Tag Archief van: percepties

Leeftijdsdiscriminatie

percepties leeftijdsdiscriminatie crealisme straatfabriek creativiteit

Bijna 80.000 views en 600 reacties, dat was het effect van twee bijdragen op LinkedIn over leeftijdsdiscriminatie. De feedback heeft mij diep geraakt. Vooraf had ik nooit kunnen bedenken dat leeftijdsdiscriminatie zoveel mensen raakt. Magda Brandenburg was een van de mensen die mij met haar commentaar aan het denken zette. Wat kan ik zelf doen om de perceptie rondom leeftijd te veranderen? Best veel, denk ik. Het veranderen van percepties is namelijk mijn drijfveer als creative director, schilder/beeldhouwer en schrijver. Zo heb ik mijn boek de Straatfabriek geschreven om mensen te laten inzien dat we in onze samenleving op een bizarre manier met tijd omgaan en dus ook met leeftijd. Het gaat volgens mij namelijk niet om tijd, maar om intensiteit. Het boek is te koop voor € 20,51. Maar, omdat ik denk dat dit boek een positieve bijdrage kan leveren aan de oplossing van leeftijdsdiscriminatie, heb ik besloten dat de digitale versie tot en met 19 mei 2019 zonder kosten hier kan worden aangevraagd.

Ik hoop dat veel mensen de Straatfabriek gaan lezen en het ze aan het denken zet. En hoe mooi zou het zijn als we in de toekomst niet meer praten over leeftijd, maar over drijfveren, motivaties, fascinaties en talent. Volgens mij is dat de essentie van het leven en de basis voor succes.

De Straatfabriek

romansl roman straatfabriek timemanagement advandenboom

De meeste mensen weten niet dat ik ook romans schrijf. Een van de romans die ik de afgelopen jaren geschreven heb, heeft als titel de Straatfabriek. Ondanks de tientallen mooie reacties van mensen die dit manuscript gelezen hebben, bleef de Straatfabriek uitgeprint op een plank in de kast liggen van mijn kantoor. Opsturen naar een uitgever wilde ik niet meer. De teleurstelling dat een vooraanstaande uitgeverij eerst ‘ja’ gezegd had en later ‘nee’, had me aan het twijfelen gebracht.

De reden dat ze niet met het verhaal door wilden gaan, was dat ze het niet goed konden plaatsen. Wat was het precies? Waar moest het geplaatst worden in hun portfolio. En zolang die vraag niet beantwoord was, kon het niet uitgegeven worden.

De Straatfabriek is inderdaad voor de meeste mensen niet makkelijk te plaatsen. Voor mensen uit de wereld van marketing en communicatie gelukkig wel. Die mensen weten namelijk dat de werkelijkheid niet bestaat, maar gecreëerd wordt. Dus ook al lijkt het geen waar gebeurd verhaal, het zou wel echt gebeurd kunnen zijn. Daarbij is het ook een boek over timemanagement. De Straatfabriek maakt de lezer op een ontwapende en inspirerende bewust van hoe we met onze tijd omgaan.

Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen om een uitgever te zoeken die niet denkt in portfolio’s, maar in verhalen. De Straatfabriek is vanaf nu te bestellen bij elke erkende boekhandel, het ISBN nummer is 978-94-022-4932-3. Het boek is ook te bestellen op boekscout.nl. Hoef je niet te zoeken tussen al die duizenden boeken en dat scheelt weer tijd. Je kunt ook hier een gesigneerd exemplaar bestellen.

Week van de transformatie

Vrijdag 2 november 2018 startte ik met de week van de transformatie. In die week heb ik zeven visuals gemaakt van 8 stukjes papier van een mislukt schilderij dat ik verscheurd heb. Ze lagen jarenlang in mijn ladekast te wachten op een moment om er iets mee te doen. Mijn oorspronkelijke plan was om er een vis van te maken en die op een grijs vel papier te plakken. Maar het is anders gegaan. De vis maakt deel uit van de serie, maar is getransformeerd in een aantal andere visuals die ik van te voren nooit had kunnen bedenken.

