marketing Archieven

wereldberoemd-blog-advandenboom-betekenisvol-beroemd-

Stel dat ING een nieuwe sponsoractiviteit zou zoeken om de naamsbekendheid te vergroten. Zou ik dan, net als begin 2000 opnieuw Formule 1 adviseren? De argumentatie was toen, dat het de meest bekeken sport ter wereld was. Als je wereldberoemd wilde worden, dan was dit veruit de beste manier.

Met 300 km per uur naamsbekendheid opbouwen

ING is vervolgens de koningsklasse van de autosport ingegaan en heeft inderdaad bereikt dat de naamsbekendheid is toegenomen. De organisatie is er echter een paar jaar later mee gestopt omdat het te duur werd. Als ING mij opnieuw zou vragen om iets te bedenken voor het vergroten van de naamsbekendheid, zou dat geen Formule 1 zijn. Zelfrijdende auto’s gaan er namelijk voor zorgen dat mensen op een bepaald moment niet meer weten wat zelf autorijden is.

Het ultieme autorijden met een biertje in de hand

Mensen en dan vooral mannen kijken naar Formule 1 omdat het de ultieme autobeleving is. De start… het stoplicht op groen… wie is het eerste weg. Je weet wat het is, want soms heel soms speel je dat spelletje ook op de openbare weg. Of net iets te hard door die scherpe bocht… en als je bij Duitsland de grens overgaat wil je toch weten hoe hard-ie echt kan. Om nog maar te zwijgen over de gewaagde inhaalactie, die je moest doen uit noodzaak. Het hart bonkt in je keel. In iedere man schuilt een beetje Ayrton, Michael of Lewis.

Iedereen met een auto kan zich dan ook voorstellen hoe machtig het moet zijn om je bolide met 300 kilometer over het rechte stuk te sturen, 50 meter voor de bocht af te remmen naar bijna nul en dan weer vol gas richting 100, 200 of 300 kilometer per uur. Het kijkplezier is helemaal compleet als Max de race wint, dan ben je bijna net zo trots als Jos. Anderhalf uur genieten van mannelijke bekwaamheid met een biertje in de hand. Maar als we niet meer zelf kunnen rijden, is het dan nog interessant om te kijken naar de ultieme autobeleving? Ik vrees van niet.

Bekend en betekenisvol

Formule 1 zou dus niet meer mijn oplossing zijn. Het zou iets heel anders moeten zijn. Geen sport en ook geen bestaand maatschappelijk doel. Ik zou adviseren om een eigen beursfonds op te richten, het ING Talent Fonds. Een fonds waar mensen (jong en oud) met talent zich kunnen aanmelden om alles uit hun gaven te halen. Dat fonds gaan we wereldwijd noteren aan alle financiële beurzen en mensen die in het fonds geloven, kunnen hierin investeren. Ze krijgen dan geen dividend in de vorm van geld, maar dividend in de vorm van ontwikkeling van talent. Want een ding weet ik zeker. We kunnen wel geloven in co-creating, maar uiteindelijk hebben we geniale mensen nodig die de wereld verder kunnen brengen. En wat is mooier dan als grote financiële instelling aan de basis te staan van een nieuw inzicht dat de mensheid verder brengt. Dan ben je niet alleen wereldberoemd, maar ook betekenisvol en volgens mij gaat het daar uiteindelijk om.

BewarenBewaren

Venus aangemeerd in de haven van Venetië

Een ZX Spectrum van Clive Sinclair was mijn eerste computer. Met mijn tweede computer, een Commodore 264, zette ik een stap richting digitale mogelijkheden en met mijn aankoop van een Apple Classic ging een droom in vervulling. Het was liefde op het eerste gezicht. De vormgeving en het gemak waarmee je kon werken waren uniek. In 1989 las ik het boek Odyssey: Pepsi to Apple van John Sculley. Ik besefte door dit boek dat mijn band met het merk niet ging over het product, maar over de visie en de passie waarmee de computers gemaakt werden. Apple ging over een man die een droom wilde realiseren, iemand die de wereld beter wilde maken. Dat gegeven sprak mij aan, persoonlijk en professioneel. Een inzicht dat ik gebruikte om bijvoorbeeld voor Amstel Bier de drie vrienden campagne te bedenken. Een campagne die niet ging over bier, maar over vriendschap. Vriendschap met bier als katalysator. Bier dat gebrouwen werd door de beste brouwers en gedronken werd door de beste drinkers (lees vrienden).

Investeren in de droom van Steve

Mijn liefde voor het merk was zo groot, dat ik ook meeging in de nieuwste ontwikkelingen. In 1992 kocht ik een Apple Powerbook 170, waarvoor ik volgens mij zo’n 5500 gulden betaalde. In die tijd werd je in bepaalde café’s als je ‘mobiel’ aan het werken was, gevraagd of je niet ergens anders kon gaan zitten met je televisie. De wereld dacht nog niet aan werken waar je wilde en aan digitale verbindingen waarmee je kon browsen, googlen of mailen. Het merk Apple was zijn tijd ver vooruit. En toen ging het mis. Apple zat opeens met computers die onverkoopbaar waren. Steve Jobs moest weg, van het Apple gevoel was binnen een paar jaar niets meer over dan het logo op de voorkant van het beeldscherm. Het idee van beeldscherm en harde schijf ineen was natuurlijk ook al losgelaten. Desondanks bleef ik het merk trouw en toen de Think Different campagne van start ging, werd ik meteen weer bevestigd in de juistheid van mijn keuze. De grijze Imac G3 die ik kocht, staat al jaren op zolder en niet zonder reden.

Dromen blijken bedrog

Inmiddels werk ik nog steeds met veel plezier met mijn vijfde MacBook. Met liefde voor het merk heeft het echter niet veel meer te maken. Belastingontduiking, medewerkers die uit het raam springen, de dood van Steve Jobs die door het bedrijf verheerlijkt werd als een soort nobele wereldverbeteraar, aandeelhouders die alleen geïnteresseerd zijn in de prijs van het aandeel, innovatieve producten die geen echte innovaties meer zijn. Zo maar wat zaken die je aan het twijfelen brengen. Is Apple nog wel dat mooie merk waar je ooit voor bent gevallen? De film over Steve kan het gevoel niet meer goed maken, hoe mooi de film ook is. En dan kom je in Venetië en daar zie je het schip Venus liggen dat door Steve Jobs is ontworpen samen met Philip Starck. Het is een surrealistisch plaatje; het moderne design dat aan de eeuwenoude kade ligt. Om het schip staat een groot hek en bewaking en hierdoor wordt mijn gevoel bevestigd dat Apple allang niet meer gaat over het realiseren van dromen. Voorbijgangers zijn virussen die tegengehouden moeten worden.

De nieuwe Titanic

Sterke merken hebben de ambitie om het leven van hun klanten waardevoller te maken. Merken die in handen zijn van of in handen komen van mensen die alleen geïnteresseerd zijn in winstmaximalisatie hebben niet langer bestaansrecht. Misschien wordt het hoog tijd dat in een wereld, waarin iedereen het heeft over duurzaam ondernemen en social responsibility, vooraanstaande merken daadwerkelijk betekenis gaan geven aan een betere wereld. Want doen zij dat niet, dan gaan ze ten onder en wordt een schip als Venus een tweede Titanic.