Spelen met de kleuren van de regenboog

Ergens op een plek, ver weg van waar je woont, kom je twee mannen tegen. Een man met zijn vader van bijna 100 jaar oud. Je komt met elkaar in gesprek. De zoon vraagt wat je doet. Je laat je website zien en hij ziet je bomen.
‘Je bent een groot kunstenaar, omdat je als geen ander kunt spelen met de kleuren van de regenboog,’ zegt hij.
Mooi gezegd, denk ik.
‘Dank je wel,’ en ik maak een buiginkje.
‘Het is grandioos…’ vervolgt hij.
Ik voel me vereerd.
Twee weken later sta je op de Nock Nock art fair.
‘Het zijn de kleuren die me in vervoering brengen. De bomen met hun verhalen,’ zeggen bezoekers.
‘Het doet me denken aan Van Gogh, maar het is toch anders,’ ook dat is wat veel mensen zeggen.
‘Het lijkt ook wel op Matthew Wong,’ merken bezoekers op.

Ik weet niet zo goed wat ik met hun positieve reacties moet… Bescheiden blijven, lijkt mij het beste.
En dan komt er een kwartier voor sluitingstijd een jonge kunstschilder naar me toe die zegt: ‘Het doet me denken aan Matthew Wong, maar ik vind jou beter.’ Ooit interviewde ik een vrouw die werkte bij een taxatiebedrijf en ze zei iets moois, iets wat ik nooit zal vergeten… ‘Mensen worden niet gelukkig van geld, mensen worden gelukkig van waardering.’

Ze heeft gelijk, de gouden pot waar ik de kleuren vandaan haal, staat aan het begin van de regenboog.