schilderij transformatie crealism stukje advandenboom

De acht stukjes die transformeren

De reden dat ik dit wil doen is om te laten zien dat je van elke mislukking een succes kunt maken. En dan is er nog een andere reden om de stukjes papier te laten transformeren. Het is om duidelijk te maken dat creativiteit geen grenzen kent als je erkent dat er geen grenzen zijn. Voor veel mensen is dit moeilijk, omdat ze bang zijn om te falen. Maar iets scheppen heeft niets te maken met falen, maar alles met iets te laten ontstaan uit het niets. Meer werken uit de serie transformatie zijn te zien op instagram ad_vandenboom

Zwitsers

zwitserland,berglandschap,jungen,moderne,kunst,schilderij

Het Zwitserse dorp Jungen in de zomer

Wat we van Zwitsers kunnen leren

De afgelopen twee weken was ik in Zwitserland om te werken en te schilderen. En al na paar dagen weg uit het vertrouwde Nederland valt je iets op. In eerste instantie kun je dit alleen niet zo goed benoemen.

Op een avond zit je in een restaurant en aan de tafel achter je bestellen mensen een fondue Bourguignon. Een klein half uur later, hoor je het gepruttel van olie en weer wat later ruikt het hele restaurant naar vet en vlees. Dit betekent automatisch dat de kleding die je draagt eigenlijk direct de was in kan. En weet je, er is niemand van de gasten die zich eraan stoort. Dat is het moment dat ik mijn gevoel kan verwoorden. Het is één woord, het woord is respect.

Het draait om respect

De volgende ochtend loop ik door het dorp met dit woord in het achterhoofd. Mensen groeten elkaar hier, hondenbezitters gooien de poep van hun trouwe viervoeters in vuilnisbakken en de straten zijn net zo schoon als een woonkamer die net gestofzuigd is. Zwitsers hebben respect voor elkaar en respect voor de openbare ruimte.

Later die week voetbalt Zwitserland tegen België en wat opvalt is niet zozeer het spel van de Rode Duivels, maar het commentaar. De Zwitserse reporter is enthousiast over de wedstrijd en hij kan net zo lyrisch zijn over de doelpunten van Romelu Lukaku, als over de tegengoal van Mario Gavranovic. Dat is niet alleen mooi om naar te kijken, maar ook prachtig om naar te luisteren.

Deze wedstrijd zorgt ervoor dat ik ook ga kijken naar Nederland tegen Duitsland. En ik heb meteen al spijt als ik de fluitconcerten hoor als het Duitse volkslied wordt gespeeld. Respectloos, dat is het woord wat bij Nederland hoort.

Respectloos hoe onze premier met zijn volk omgaat, respectloos hoe er over Twan Huys geschreven wordt, respectloos hoe we in het verkeer met elkaar omgaan en respectloos naar andersdenkenden.

Volgens mij kunnen we van Zwitsers leren dat je elkaar de ruimte moet geven om te zijn wie je wilt zijn. Maar ook, dat er grenzen zitten aan hoever je kunt gaan.

Twin Towers

Ad van den Boom, Twin Towers acryl op linnen

Twin Towers, acryl op linnen, Ad van den Boom 2005

Op 11 september 2001 werd New York getroffen door een aanslag op de Twin Towers.  Twee voor de stad gezichtsbepalende torens stortten in terwijl de hele wereld toekeek. Een onwerkelijke gebeurtenis die de wereld stil liet staan en als ik eraan terugdenk, word ik opnieuw verdrietig om het leed dat mensen elkaar aandoen. Van de aanslag heeft de mensheid natuurlijk niets geleerd en ook niet van de oorlogen die erop volgden. Als kunstenaar kun je toekijken of iets doen. Ik heb gekozen voor het laatste.

Hoop en troost

De aanslag inspireerde mij tot het maken van twee identieke schilderijen op twee verschillende formaten met als titel: ‘Twin Towers.’ De werken maken deel uit van een serie van 12 schilderijen die allemaal vergezeld worden van een verhaal. Het zijn verhalen over hoop en troost, ontstaan vanuit mijn diep gekoesterde wens om te leven in een vreedzame wereld. Het verhaal bij de Twin Towers kun je hieronder lezen.
Een stad met evenveel verschillende mensen als er dorpen en steden in de wereld zijn. De stad van verleiding en verdoemenis en van geluk en verdriet. De stad die nooit slaapt. In die stad werd een droom op klaarlichte dag een nachtmerrie. Een helse droom voor de stad, voor het land, voor de wereld. In die wereld had ik een droom. Een droom die mij vertelde dat mensen moeten leven voor hun idealen en er niet voor moeten sterven. Een droom die mij ook vertelde dat je niet moet leven in de geest van god, maar dat je moet leven naar de geest van de almachtige. En wie eenmaal zo naar de wereld kijkt, komt tot het besef dat niet twee torens het gezicht van een stad bepalen, maar dat het de mensen zijn die een stad dragen.

De Twin Towers zijn inmiddels verkocht, maar gelukkig is één van de werken vanaf eind september te zien bij Hotel Jan Tabak in Bussum.

Trots

Sculptuur sculpturen Intuitie Groene Serpetijn Ad Van Den Boom

Beeld in groene albast, titel intuïtie Ad van den Boom

Trots, best wel een beetje

Binnenkort staat bovenstaand beeld met als titel ’Intuïtie’ op 1.000 Pinterest borden. Mensen die zelf actief zijn op Pinterest, zullen begrijpen waarom ik hier blij mee ben. Vooral omdat het hier gaat om een zelfgemaakt beeld en niet om een mooie sportwagen of een beroemdheid.

Er zijn maanden dat meer dan 20.000 mensen mijn kunstborden op Pinterest bezoeken en dat vind ik op z’n minst bijzonder. En via Pinterest krijg ik weer extra bezoekers op mijn site.De vraag is wat ik met deze kennis kan. Natuurlijk krijg ik zo nu en dan een mail met de vraag hoeveel het beeld kost, wat het materiaal is etc. Meestal zijn dit vragen vanuit het buitenland. En aangezien het getoonde beeld van steen is, zo’n 70 kilo weegt en de prijs circa 35.000 euro bedraagt, is het begrijpelijk dat het niet zo makkelijk te verkopen is. Dat is jammer, maar niet het allerbelangrijkste.

Wat mij drijft is dat ik iedere dag via internet duizenden mensen in de wereld inspireer met mijn beelden. En bij Galerie Het Noorderlicht in Domburg een paar honderd mensen per week. Trots, best wel een beetje.

200 jaar oude boom

blog 200 jaar

Deze boom staat aan het begin van de oprit naar ons huis. Het is een 200 jaar oude boom die ziek is en alleen nog maar leeft omdat een chirurg iedere twee jaar de zieke takken en parasieten verwijderd. De boom is één van de bomen die mij inspireerde om een serie schilderijen te maken waarin bomen hun ‘persoonlijke’ verhaal vertellen. Het zijn wijze verhalen van oude zielen die kijken naar het leven dat hen omringd. Tijdens het proces van scheppen, kwam ik erachter dat bomen net zoals mensen een bepaalde vorm van bewustzijn moeten hebben. En dat zij hun gevoelens moeten kunnen uiten.

Bomen communiceren met elkaar

Nu zag ik onlangs een documentaire van de BBC over bomen en hoe zij met elkaar communiceren. Dat was natuurlijk bijzonder om te zien. Misschien ook voor jou een reden om eens op een andere manier naar bomen te kijken. Verplaats je eens in een boom en stel je eens voor hoe ze naar jou kijken, niet als voorbijganger maar als mens met een bewustzijn. Een boom waar je misschien iets van kunt leren omdat hij iets vertelt over het leven waar jij nog nooit bij stilgestaan hebt.

Het verhaal van deze 200 jaar oude boom kun je lezen op de pagina bomen en hun verhalen.

Grote veranderingen beginnen vaak klein

Sculpturen Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Grote veranderingen beginnen vaak klein

Veel mensen vragen zich af hoe ze veranderingen in hun leven kunnen aanbrengen. Kan ik mijn werk leuker maken?  Hoe vind ik de balans tussen werk en privé? Hoe ga ik om met de verwachtingen van andere mensen waaraan ik moet voldoen? Vragen die ervoor zorgen dat de energie uit je lichaam stroomt als je voor jezelf niet met oplossingen komt. Ik ben gestopt om mezelf deze vragen te stellen. Niet uit luiheid of gemakzucht, maar omdat het geen vragen zijn die een bijdrage leveren aan mijn geluk of aan het geluk van anderen. In plaats daarvan probeer ik iedere dag kleine veranderingen in mijn leven door te voeren.

Zorg voor afwisseling

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel. Ik maak mijn werk leuker door dingen op andere momenten te doen of op andere plekken of in een andere volgorde. Dat maakt mijn werk afwisselend. Ik zorg er ook altijd voor dat ik eerst de makkelijke dingen doe, omdat die mij snel het gevoel geven dat ik veel gedaan heb. De moeilijke dingen pak ik pas later op, maar daar heb ik dan ook de tijd voor. Nu we het over tijd hebben. Door mijn werk anders in te delen, ontstaat er een andere agenda. Ik ga bijvoorbeeld met mijn vrouw aan het eind van de dag naar de bioscoop. Dat kan ook, omdat ik de volgende ochtend om zes uur opsta om mijn werk te doen. En als ik vroeg opsta heb ik ook de tijd om bijvoorbeeld de keuken op te ruimen of een mail te sturen naar mijn broer die in Qatar woont.

Betekenisvolle momenten

Dat brengt mij bij het voldoen aan verwachtingen van anderen. Ik wil er niet iedere dag voor iedereen zijn, ik wil er alleen zijn als mensen mij nodig hebben en dat zijn vaak belangrijke momenten. Door er op die momenten te zijn kan ik betekenisvol zijn voor de ander en voor mezelf. Door zo te leven voel ik me gelukkig. En misschien kun jij door kleine veranderingen in je leven aan te brengen ook gelukkiger worden. Grote veranderingen beginnen vaak klein.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Picasso

picasso,blog,oud,portret,advandenboom

Pablo Picasso

Soms is oud beter

Een half jaar geleden heb ik een artikel geschreven over mijn oude Saab die elke nieuwe auto overklast als het gaat om autoplezier, vrijheid, romantiek en authenticiteit. Op het artikel heb ik veel reacties gekregen. Bijval van honderden Saabrijders en liefhebbers van andere klassiekers. Maar ook kritische opmerkingen over vervuiling en veiligheid. Reacties die je kunt verwachten natuurlijk. Maar er was ook een reactie die inhaakte op de kop van het artikel; soms is oud beter. De vraag was, hoe ik dacht over oudere professionals in de wereld van communicatie die steeds digitaler wordt. Kunnen die soms beter zijn? Mensen van een jaar of vijftig die als overjarige machines buiten het arbeidsproces worden gezet. Wat vond ik daarvan? Die vraag heeft me een tijdlang beziggehouden.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat leeftijd niets zegt over de vitaliteit van mensen. Dat heb ik vaak in mijn leven gezien. Ik heb gewerkt met consultants van 28 jaar oud en dat waren oude vastgeroeste mannen die voor mijn gevoel zeker een jaar of zestig moesten zijn. Zo ken ik ook professionals van 40 die zich gedragen als pubers, zestigers met de drive van een kerel van in de 20 en twintigers met de wijsheid van een oude geest.

Soms is oud beter. Bij auto’s is dat zeker het geval, dat vind ik althans. Ook bij mensen is dit het geval, want zoals ik hierboven al schreef zegt leeftijd niets over prestaties, veerkracht, doorzettingsvermogen, authenticiteit en al helemaal niets over talent. Picasso maakte de meeste werken aan het eind van zijn leven, Beethoven schreef de mooiste stukken toen hij oud en zelfs doof was.

We leven langer, we werken langer. En dat betekent eigenlijk maar één ding. Een mens moet in zijn leven veranderen. Mensen moeten hun eigen toekomst creëren, en dat is een continu proces.

De afgelopen jaren heb ik veel bedrijven mogen helpen bij veranderprocessen en dat doe ik nog steeds. Dat is niet alleen zinvol maar ook buitengewoon dankbaar. Directies en managementteams stimuleren om anders te kijken naar hun eigen realiteit, hen aansporen om te vernieuwen om daarmee zichzelf en de organisatie weer zinvol te laten zijn. En wat voor hen geldt, geldt ook voor mezelf. Crealisme heb ik dat genoemd.

Sinds twee jaar zit ik zelf in een transformatieproces. Ik wil op termijn niet meer de verhalen vertellen van bedrijven, maar mijn eigen verhalen. ‘Dat kun je natuurlijk altijd doen,’ hoor ik je zeggen. Dat klopt ook, maar ik wil er wel geld mee verdienen. En dat is het begin van een nieuwe carrière.

Ik begin weer bij het begin. Een goede galerie vinden voor mijn schilderijen en beelden, een uitgever vinden voor drie romans die op de plank liggen. Dat betekent dat je teleurstellingen te verwerken krijgt en tegenslagen. Maar ook overwinningen op momenten die je niet verwacht. Beelden bij een Tefaf galerie. Twee tentoonstellingen in het Raadhuis van Hilversum, een expositie in Zermatt en bijvoorbeeld 6000 bezoekers op mijn website in drie maanden. Het begin is er, maar het is geen eenvoudige weg. Opnieuw beginnen houdt ook in dat je moet investeren en dat je zelf moet gaan doen wat je jouw opdrachtgevers altijd aangeraden hebt. Je zult nieuwe vaardigheden moeten ontwikkelen en je kennis anders in moeten zetten. En naast mijn nieuwe carrière blijf ik werken voor mijn klanten. Het is niet of/of maar en/en.

Oudere mensen zijn niet beter dan jongere mensen en omgekeerd is dat ook niet het geval. Mensen zouden beoordeeld moeten worden op hun talent, hun kennis, hun veerkracht, hun creativiteit en hun enthousiasme.

Ik doe een oproep aan alle HR-specialisten, headhunters, directies, leden van de raad van bestuur; ‘Ga vooral in zee met mensen die ergens voor staan, die tegen alle stromingen in durven én willen gaan. Dat zijn de mensen die het verschil kunnen maken. Dat was gisteren al zo en dat zal morgen ook nog zo zijn. Die mensen zijn te waardevol om – net zo goed als mijn 25 jaar oude Saab met 250.000 km op de teller – ergens in een garage stil te laten staan. Soms is oud inderdaad beter.’

De leugen regeert

leugen,beatrix,portret,advandennboom,

Portret Prinses Beatrix

‘De leugen regeert’ is een uitspraak van Koningin Beatrix. Ze deed deze uitspraak aan het eind van de vorige eeuw. Haar woorden zijn vandaag de dag misschien nog wel actueler dan in die tijd.

Politici die dingen beloven die ze niet kunnen waarmaken. Bedrijven die beweren maatschappelijk verantwoord te ondernemen en er alles aan doen om geen belasting te betalen. Non-profit organisaties die hun ondernemingsdoelen boven maatschappelijke doelen stellen.

Fake news om kiezers te beïnvloeden of gewoon om de publieke opinie te manipuleren. Naast fake news krijgen we bovendien fear news voorgeschoteld. Berichten die de burger moeten voorbereiden op conflicten die nog moeten komen.

De uitspraak van Koningin Beatrix inspireerde mij toentertijd om er een column aan te wijden in Change Your Perspective. Een digitale nieuwsbrief over ontwikkelingen in de wereld van marketing en communicatie.

In mijn column kwam ik tot de conclusie dat reclame eigenlijk het enige in de wereld was, waar mensen op kunnen vertrouwen. Van reclame weet namelijk iedereen dat het ‘fake’ is. “The truth well told” vind ik misschien nog wel de beste omschrijving.

Een leugen blijft niet zonder gevolgen

Overdrijven mag in de reclamewereld niet meer. Adverteerders die de waarheid verdraaien worden aan de schandpaal genageld. De Liegebeestverkiezing van Wakkerdier is daar een mooi voorbeeld van. Reclamemakers die waarden en normen overschrijden, krijgen een tik op de vingers van de reclamecodecommissie. Fabrikanten van homeopathische middelen mogen niets meer beloven als het niet bewezen is. Disclaimers bij financiële producten moeten voorkomen dat consumenten de verkeerde keuzes maken.

De rest van de wereld liegt, maar waarom moet reclame eerlijk zijn? Is dat niet de omgekeerde wereld? Moet er geen onderscheiding komen voor de maatschappelijk betrokken organisatie die het niet is? Zou elke nieuwsuitzending niet moeten starten met een waarschuwing. De waarschuwing  dat het nieuws nep kan zijn? Zou elke sportwedstrijd bij aanvang niet moeten melden dat er mogelijk doping in het spel is? En zou het niet meer dan terecht zijn als er onderaan een verkiezingsbiljet gemeld werd dat een verkiezingsbelofte geen garantie is?

Elke boodschap die on- of offline gecommuniceerd wordt, zou voorzien moeten worden van een waarschuwing. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. We zullen moeten accepteren dat de leugen in alle hoeken van de samenleving regeert. Behalve dan in de wereld van reclame. En terwijl ik dit schrijf, ben ik opnieuw trots dat ik in die wereld werkzaam ben.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren