Blog over crealisme, kunst, merken en communicatie. De berichten hebben op het eerste gezicht niets of weinig met elkaar te maken. In werkelijkheid is dat niet zo. Alle verhalen hebben met elkaar gemeen dat ze over percepties gaan. Percepties gaan over hoe mensen naar de wereld kijken. En omdat ze dit allemaal op een eigen manier doen, wordt de werkelijkheid door een ieder anders ervaren.
Het veranderen van percepties
Met mijn werk probeer ik de percepties van mensen op een positieve manier te beïnvloeden. Dit doe ik bijvoorbeeld met mijn verhaal over wereldleiders, mijn blog over helicopters die onder je door vliegen of mijn roman de Straatfabriek over een handelaar in tijd. Een handelaar die ons duidelijk maakt dat we allemaal slaven van de tijd zijn geworden. Maar ook met de serie ‘Bomen en hun verhalen’ wil ik mensen inspireren om anders naar de natuur te kijken. Veel van de blogs gaan dus over onderwerpen die ons allemaal raken.
Er moet iets gebeuren
De aarde die aan menselijke activiteiten ten onder gaat, leiders die meer bezig zijn met zichzelf dan met de wereld of ouderen die net zoals veel andere groepen gediscrimineerd worden. Het zijn allemaal onderwerpen die voor mij reden zijn om er iets mee te doen. Veel lees- en kijkplezier met mijn blog
Geïnspireerde eenvoud
Ik hoop dat ik je met mijn blog kan inspireren om ook anders naar de werkelijkheid te kijken. En niet alleen anders kijken, maar ook anders doen. Probeer je eigen realiteit te scheppen en start met creëren. Ieder mens is schepper van zijn eigen leven. En dat heeft niets te maken met of je wel of niet gelooft in een hogere macht. Maar alles met doen, want alleen creatie leidt tot reactie.
Nocknock art fair 2024
/in BlogNocknock art fair 2024 is voor mij de eerste keer dat ik op een grote beurs sta samen met ongeveer 120 andere kunstenaars. Het is een beurs die in het teken staat van kunst & design in Amsterdam in de Westergasfabriek. De art fair start donderdagavond 31 oktober met een VIP avond en eindigt 3 november om 16.00 uur. Hierboven zie je een selectie van mijn schilderijen en tekeningen uit de serie ‘Bomen en hun verhalen’ die tijdens nocknock te zien zullen zijn.
Bomen en hun verhalen
Met mijn serie bomen en hun verhalen heb ik bomen bewustzijn gegeven. En dat niet alleen. Ik heb ze ook een stem gegeven. Hun verhalen vertellen iets over het leven, het leven van de natuur en van mensen. Verhalen die niet alleen hoop en troost bieden, maar ook nieuwe inzichten. Heb je geen tijd om de art fair te bezoeken, geen probleem. Op de site van nocknock zijn ook werken te koop, waaronder een aantal van mijn prints. Meer informatie over de nocknock art fair, deelnemende kunstenaars en openingstijden vind je hier.
Kleurrijk bos
/in BlogMet de serie Kleurrijk bos bestaat op dit moment uit een drietal schilderijen en een stuk of dertig tekeningen. De lichtval aan de rand tijdens een wandeling in de Lage Vuursche vormde de inspiratie. De grens tussen licht en donker, onbewoond en bewoond, open en besloten. De rand van het bos intrigeerde mij als kind al.
De schilderijen vertellen ook het verhaal hoe wij als mensen proberen om de natuur naar onze hand te zetten. Van designtuinen tot gras dat lekker traag groeit. Van vlinders die zich niet voortplanten tot bloemen die ruiken naar niets. Hierbij gaan we volledig voorbij aan het feit dat de natuur ook een bewustzijn heeft, dat bomen met elkaar communiceren en dat bossen ons meer te vertellen hebben dan de voor mogelijk houden. In het schilderij hierboven heeft een van deze bomen een tak die is afgezaagd. We amputeren de natuur en hebben daar geen enkel probleem mee. Sterker nog, we zien het als een natuurlijk iets.
Het is mijn bedoeling om in totaal tien werken te maken in deze serie. Inmiddels ben ik begonnen met een studie in potlood op papier. De serie kan gezien worden als een aanvulling op mijn tekeningen van bomen en hun verhalen.
Bezoek mijn atelier
Je bent altijd welkom in mijn atelier in Hilversum of tijdens een van de open atelierdagen. Bezoek alleen op afspraak. Stuur een mail met data waarop je zou kunnen en ik neem contact met je op.
Ad van den Boom 2018 – olie op linnen – 140 x 100 cm
Het leven is magisch
/in BlogMagisch is alles wat we zien. Alles wat we voor vanzelfsprekend aannemen. De glimlach van een kind, het bejaarde stel hand in hand of de hond die blaft. Maar ook dat stenen beeld wat onder je handen ontstaat uit een brok steen. Magisch is ook dat je een verouderd product weer hip maakt door het alleen een nieuwe naam te geven of dat je met een sprookje het leven van een kind redt.
Heb je ooit zo naar het leven gekeken? Naar het leven om je heen? En naar je eigen leven? Waarschijnlijk niet. We zijn teveel bezig in het hier en nu. Vaak laten we ons ook nog leiden door de waan van de dag. Een collega die zich ziek meldt, een klant die zijn geduld verliest en zo zijn er nog 1000-en-1 andere dingen in het dagelijks leven waardoor je niet de rust hebt om stil te staan bij de magie van het leven.
Hoe kun je als leider zorgen voor een stukje magie in je team? Sta eens stil bij iets wat je samen hebt bereikt of benoem eens hoe fijn je het vindt dat je deel uitmaakt van dit team. Je kunt ook gewoon aan de medewerkers vragen wat er volgens hen nodig is om ze weer te laten realiseren hoe magisch hun werk eigenlijk is.
Eens werd ik door een chirurg aangesproken met de volgende vraag: ‘Ik heb vandaag een leven gered, wat heb jij gedaan?’
Ik antwoordde dat ik er vandaag voor gezorgd had dat een directeur niet ontslagen werd. Dat antwoord had de chirurg niet verwacht. Magie zit in alles wat we doen. In grote en kleine dingen.
Er is eigenlijk maar één ding in de wereld wat niet magisch is. Leiders die denken in macht. Die leven voor macht omdat zij de magie van het leven vergeten zijn.
Wereldverbeteraar
/in Blog‘Wereldverbeteraar,’ dat was de conclusie van hoofdredacteur Erwin Feekes van Exclusief Wonen In Het Gooi. Een conclusie die ik zelf nooit had kunnen bedenken. Of die ik nooit van mezelf zou durven zeggen. Je kunt je voorstellen dat ik enorm blij was met de kop van zijn artikel. En niet alleen met de kop, maar vooral met alle aandacht. Maar liefst vijf pagina’s kreeg ik in het blad. Voor mij is zijn artikel meer dan een verhaal. Het geeft mij de energie om door te gaan met de dingen die ik doe. Om helemaal eerlijk te zijn, dat valt lang niet altijd mee. De meeste mensen vinden mijn ‘Bomen en hun verhalen’ aansprekend en zelfs mooi en ik krijg natuurlijk ook energie van mensen die een werk van me kopen. Het gaat echter uiteindelijk om mensen ervan bewust te maken dat ze hun gedrag moeten veranderen om de aarde te redden. Dit doe ik niet door middel van confrontatie maar door middel van inspiratie.
Creatie is reactie
Creëren om mensen aan het denken te zetten. Mensen anders laten kijken naar de wereld om hen heen en dan met name naar de natuur. Natuur die we nodig hebben om te kunnen leven. Natuur die zo vanzelfsprekend is, dat we vergeten zijn hoe bijzonder al die creaties zijn. In mijn schilderijen met bomen zijn in de kronen duizenden puntjes te zien. Puntjes die ik één voor één met de hand zet met precisie en aandacht. Met een schilderij van 100 x 100 cm ben ik dan ook zo’n 150 uur bezig. Eigenlijk stop ik er evenveel energie en toewijding in als de natuur doet met haar creaties. Erwin noemt me een ouderwetse wereldverbeteraar, ik noem het persoonlijk liever een ouderwetse bewonderaar van de natuur.
Bezoek mijn atelier
Je bent altijd welkom in mijn atelier in Hilversum of tijdens een van de open atelierdagen. Bezoek is alleen mogelijk op afspraak. Stuur een mail met data waarop je zou kunnen en ik neem contact met je op.
Expositie MH-17 in Hilversum
/in BlogDe expositie naar aanleiding van de ramp met de MH-17 is, tien jaar na dato, weer te zien in het raadhuis van Hilversum. Deze tragische gebeurtenis was voor mij aanleiding om een serie schilderijen te maken. Volgende week woensdag (17 juli) precies tien jaar geleden. Daarbij kwamen alle 298 inzittenden, waaronder 15 Hilversummers, om het leven.
Elk schilderij is een combinatie van beeld en tekst. Samen belichten ze een breed scala aan thema’s zoals leven en dood, vrede en geweld, vrijheid en onderdrukking, maar ook hoop en troost.
De serie is vanaf dinsdag 16 juli tot en met 18 juli te zien in het Raadhuis van Hilversum. Daarna zijn de werken te vinden in de nieuwe galerie van ART Hilversum aan de ’s-Gravelandseweg 55A in Hilversum.
De serie heeft de afgelopen jaren altijd in een hoekje in mijn atelier gestaan. En steeds weer als ik de werken zie, dan denk ik… Tien jaar geleden ging het al niet goed met onze wereld en sinds die tijd is het alleen maar erger geworden.
De mensheid leert helaas niets van haar fouten. We blijven doorgaan op de weg van verdeeldheid en angst die aangewakkerd wordt door leiders die niet op zoek zijn naar verbinding en begrip.
Er zijn van die dagen dat ik denk, laat ik maar stoppen met het maken van schilderijen en verhalen. De wereld zit niet te wachten op nieuwe inzichten en verhalen over hoop en liefde.
En dan komt er tijdens een open dag in mijn atelier een vrouw binnen. Ze kijkt rustig rond, pakt het boekje van MH-17 beet en begint het te lezen. Terwijl zij aan het lezen is, vertel ik dat de wereld niet zit te wachten op idealisten. Dat ik wil stoppen waar ik mee bezig ben. Dan zegt ze met een diepe zucht: ‘Dat moet je zeker niet doen. De wereld kan niet zonder idealisten.’
Lees hier het artikel in de Gooi- en Eemlander
Boek
/in BlogDe eerste uitgave van mijn boek ‘Bomen en hun verhalen‘ was een groot succes. Reden om een tweede nieuwe uitgebreidere versie uit te brengen met daarin de meest recente werken. Naast een aantal nieuwe schilderijen ook weer een aantal tekeningen opgenomen, zowel in kleur als zwart wit. Uiteraard hebben alle bomen in het boek weer hun eigen verhalen. Verhalen van hoe zij naar ons mensen kijken of naar de natuur om hen heen.
Een must have voor iedereen van die van bomen houdt. En houd je niet van bomen – iets wat ik me nauwelijks kan voorstellen – koop dit boekwerk dan vanwege de verhalen.
De nieuwe uitgave is vanaf 1 juli aanstaande verkrijgbaar bij de Galerie van Art Hilversum – ‘s Gravelandseweg 55A en via mijn site te bestellen. De oplage van het boek is 200 exemplaren en heeft 56 pagina’s.
De verkoopprijs van het boek is € 12,50 exclusief verzendkosten. Meer weten of bestellen? Stuur dan een mail
Rondom het boek heb ik ook een workshop ontwikkeld. Het doel van de workshop is dat de deelnemers elkaar beter en op een andere manier leren kennen (de mens achter de professional). Dit zorgt ervoor dat ze vaak anders tegen hun samenwerking of hun gezamenlijke uitdagingen aan kijken. De workshop is geschikt voor groepen van 8 tot maximaal 25 personen. Interesse? Stuur mij dan een mail voor meer informatie.
Menselijk of onmenselijk
/in BlogMenselijk of onmenselijk dat is de vraag. Ik was negen jaar oud toen mijn moeder na een lang ziekbed overleed. Vier jaar kanker. Als kind heb ik regelmatig aan God gevraagd om haar uit haar lijden te verlossen. Dat heeft hij ook gedaan, op een mooie zomerse dag in augustus met een strakblauwe lucht.
‘Ze kan zo recht naar de hemel,’ zei ik tegen een vriendje dat aan mij vroeg hoe het met mijn moeder ging.
Dezelfde dag nog, werd mijn smeekbede verhoord. Ik werd naar binnen geroepen om te komen eten. Goed en wel zaten we aan tafel of mijn vader werd aan de telefoon geroepen. Aan de telefoon hoorde mijn vader dat zijn vrouw en onze moeder was overleden.
Mijn familie zat vol tranen aan tafel, maar ik was zielsgelukkig met haar dood. Eindelijk verlost uit haar lijden.
Waarom schrijf ik dit?
Ik schrijf dit om erachter te komen hoe jij kijkt tegen het volgende.
Mijn schoonmoeder is negentig jaar oud tot een maand of acht geleden kon ze alles nog. Met haar Mercedes cruisen door Nederland, boodschappen doen, een ommetje maken met iemand uit de straat.
Dat gaat niet meer.
Ze is aan het dementeren geslagen en wel in een hoog tempo. Die snelheid past wel bij haar. Al die andere dingen niet.
Mensen zien die er niet zijn, naar huis willen terwijl je altijd thuis bent en niet meer weten of het acht uur in de morgen of in de avond is. Ook niet meer weten hoe je computer werkt en zelfs het zetten van een handtekening geeft problemen.
De volgende stap is naar een verzorgingshuis en daarmee gaat definitief al haar zelfstandigheid verloren. En dan begint het grote wachten totdat God haar roept om te komen. Maar mijn schoonmoeder is niet gelovig en zal dus niet horen als zij geroepen wordt. Dus ze zal moeten wachten tot haar lichaam het begeeft. Wie ze is en was zal nog verder verdwijnen en wij mogen toekijken hoe dat allemaal gaat. Menselijk of onmenselijk? Wat vind jij?
.
Over de foto: mijn moeder en ik op mijn vierde verjaardag. Als cadeau kreeg ik een door haar gemaakte indianenpak.
Hilversum 600 jaar
/in BlogAls je aan mensen vraagt waar ze spontaan aan denken als ze Hilversum horen, dan zul je vaak radio en televisie als antwoord krijgen.
Maar bij de Mediastad zouden mensen ook aan creativiteit in de meest brede zin van het woord moeten denken. En dan bedoelen we ook aan andere vormen van mediagebruik. Zo heeft Hilversum met ‘Art Hilversum’, een eigen kunstenaarsvereniging met 50 leden die actief zijn in alle kunstdisciplines. De een gebruikt linnen als medium, een ander papier, steen, hout of staal, glas, keramiek of nog iets anders.
Gebouwen die op de tekening te zien zijn van linksboven naar rechtsonder: Beeld en Geluid, de Rechercheur vml. Politiebureau Dudok, C&A Dudok, Zonnestraal, Vitus Kerk, Barbershop Dudok, Meddens, Raadhuis Dudok, ’t Tolhuis, Woonhuis Dudok, Tribune Sportpark Dudok, Museum Hilversum vml. Raadhuis, Mout vml. Autopalace de Wit, Laapersveld Dudok, Het Postkantoor, Oude Avro Studio, Omroeptoren, Ateliers Dudok, Woonhuizen Dudok, Snelliusschool Dudok, Oud Esso station Dudok, Kantoor Drafbaan Dudok, Woonhuis Dudok, Woonhuizen Dudok, Oude politiepost Dudok, Paviljoen met woonhuis Sporthaven Dudok, Hotel Gooiland en Bavinckshool Dudok.
600 jaar Hilversum
600 jaar Hilversum is een mooie aanleiding voor de vereniging om mensen te laten zien dat de Mediastad meer te bieden heeft dan radio en televisie alleen. Zes kunstenaars van Art Hilversum hebben daarom een etiket ontworpen voor een wijn die alleen in het jubileumjaar verkrijgbaar is. Een bijzondere wijn door de unieke kunstetiketten. Een wijn die alleen in Hilversum te koop is in de Galerie en webshop van Art Hilversum. De wijn is 20 euro per fles en de opbrengst komt ten goede aan de vereniging. Op die manier steunen we kunst en cultuur in Hilversum. De deelnemende kunstenaars zijn Ad van den Boom, Ardy Timmer, Erik Tiggeler, Mark van Praagh, Monique van Wijk en Wouter Stips.
Ik ben de initiator. Van den Boom: ‘Het idee ontstond naar aanleiding van een tekening met de iconische gebouwen van Hilversum die ik voor de nieuwe winkel in Dudokstijl voor Van Gestel Optiek heb gemaakt. Iemand van de gemeente vond dat ik met de tekening iets zou moeten doen met het 600-jarig bestaan van Hilversum. Zo is het begonnen.’Ad van den Boom en Wouter Stips doen de aftrap en de andere kunstenaars komen in de maanden daarna met hun unieke wijnen.
Ad van den Boom 2024 – 140 x 100 cm
Verwoorden en verbeelden
/in BlogVerwoorden en verbeelden. Een zin die eigenlijk goed omschrijft wat ik doe. Misschien klinkt het een beetje vaag, maar als ik het uitleg wordt het waarschijnlijk vanzelf duidelijk. Dus lees even met me mee. Met verwoorden bedoel ik dat ik woorden zoek die passen bij een schilderij of tekening die ik maak of gemaakt heb. Je kunt het zien als het verhaal achter de creatie.
Alles wat ik schilder, teken of beeldhouw heeft dus een verhaal. Verhalen heb je nodig om ervoor te zorgen dat mensen de boodschap door kunnen vertellen en met alleen beelden is dat een stuk moeilijker. Verhalen krijgen een plek in de hoofden van mensen. Dat vind ik ook belangrijk, want mijn verhalen gaan altijd over hoop en troost.
De perfecte wereld bestaat
Ergens diep in mezelf weet ik dat de perfecte wereld bestaat. En eigenlijk weten we dat allemaal. We handelen er niet naar, omdat we bang zijn om in liefde te leven. Verbeelden begint vaak met een beeld in mijn hoofd dat ik wil maken. Het visualiseert een gevoel wat ik op dat moment niet kan benoemen, maar door dat beeld te creëren kan ik het daarna wel verwoorden.
Beelden laten altijd iets aan de verbeelding over en dat is ook de kracht ervan. Beelden kunnen ervoor zorgen dat de kijker nieuwsgierig wordt naar het verhaal erachter.
Een deel van de schilderijen uit de serie Bomen en hun verhalen is trouwens te zijn bij een nieuwe galerie in Hilversum.
Wegens succes verlengd
/in Blog‘Wegens succes verlengd’, is typisch zo’n heading waar ik persoonlijk moeite mee heb. Dat ‘wegens succes’ wordt namelijk vaak gebruikt om consumenten het idee te geven dat ze iets gemist hebben en dat je alsnog een kans krijgt om van het aanbod gebruik te maken. Vaak is dit natuurlijk helemaal niet waar, is het gewoon een trucje om mensen weer in beweging te krijgen. Dat ik de heading dan toch gebruik, heeft alles te maken dat de tentoonstelling Bomen en hun Verhalen zo succesvol is verlopen. En dat is natuurlijk goed nieuws voor mij, maar ook voor de galerie. Mijn Galerie is een supergave plek om je werk te delen met anderen. Vanaf 1 november is dus een deel van mijn bomen doorlopend te zien in de nieuwe galerie in Hilversum.
Nieuwe tentoonstelling vanaf 28 oktober
De nieuwe tentoonstelling van Dienie Brouwer start met een feestelijke opening op zaterdag 28 oktober om 14.00 uur. Het werk van Dienie is bijzonder aansprekend. Prachtige fotografie die tot de verbeelding spreekt, die je aan het denken zet. Rode draad in haar projecten is de angst voor vergankelijkheid en daarmee de angst om toeschouwer van het leven te worden in plaats van deelnemer eraan. Haar foto’s zijn tot en met 6 januari 2024 in de galerie te zien.
Vernieuwing betekent risico’s nemen
/in Blog
De uitvinders van de typemachine waren niet de uitvinders van de computer. De uitvinders van de auto waren ook niet de uitvinders van het vliegtuig. Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat vernieuwing vaak komt uit onverwachte hoek. Uit de hoofden en handen van mensen die vonden dat het anders moest of omdat ze anders keken naar hetzelfde.
Alexander de Grote, Leonardo Da Vinci, de gebroeders Wright om maar wat voorbeelden te noemen. Maar lang niet al die mensen werden in hun tijd gezien als de grote vernieuwers. Nikola Tesla is daar een voorbeeld van. En een iets minder bekende en verder terug in de tijd Charles Babage, de uitvinder van de verschilmachine, de eerste computer.
Het zijn mensen die geen voorbeeld hadden, maar voor zichzelf een voorbeeld moesten zijn. Deze mensen heb je in alle tijden. Francis Ford Coppola zei eens: ‘Risico is het bepalende element van kunst. Als je geen risico neemt, hoe kan je dan iets moois maken wat nog nooit eerder is vertoond?’
Tijdens mijn laatste expositie raakte ik in gesprek met een kunsttaxateur. Hij vertelde dat hij in de veertig jaar dat hij taxateur is nog nooit een werk in zijn handen heeft gehad wat lijkt op het werk dat ik maak.
Ik vroeg of hij dit positief of negatief bedoelde.
Het was positief bedoeld.
Hij was zelfs vol lof en ik kreeg complimenten voor de vernieuwing, de kwaliteit, de compositie, de techniek en originaliteit.
Wat de taxateur in mijn werk zag, wordt ook gezien door mensen die mijn “bomen” gekocht hebben. De eerste tekeningen, prints en originelen zijn inmiddels verkocht.
Met Bomen en hun verhalen wil ik mensen inspireren om met andere ogen te kijken naar de natuur. En vanuit dat perspectief verhalen te vertellen die mensen creatief naar hun eigen realiteit te laten kijken.
Verhalen van bomen die gaan over vernieuwing en dat je nooit bang moet zijn om risico te nemen.
Studie olie op linnen – 50 x 50 cm – 2023 – Ad van den Boom
Mijn Galerie
/in BlogMijn Galerie in Hilversum gaat zaterdag 13 mei open. Ik ben gevraagd om de openingsexpositie te verzorgen. De titel van mijn expositie is Bomen en hun verhalen. Op deze pagina kun je een aantal schilderijen en tekeningen zien. Hier vind je ook de bijbehorende verhalen. De opening van de expositie wordt verzorgd door Jan Rudolph de Lorm, museumdirecteur Singer Laren. Na het officiële gedeelte is er een borrel met hapjes en muziek.
De nieuwe galerie is een initiatief van Ernst Wallenburg en Bianca van Meerten van Mijn Lijstenmakerij. Het bijzondere van het initiatief is dat kunstenaars hier vier maanden lang kunnen exposeren zonder dat er kosten aan verbonden zijn.
Bianca van Meerten: ‘We willen kunstenaars een platform geven om hun werk te tonen. Dat kunnen kunstenaars zijn uit heel Nederland. En als mediastad kan creativiteit nooit genoeg ruimte en aandacht krijgen. En aangezien we hier op een zichtlocatie zitten en toch al huur betalen, dachten we waarom zouden we niet een galerie beginnen.’
De nieuwe galerie is vooralsnog op hetzelfde adres te vinden als Mijn Lijstenmakerij, dus op de ‘s-Gravelandseweg 27B in Hilversum. De galerie is geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 09.30 tot 17.00 uur en op afspraak.
Save yourself. Save the planet.
/in BlogSave yourself. Save the planet. Het thema van mijn campagne om de aarde te redden. Dat zou de prioriteit van de mensheid moeten zijn. De realiteit is helaas anders. In Nederland zijn we op veel gebieden al actief bezig om de planeet te redden. Een paar duizend kilometer verderop is een land echter bezig om de wereld van miljoenen mensen te vernietigen. Als je naar het nieuws kijkt en alle ellende ziet, dan vraag je je wel eens af of je nog wel in deze krankzinnige wereld wilt leven. Maar zo moet je niet denken. Niet vandaag en ook niet morgen.
Save yourself. Save the planet.
Ook ik zal alles moeten doen wat in mijn macht ligt om de aarde en de mensheid te redden. Hoe klein die bijdrage ook is. De planeet redden is een grote opdracht. Het is zo groot en abstract dat het je persoonlijk bijna niet meer raakt. Gewoon, omdat je je er niets bij voor kunt stellen. Met deze, door mij ontwikkelde, campagne wilde ik duidelijk maken dat jij zelf de planeet bent. Hoe kon ik dat met zo min mogelijk woorden duidelijk maken? Hoe kon ik mensen inspireren dat zij zelf de natuur moeten redden? Een boodschap die meteen tussen de ogen is. Maar wel op een positieve en onverwachtse manier. Dat was mijn uitdaging. Zo ontstond het idee om de achternamen van mensen te koppelen aan de natuur. Hoe dat zou kunnen werken kun je hierboven zien. Gezien de eenvoud van de campagne kunnen mensen makkelijk hun eigen uiting maken en op die manier zou het mogelijk moeten zijn om via social media bereik op te bouwen. Dit alles zou meer bewustzijn moeten creëren over het leven op aarde.
Het moet anders, het moet beter.
Een aantal keren heb ik geprobeerd om de campagne van de grond te krijgen, maar op de een of andere manier lukt het niet. Het moest dus anders. Het moest dus beter. Dat is ook de reden dat ik de oplossing dichter bij mezelf ben gaan zoeken. Dat bracht me bij het verhaal van de jongen en de boom. Een waar gebeurd verhaal waar niemand omheen kan.
Dudok
/in Blog
Een half jaar geleden werd ik gevraagd om een kunstwerk voor de nieuwe winkel van Van Gestel Optiek in Hilversum te maken. Een winkelinrichting die geïnspireerd is op Dudok, de architect die Hilversum zoveel mooie gebouwen heeft gegeven. Dit is een pentekening geworden van de iconen van Hilversum. Deze tekening is gemaakt in de stijl van Homeland en heeft een formaat van 70 x 70 cm. Naast een origineel, zijn er prints te koop in een beperkte oplage van 30 en in diverse formaten. Stuur een mail voor de prijzen.
De mensen van Van Gestel wilden iets unieks, iets ambachtelijks. Een kunstwerk dat paste bij hun filosofie om van iedere bril iets bijzonders te maken. Bij Van Gestel verkopen ze namelijk geen brillen en ook geen lenzen, ze verkopen aandacht.
Iets wat speciaal voor hen gemaakt was, dat wilden Anja Schipper en Johan van de Steeg. Trouwens niet alleen van mij, maar van alle mensen die bij de verbouwing betrokken waren. En als je door de winkel loopt, voel je aan alles met hoeveel zorg en toewijding het allemaal gemaakt is. Van de muurtegels en de verlichting tot aan hoe de brillen worden gepresenteerd. Loop gerust eens binnen om de winkel van Van Gestel in de stijl van Dudok zelf te ervaren.
Het proces
/in BlogIk word vaak gevraagd voor de missie en visie ontwikkeling van organisaties, het herpositionering en revitaliseren van merken en het verbeteren van de interne en externe communicatie. Ik communiceer eigenlijk nooit over de opdrachten, omdat die bijna altijd vertrouwelijk zijn. Maar heel soms maak ik een uitzondering. Een opdracht die je kunt delen omdat deze geen vertrouwelijke informatie bevat.
Zo kregen we (als Instant Connection) onlangs een opdracht die we nog niet eerder hebben gehad. Het mooie van de opdracht was dat creativiteit eens op een andere manier werd ingezet. De vraag van een vooraanstaande financial; of we het proces konden visualiseren op weg naar een toekomstbestendige organisatie. Een intensief proces waarbij het name ging over het overwinnen van tegenstellingen en het realiseren van verbondenheid. Tijdens een workshop eind mei, maakte ik een start hiermee. Eind september was de tekening klaar om ingelijst te worden.
Het is een zwart wit tekening geworden van 50 x 78 cm. Bij de tekening hoort de volgende tekst.
Het proces
Als mensen gaan samenwerken zoals bomen samenwerken, en elkaar gaan helpen in tijden dat het moeilijk wordt, kunnen de mooiste dingen ontstaan. Wordt CO2 niet alleen zuurstof, maar ook een andere manier om naar de werkelijkheid kijken. Wordt het mogelijk om een bijdrage te leveren aan een betere wereld.
Het is een kwestie van je natuur volgen, want in je essentie zit alles besloten. Wij bomen noemen het de bron van het leven. Een bron waar je alleen bestaansrecht hebt, als je je realiseert dat rijkdom niet iets is om te bezitten, maar om te delen.
Dat het nooit gaat om de uitkomst, maar altijd om het proces.
Herfst
/in BlogHerfst is het eerste schilderij uit een serie die ik de komende tijd ga maken. De serie is geïnspireerd op de zwart wit tekeningen die ik tijdens de lock downs gemaakt heb. In deze tekeningen zijn geschreven verhalen opgenomen. De meeste teksten zijn geschreven in het Nederlands en voor de meeste mensen op deze wereld dus onleesbaar. Hierdoor zijn het grafische elementen geworden. Ook in de natuur zijn er grafische elementen die we niet kunnen lezen. Zo vertellen alle bomen hun eigen verhaal. Een verhaal over tijd, het leven en dat stilstaan zorgt voor verdieping en diepgewortelde kennis over het bestaan.
Waarom ik steeds verander
Op mijn website kun je zien dat ik niet werk in een stijl, maar dat ik steeds verander. Die dwang om te veranderen heeft te maken met dat ik aan iets anders moet beginnen, zodra mensen vinden dat ik een eigen handschrift moet hebben. Hoe dit komt kun je hier lezen. En dan is er nog een andere reden. Door mijn verleden in de wereld van advertising ben ik gewend om te denken in concepten. En ieder concept vraagt om een andere uitwerking. Vandaar dat ik soms abstract werk en dan weer realistisch. Ik heb dat crealisme genoemd. Even terug naar het schilderij me de titel Herfst. Bij dit schilderij hoort een verhaal wat je hieronder kunt lezen, het is een sonnet.
Eind zonder begin
Rode en gele bladeren aan de bomen
Het gras nog mals, maar ook vol mos
Vogels horen de winter komen
Paddenstoelen vormen een bos
Struiken tussen zomer en winter in
De zon verliest elke dag aan kracht
Is dit het eind of is dit een nieuw begin
De herfst bekent kleur, toont haar pracht
Regendruppels spatten uiteen op het raam
De wind speelt met de pannen op het dak
Hoog aan de hemel zie ik een ster staan
Het vuur in de haard stelt me op mijn gemak
Het is iedere keer een eind zonder begin
Geeft dat misschien het leven zin
Voor mensen die dit verhaal lezen in een vertaling. Mijn achternaam betekent boom, vandaar dat ik iets met bomen heb.
Campagne NAM
/in BlogBegin 2000 jaar maakten Gerard van der Hart en ik een campagne voor de NAM rondom het belang van gas voor Nederland en West-Europa. “Dit is de meest tijdloze campagne die er ooit binnen PMS gemaakt is Ad, maar dat zien ze bij de ADCN niet.” Met de wetenschap van nu had Gerard zeker gelijk, zoals wel vaker.
De campagne en het onderwerp waren aan het begin van deze eeuw al actueel. Blijkbaar en helaas is er weinig in al die jaren gebeurd om de energievoorziening veilig te stellen. Anno 2022 hebben we geen gasvoorraden meer, beheert het Russische Gazprom 40 procent van de grootste gasopslag van Nederland en weigert die te vullen, gaat de gaskraan in Groningen dicht omdat een staatssecretaris dit wil en blijkt dat vloeibaar aardgas volgens verschillende media het gasprobleem van West-Europa niet gaat oplossen. Misschien is deze uiting een mooie inspiratie voor de stakeholders, die genoemd worden in de advertentie, om nog eens een keer na te denken hoe het verder moet. Of misschien is het nog beter om zelf een mail naar de NAM te sturen en aan te geven hoe we volgens jou het best om zouden kunnen gaan met deze energiecrisis.
De tekst uit de advertentie
IS ER NOG AARDGAS VOOR ZIJN KINDEREN
Benjamin van Vliet. Vijf jaar oud. Hij wil een beroemd voetballer worden. Of brandweerman. Benjamin is nog niet bezig met aardgas. Hij vindt een bord warme soep vanzelfsprekend. Zijn ouders trouwens ook. Maar is dat wel zo? Is er nog wel aardgas voor de kinderen van Benjamin? Aardgas om mee te koken of om mee te verwarmen. Aardgas om elektriciteit mee te maken of… Dat is nog maar de vraag. Tegen de tijd dat Benjamin oud-international of brandweercommandant is, zal waterstof misschien de taak van aardgas overgenomen hebben. Samen met wind- en zonne-energie, biomassa en aardwarmte. Zover is het echter nog niet. Volwassenen zullen moeten beslissen over de toekomst van Benjamin. En daarmee over de toekomst van zijn kinderen. Wij willen daarom met u van gedachten wisselen over een aantal dilemma’s dat betrekking heeft op de weg naar morgen. Hoe gaan we bijvoorbeeld om met de toenemende vraag naar energie? Gaan we de komende decennia meer gas benutten omdat het relatief de schoonste fossiele brandstof is? Wat moet de rol van de overheid zijn? Wat moet de rol van de industrie zijn? En wat moet de rol van de burger zijn? Als NAM voorzien wij met onze gasproductie in de helft van de Nederlandse energiebehoefte. Wat moet onze rol in de toekomst zijn? Daarover willen wij graag met u de dialoog aangaan. En samen zoeken naar antwoorden op deze en andere vragen die u van wezenlijk belang vindt. Dit alles om te komen tot een duurzame energievoorziening. Voor deze Benjamin. Voor uw benjamin.
Wij gaan graag de dialoog met u aan op onze nieuwe site: www.nam.nl.
Hier kunt u uw mening geven. Maar ook treft u de mening van anderen aan. En andere relevante informatie. Schrijven kan ook naar NAM, afd. Public Affairs, Antwoordnummer 47, 9400 VB Assen.
Atelier
/in BlogEen atelier is lang een droom geweest. En als er dan eindelijk de mogelijkheid is om een ruimte te huren, dan moet je direct in actie komen. Zo is het gegaan. Vanaf 15 november 2021 heb ik de beschikking over een eigen werkplek in het hartje van Hilversum. Een historische plek omdat mijn atelier ooit de geluidsstudio van de AVRO was. Het is weliswaar een tijdelijk onderkomen, maar wel eentje om voor eeuwig te koesteren. Een heerlijke plek om aan de slag te gaan.
Werkplezier
Inmiddels werk ik hier al ruim een jaar met veel plezier. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat ik deze ruimte me eigen heb kunnen maken. Met beelden, schilderijen en tekeningen die ik zelf gemaakt heb. Met uitzondering van het Mariabeeld dat ik ooit gekocht heb.
Ik ben er niet iedere dag, maar een paar dagen per week. Het is een fijne ruimte met veel licht. Precies wat je nodig hebt om schilderijen en tekeningen te maken. Wat de ruimte ook ideaal maakt, is dat ik weer grote werken kan maken. De serie schilderijen van Bomen en hun Verhalen is hier gemaakt.
Bezoek brengen aan mijn atelier
Als je mijn atelier wilt bezoeken, kan dit alleen op afspraak van maandag tot en met vrijdag. En in uitzonderlijke gevallen ook in het weekend. Stuur mij een mail als je geïnteresseerd bent.
Vanaf juni 2024 is de galerie van Art Hilversum trouwens gevestigd aan de overkant van de ‘s-Gravelandsweg en is een bezoek goed te combineren. Regelmatig zijn hier ook werken van mij te zien, want sinds 2023 ben ik lid van de vereniging.
Narrative
/in BlogBegin dit jaar zijn wij gevraagd om de narrative van een vooraanstaand Nederlands IT bedrijf te visualiseren. In totaal hebben we 20 schilderijen gemaakt die het unieke verhaal van deze organisatie omlijsten. De werken hebben een prominente plek op hun hoofdkantoor gekregen, in een corridor van 40 meter waar de werken naast elkaar te zien zijn. Wat de opdracht helemaal bijzonder maakt, is dat we de creatieve vrijheid kregen om zowel de beelden als de schildertechniek te kiezen. We hebben gekozen voor een techniek met vloeibare verf. Dit vanuit de gedachte dat alles om ons heen ooit vloeibaar is of is geweest. Crealisme noemen we dit.
De opdracht kreeg een extra dimensie toen we ook gevraagd werden om de vormgeving van woord en beeld te verzorgen. Het resultaat is een boek van 50 pagina’s, dat uiteraard gedrukt wordt door een van de beste drukkers van Nederland. Kortom, een narrative waar niemand omheen kan. Gewoon omdat je voelt dat het boek met liefde en toewijding is gemaakt.
Het draait om talent
De meeste klanten investeren zo min mogelijk in hun communicatie naar de eigen mensen. Zoals een directeur van een lokale Rabobank ooit uit het zuiden van het land zei: ‘Je moet er niet teveel aan uitgeven, het zijn de medewerkers maar.’ Dit IT bedrijf laat in alles zien dat het geen toeval is dat ze extreem succesvol zijn. Ze zijn trots op hun merk, ze zijn trots op hun mensen en trots op de oplossingen die ze bedenken.
Voor zulke organisaties stellen we ons talent graag ter beschikking, gewoonweg omdat er net zoveel talent nodig is om kwaliteit te zien als om het te scheppen. Opdrachtgevers die voor het beste willen gaan en die zich realiseren dat een verhaal alleen betekenis krijgt als je er zelf betekenisvol mee omgaat. Meer weten? Neem vrijblijvend contact met ons op.
Perceptie management uit onverwachte hoek
/in Blog
Perceptie management en creativiteit zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een voorbeeld van wat ik dan bedoel, komt uit een onverwachte hoek. Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn broer Jan een beeld van een heilige die een grote sleutel vasthoudt. De man met baard kijk je streng aan. Nu heb ik een katholieke achtergrond, maar helaas is mijn kennis niet actueel. Via google kom ik erachter dat het vermoedelijk Petrus is.
Het is een leuk houten beeld, grof gesneden. Als ik het zou voorleggen aan de experts van Kunst en Kitsch, dan zouden ze waarschijnlijk vragen of ik een open haard heb of dat zij het beeld zelf moeten verbranden.
Geschenk uit de hemel
Ik ben het met ze eens; het beeld heeft geen artistieke waarde voor de kunstverzamelaar. Maar voor iemand die zo ongeveer zijn hele leven bezig is geweest om mensen anders naar hetzelfde te laten kijken, is het een geschenk uit de hemel. Dit beeld gaat namelijk over perceptie management.
Het staat ergens in een nisje van een kapel of kerk en de gelovigen denken, wat een nietszeggend en somber houten beeld. De heilige Petrus zou zich omdraaien in zijn graf als hij het zag. Geen enkele kerkganger wordt dus in de verleiding gebracht om het beeld goed te bekijken, laat staan mee te nemen. Dat moet ook de bedoeling zijn geweest. Daar is vast en zeker goed over nagedacht.
Wat dit beeld zo bijzonder maakt is dat het open kan. En als je het opent, dan zie je dat het plaats biedt aan een fles drank. Petrus blijkt niet alleen een heilige te zijn, maar is ook de drinkenbroeder van de koster, de kapelaan of de pastoor. Een mooi voorbeeld van religieus perceptie management uit het verre verleden en laat je niet wijsmaken dat ze het trucje in het Vaticaan niet meer kennen.
Rijkdom
/in BlogRIJKDOM. Toen er nog geen mensen waren en alleen bomen met elkaar spraken over de mooie dingen in het leven. En zij op die manier een vruchtbare bodem schiepen waarop de mensheid kon gaan bouwen aan opkomst en ondergang, ontstond op een dag het verhaal van een kind dat opstond en de wereld een nieuw inzicht gaf.
Het kind was een kind van de aarde, niet anders dan jij en ik. Geboren uit een vader en moeder van vlees en bloed met een hartje dat klopte. Met liefde werd het ontvangen, niet alleen door de ouders en de familie maar door alle mensen in de wereld. Was het dan een bijzonder mens? Zeker, in alle opzichten anders dan alle andere mensen. Dat maakt hem net zo uniek als jij en ik. Net zo bijzonder als alle bomen die hem ooit het leven schonken. Het begin van een oneindig verhaal over leven en dood. Een verhaal over liefde en verdriet en over doorgaan waar anderen stoppen. Een gevecht tegen jezelf oneindig diep, diep, diep.
Nog dieper ligt de essentie van alles wat we zien, voelen en ervaren. Het antwoord op de vraag waarom we hier op aarde zijn. Voor de meeste mensen een vraag die hen in verwarring brengt omdat ze te ver af zijn komen te staan van hun essentie. Ze zijn niet meer in hun bestemming. Van bomen kunnen we leren dat wanneer je een eik bent, je eikels voortbrengt en geen appels die voorbestemd zijn voor de appelboom. We leven om erachter te komen wie we werkelijk zijn. Van daaruit grootste dingen te doen, ook al zijn die oneindig klein.
Maar in een wereld waarin het gaat om uiterlijke schijn en waarachtigheid naar elders is verbannen, gaan de mooiste gedachten van mensen dood. Arm ben je omdat je niets hebt. En rijk omdat je iets bezit en dat laatste is miljoen keer interessanter om naar te kijken. Het is de grootste dwaling sinds de uitvinding van het geld. Als mensheid zijn niet verder dan duizenden jaren geleden, we zijn niet gegroeid als mensheid. We staan stil in onze eigen grond, ons eigen onvermogen om los te laten en opnieuw te beginnen. We moeten accepteren dat er geen mislukkingen zijn. Voor de bomen in het bos is elke boom even mooi, even waardevol. Het is geen kwestie van overleven of overheersen, het is een kwestie van delen. Rijkdom is wat je kunt missen.
Duizendmiljoen
/in BlogDuizendmiljoen kleuren dragen de bladeren die ik draag. Bladeren die samen met mij dit jaar hebben mogen beleven op een manier die bijzonder was. Samen waren we getuige van de wereld om ons heen. Een wereld die ontstond en onderging. Een waanzinnig verhaal van vier jaargetijden, wat ik voor een deel met hen delen kan. Want als ik het laatste jaar overdenk, realiseer ik me dat de bladeren verteerd worden op de grond zonder mij. Drie maanden ben ik een koning zonder kroon, een kale getuige in een nog kaler landschap. Ik heb me voorbereid op de barre tijd die komen gaat. Storm, vorst en wind uit dodelijke richting. Ik ben klaar om te overleven, klaar om na te denken over de kansen die komen.
Duizendmiljoen kleuren zijn de ervaringen die ik draag.
Ervaringen van mensen, van dieren, van de zoektocht. En ik droom, ik droom oneindig van het verhaal om me heen waar ik middenin sta. Een verhaal over leven en sterven, een verhaal over ritselen, een verhaal over zwijgen. Een boom die alles weet… bijna.
Duizendmiljoen kleuren wordt geveild ten behoeve van het Vlle Lustrum van H.D.D. Beaufort van het Amsterdams Studenten Corps.
Uit de serie bomen en hun verhalen.
Sterrenstof
/in BlogSTERRENSTOF
Stenen zijn stof van sterren van buitenaardse orde
Samengedrukte massa, restanten van de oerknal
In het ontstaan is soms besloten dat ze sculpturen worden
Hun lot verbonden aan de beeldhouwer met een inval
Ze liggen in bergen bij steenhouwers te wachten, van klein tot groot
Nietszeggende brokken die ruiken naar moeder aarde
Al hakkend, schavend en schurend geven zij hun essentie bloot
Ontstaat uit gedrevenheid en talent een beeld van onschatbare waarde
Een sculptuur die is zoals het leven zelf, niet anders dan de zon
Op weg naar overal en nergens, een lichtpunt in het heelal
Ontstaan uit de handen van een mens van waaruit het begon
Alleen te vergelijken met pi, een onmetelijk groot getal
De sculptuur is een weerspiegeling van de ziel van de maker
Die intuïtief de verbinding zoekt met de kijker, zoals wel vaker
Dit is een sonnet uit mijn bundel de zin van zijn. In deze bundel leg ik de verbinding tussen mijn gedichten en tekeningen, schilderijen en sculpturen. Voor mij is de combinatie beeld en tekst of tekst met beeld de beste manier om mijn gedachten, ingevingen en boodschappen te delen. Het beeld zelf heeft een ander titel, namelijk Intuïtie. Het origineel is gemaakt in steen. De bronzen beelden zijn gemaakt in een serie van zeven, waarvan één beeld gestolen is. Als je haar verhaal wilt lezen, klik dan hier.
Sterrenstof / Ad van den Boom / 2019
Kunstroof
/in BlogKunstroof is een nachtmerrie. Het overkwam me een tijdje geleden. Vier van de zes bronzen beelden die in een beeldentuin stonden, zijn gestolen. Onder andere het beeld Oergevoel, wat hierboven is afgebeeld. Een trieste gebeurtenis die me een leeg gevoel geeft.
Twee uur later realiseer ik me dat ik kan zwelgen in verdriet of dat ik er een positieve draai aan kan geven. Een wending die ervoor zorgt dat het onbestemde gevoel verdwijnt.
Je bent nooit te oud om te stoppen met iets wat energie kost, te veranderen omdat je dit de hoogste tijd vindt of om te vernieuwen omdat je mee wilt gaan met de tijd. Naast mijn werk in opdracht probeer ik daarom te vernieuwen. Want er komt een dag dat ik stop met werken en ik iets zinvols in mijn leven wil blijven doen. Daarom schrijf, schilder en beeldhouw ik als ik wat tijd over heb.
Schrijven is een kwestie van focus en geduld. Schilderen geeft je de vrijheid om constant te veranderen. Beeldhouwen is een uitdagend proces met alleen voortuitgang. Een stuk steen wat is verdwenen komt nooit meer terug.
Het bedenken en maken van een beeld is de creatieve fase. Daarna wordt het moeilijker omdat je zakelijke beslissingen moet nemen. Moet je wel beelden van brons laten maken? Kan je wel een galerie vinden voor je werk? Is het überhaupt mogelijk om een beeld van een onbekende kunstenaar voor een paar duizend euro te verkopen?
Het zijn vragen waar je lang over na kunt denken, maar je kunt het ook gewoon doen. Je laat de beelden dus gieten in brons, je vindt een aantal galeries voor je beelden en er zijn veel mensen die een beeld van je willen kopen, met de nadruk op willen.
En dan krijg je de boodschap dat er beelden gestolen zijn. Slachtoffer van een kunstroof Net zo min als bij beeldhouwen is er een weg terug. Er is alleen vooruitgang. Ik besluit om door te gaan. Ik heb geen keus. Beelden kunnen ze stelen, dromen niet.
Dus blijf dromen ook al zit het een keer tegen.
Vooruitgang
/in BlogAls beeldhouwer heb ik geleerd dat er alleen vooruitgang is. Een stuk steen wat je weggehakt hebt, komt immers niet meer terug. Veel mensen hebben moeite om te accepteren dat dit zo is. Ze houden zich vast aan het hier en nu en daarmee komt in feite alles tot stilstand. Als creatief in de reclame heb ik geleerd dat de realiteit maakbaar is. En dat gegeven ben ik gaan toepassen op mijn eigen leven.
Anders kijken naar de realiteit
Creatief kijken naar je eigen realiteit betekent dat je accepteert dat er altijd een oplossing is. Dan blijf je zoeken hoe je van kansarm, kansrijk kunt maken en hoe je van een negatieve ervaring een positief inzicht kunt krijgen. Als ondernemer heb ik geleerd dat je risico’s moet durven nemen. Vandaag afgewezen worden, betekent niet dat ze je morgen niet met open armen zullen ontvangen. Geef dus nooit op, maar blijf proberen. Dat doe ik iedere dag met veel plezier en met resultaat. Gewoon omdat ik weet dat er alleen vooruitgang is.
Waar het volgens mij belangrijk is, is dat je negatieve ervaringen niet ziet als negatief, maar als een manier om verder te komen. Negatieve ervaringen heb je ook nodig om te realiseren wat positieve ervaringen zijn.
Dus doorgaan als je denkt aan stoppen. Zo zijn mijn beelden en schilderijen de komende tijd op veel plaatsen in Nederland te zien. Hier kun je zien waar.
Leeftijdsdiscriminatie
/in BlogBijna 80.000 views en 600 reacties, dat was het effect van twee bijdragen op LinkedIn over leeftijdsdiscriminatie. De feedback heeft mij diep geraakt. Vooraf had ik nooit kunnen bedenken dat leeftijdsdiscriminatie zoveel mensen raakt. Magda Brandenburg was een van de mensen die mij met haar commentaar aan het denken zette. Wat kan ik zelf doen om de perceptie rondom leeftijd te veranderen? Best veel, denk ik. Het veranderen van percepties is namelijk mijn drijfveer als creative director, schilder/beeldhouwer en schrijver. Zo heb ik mijn boek de Straatfabriek geschreven om mensen te laten inzien dat we in onze samenleving op een bizarre manier met tijd omgaan en dus ook met leeftijd. Het gaat volgens mij namelijk niet om tijd, maar om intensiteit. Het boek is te koop voor € 20,51. Maar, omdat ik denk dat dit boek een positieve bijdrage kan leveren aan de oplossing van leeftijdsdiscriminatie, heb ik besloten dat de digitale versie tot en met 19 mei 2019 zonder kosten hier kan worden aangevraagd.
Ik hoop dat veel mensen de Straatfabriek gaan lezen en het ze aan het denken zet. En hoe mooi zou het zijn als we in de toekomst niet meer praten over leeftijd, maar over drijfveren, motivaties, fascinaties en talent. Volgens mij is dat de essentie van het leven en de basis voor succes.
New York
/in BlogInto the blue is een serie die ik gemaakt heb in december 2018. Ontstaan vanuit het niets, op een moment dat ik niet verwachtte en op een plek die ik van te voren had kunnen bedenken, namelijk op Curacao. Met into the blue wordt voor mijzelf opnieuw duidelijk dat crealisme meer is dan anders kijken naar de realiteit. Crealisme betekent dat je door te creëren energie krijgt, energie die je kunt delen. Crealisme betekent dat de weg belangrijker dan het visuele eindresultaat. Natuurlijk moet het werk voldoen aan de hoge eisen die ik aan mijn werk stel. Een aantal werken uit de serie plaatste ik op Instagram en toen gebeurde er iets bijzonders.
If you can make it here, you can make it anywhere
Je herkent het vast wel. Je wilt je grenzen verleggen. Je bent met iets bezig waar je helemaal in gelooft en waarvan je overtuigd bent dat het gaat werken. Je deelt het met je omgeving en de reactie is niet waar je op gehoopt had. Het kan niet, het past niet of het is niet het juiste moment. Moet je op zo’n moment stoppen of juist doorgaan? Dat is een vraag die veel mensen bezighoudt. Een vraag die je eigenlijk alleen zelf kunt beantwoorden. Voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat grenzen niet bestaan.
Zo ben ik bijvoorbeeld al een tijdje op zoek naar een galerie in Nederland voor mijn werk. De ene galerie vindt mijn werk echter te commercieel en de andere galerie te kunstzinnig. Die afwijzingen zijn nooit plezierig, ze doen altijd pijn. Ze tasten je ego aan en je bent geneigd om op te geven. Je kunt het ook omdraaien. Het als een stimulans zien om dan juist door te gaan, een test of je wel echt in jezelf en je ideeën gelooft. En dan krijg je op een dag een mail van een galerie uit New York met het verzoek om drie werken op te sturen die ze gezien hebben op Instagram. Mijn werken ‘Into the blue” zijn vanaf nu bij Gallery 104 te zien en te koop.
De Straatfabriek
/in BlogDe meeste mensen weten niet dat ik ook romans schrijf. Een van de romans die ik de afgelopen jaren geschreven heb, heeft als titel de Straatfabriek. Ondanks de tientallen mooie reacties van mensen die dit manuscript gelezen hebben, bleef de Straatfabriek uitgeprint op een plank in de kast liggen van mijn kantoor. Opsturen naar een uitgever wilde ik niet meer. De teleurstelling dat een vooraanstaande uitgeverij eerst ‘ja’ gezegd had en later ‘nee’, had me aan het twijfelen gebracht.
De reden dat ze niet met het verhaal door wilden gaan, was dat ze het niet goed konden plaatsen. Wat was het precies? Waar moest het geplaatst worden in hun portfolio. En zolang die vraag niet beantwoord was, kon het niet uitgegeven worden.
De Straatfabriek is inderdaad voor de meeste mensen niet makkelijk te plaatsen. Voor mensen uit de wereld van marketing en communicatie gelukkig wel. Die mensen weten namelijk dat de werkelijkheid niet bestaat, maar gecreëerd wordt. Dus ook al lijkt het geen waar gebeurd verhaal, het zou wel echt gebeurd kunnen zijn. Daarbij is het ook een boek over timemanagement. De Straatfabriek maakt de lezer op een ontwapende en inspirerende bewust van hoe we met onze tijd omgaan.
Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen om een uitgever te zoeken die niet denkt in portfolio’s, maar in verhalen. De Straatfabriek is vanaf nu te bestellen bij elke erkende boekhandel, het ISBN nummer is 978-94-022-4932-3. Het boek is ook te bestellen op boekscout.nl. Hoef je niet te zoeken tussen al die duizenden boeken en dat scheelt weer tijd. Je kunt ook hier een gesigneerd exemplaar bestellen.
Week van de transformatie
/in BlogVrijdag 2 november 2018 startte ik met de week van de transformatie. In die week heb ik zeven visuals gemaakt van 8 stukjes papier van een mislukt schilderij dat ik verscheurd heb. Ze lagen jarenlang in mijn ladekast te wachten op een moment om er iets mee te doen. Mijn oorspronkelijke plan was om er een vis van te maken en die op een grijs vel papier te plakken. Maar het is anders gegaan. De vis maakt deel uit van de serie, maar is getransformeerd in een aantal andere visuals die ik van te voren nooit had kunnen bedenken.
De reden dat ik dit wil doen is om te laten zien dat je van elke mislukking een succes kunt maken. En dan is er nog een andere reden om de stukjes papier te laten transformeren. Het is om duidelijk te maken dat creativiteit geen grenzen kent als je erkent dat er geen grenzen zijn. Voor veel mensen is dit moeilijk, omdat ze bang zijn om te falen. Maar iets scheppen heeft niets te maken met falen, maar alles met iets te laten ontstaan uit het niets. Meer werken uit de serie transformatie zijn te zien op instagram ad_vandenboom
Zwitsers
/in BlogWat we van Zwitsers kunnen leren
De afgelopen twee weken was ik in Zwitserland om te werken en te schilderen. En al na paar dagen weg uit het vertrouwde Nederland valt je iets op. In eerste instantie kun je dit alleen niet zo goed benoemen.
Op een avond zit je in een restaurant en aan de tafel achter je bestellen mensen een fondue Bourguignon. Een klein half uur later, hoor je het gepruttel van olie en weer wat later ruikt het hele restaurant naar vet en vlees. Dit betekent automatisch dat de kleding die je draagt eigenlijk direct de was in kan. En weet je, er is niemand van de gasten die zich eraan stoort. Dat is het moment dat ik mijn gevoel kan verwoorden. Het is één woord, het woord is respect.
Het draait om respect
De volgende ochtend loop ik door het dorp met dit woord in het achterhoofd. Mensen groeten elkaar hier, hondenbezitters gooien de poep van hun trouwe viervoeters in vuilnisbakken en de straten zijn net zo schoon als een woonkamer die net gestofzuigd is. Zwitsers hebben respect voor elkaar en respect voor de openbare ruimte.
Later die week voetbalt Zwitserland tegen België en wat opvalt is niet zozeer het spel van de Rode Duivels, maar het commentaar. De Zwitserse reporter is enthousiast over de wedstrijd en hij kan net zo lyrisch zijn over de doelpunten van Romelu Lukaku, als over de tegengoal van Mario Gavranovic. Dat is niet alleen mooi om naar te kijken, maar ook prachtig om naar te luisteren.
Deze wedstrijd zorgt ervoor dat ik ook ga kijken naar Nederland tegen Duitsland. En ik heb meteen al spijt als ik de fluitconcerten hoor als het Duitse volkslied wordt gespeeld. Respectloos, dat is het woord wat bij Nederland hoort.
Respectloos hoe onze premier met zijn volk omgaat, respectloos hoe er over Twan Huys geschreven wordt, respectloos hoe we in het verkeer met elkaar omgaan en respectloos naar andersdenkenden.
Volgens mij kunnen we van Zwitsers leren dat je elkaar de ruimte moet geven om te zijn wie je wilt zijn. Maar ook, dat er grenzen zitten aan hoever je kunt gaan.
Twin Towers
/in BlogOp 11 september 2001 werd New York getroffen door een aanslag op de Twin Towers. Twee voor de stad gezichtsbepalende torens stortten in terwijl de hele wereld toekeek. Een onwerkelijke gebeurtenis die de wereld stil liet staan en als ik eraan terugdenk, word ik opnieuw verdrietig om het leed dat mensen elkaar aandoen. Van de aanslag heeft de mensheid natuurlijk niets geleerd en ook niet van de oorlogen die erop volgden. Als kunstenaar kun je toekijken of iets doen. Ik heb gekozen voor het laatste.
Hoop en troost
De Twin Towers zijn inmiddels verkocht, maar gelukkig is één van de werken vanaf eind september te zien bij Hotel Jan Tabak in Bussum.
Trots
/in BlogTrots, best wel een beetje
Binnenkort staat bovenstaand beeld met als titel ’Intuïtie’ op 1.000 Pinterest borden. Mensen die zelf actief zijn op Pinterest, zullen begrijpen waarom ik hier blij mee ben. Vooral omdat het hier gaat om een zelfgemaakt beeld en niet om een mooie sportwagen of een beroemdheid.
Er zijn maanden dat meer dan 20.000 mensen mijn kunstborden op Pinterest bezoeken en dat vind ik op z’n minst bijzonder. En via Pinterest krijg ik weer extra bezoekers op mijn site.De vraag is wat ik met deze kennis kan. Natuurlijk krijg ik zo nu en dan een mail met de vraag hoeveel het beeld kost, wat het materiaal is etc. Meestal zijn dit vragen vanuit het buitenland. En aangezien het getoonde beeld van steen is, zo’n 70 kilo weegt en de prijs circa 35.000 euro bedraagt, is het begrijpelijk dat het niet zo makkelijk te verkopen is. Dat is jammer, maar niet het allerbelangrijkste.
Wat mij drijft is dat ik iedere dag via internet duizenden mensen in de wereld inspireer met mijn beelden. En bij Galerie Het Noorderlicht in Domburg een paar honderd mensen per week. Trots, best wel een beetje.
200 jaar oude boom
/in BlogDeze boom staat aan het begin van de oprit naar ons huis. Het is een 200 jaar oude boom die ziek is en alleen nog maar leeft omdat een chirurg iedere twee jaar de zieke takken en parasieten verwijderd. De boom is één van de bomen die mij inspireerde om een serie schilderijen te maken waarin bomen hun ‘persoonlijke’ verhaal vertellen. Het zijn wijze verhalen van oude zielen die kijken naar het leven dat hen omringd. Tijdens het proces van scheppen, kwam ik erachter dat bomen net zoals mensen een bepaalde vorm van bewustzijn moeten hebben. En dat zij hun gevoelens moeten kunnen uiten.
Bomen communiceren met elkaar
Nu zag ik onlangs een documentaire van de BBC over bomen en hoe zij met elkaar communiceren. Dat was natuurlijk bijzonder om te zien. Misschien ook voor jou een reden om eens op een andere manier naar bomen te kijken. Verplaats je eens in een boom en stel je eens voor hoe ze naar jou kijken, niet als voorbijganger maar als mens met een bewustzijn. Een boom waar je misschien iets van kunt leren omdat hij iets vertelt over het leven waar jij nog nooit bij stilgestaan hebt.
Het verhaal van deze 200 jaar oude boom kun je lezen op de pagina bomen en hun verhalen.
Pech onderweg
/in BlogWat je van een kapotte benzinepomp kunt leren
Rijden met een klassieker brengt risico’s met zich mee. Je kunt te maken krijgen met pech onderweg. Sterker, de kans op pech is nogal groot. In ons geval, hebben we elke vakantie wel een keer pech. Zo liep vorig jaar onze liefde voor de Saab een minuscuul deukje op door een waterslang die het begaf. Gelukkig werd de kapotte slang ingenieus hersteld door een oude monteur waardoor we toch naar huis konden rijden, (zie mijn vorige blog: Oud is gewoon beter).
Dit voorval maakte mij opnieuw duidelijk dat met een oude auto op vakantie gaan, betekent dat deze waarschijnlijk niet gerepareerd kan worden als je ongewild stil komt te staan. Om pech voor te zijn heb ik op advies van een klant (ook een liefhebber van oude Saabs) deze vakantie dan ook een aantal reserveonderdelen meegenomen. Een van de reserveonderdelen was een benzinepomp.
Op de weg naar huis ter hoogte van Milaan op de A8 schokt de motor een aantal keer. Ik kan nog net een SOS parkeerplaats bereiken en dan is het gedaan. “Dit is de laatste keer dat we met de Saab op vakantie gaan,” zegt mijn vrouw teleurgesteld. “Dat denk ik ook,” antwoord ik terwijl ik uitstap. Ik doe de motorkap open en controleer de slangen en de zekeringen. Maar alles lijkt ok. Het moet dus iets anders zijn. Vermoedelijk is het iets met de benzinetoevoer. Ik bel de ANWB en zij schakelen een wegsleepdienst in. Anderhalf uur later staat de Saab weer met vier wielen op de grond van een industrieterrein ergens in de buurt van Milaan.
Pech en toch geluk
Een monteur van eind 50 wordt onze steun en toeverlaat. Hij spreekt geen woord Engels en mijn Italiaans is niet veel beter. Gelukkig hebben we mobiele telefoons die alles kunnen vertalen. Ik vertel tegen mijn mobiel dat ik denk dat we een probleem hebben met de benzinetoevoer en mijn mobiel vertelt het tegen de monteur. Hij knikt, loopt naar binnen en komt terug met een spuitbus die hij in de luchttoevoer van de motor spuit. De monteur vraagt of ik de motor wil starten. De motor slaat aan.“Niente benzina.”
Ik vertel dat ik een reserve benzinepomp bij me heb. Hij kijkt me natuurlijk verbaasd aan. Uit de kofferbak pak ik een tas waar de benzinepomp inzit. Een kneuterig ding, volgens mijn vrouw. Ze had iets heel technisch verwacht.
De monteur vindt het een verademing om weer eens aan een auto te werken die je met hamer en schroevendraaier kunt maken.
Een uur later gaan we weer op weg en na 20 kilometer rijden we voorbij aan de plek waar we stil zijn gevallen. Op dat moment realiseer ik me dat deze kapotte benzinepomp mij geleerd heeft dat liefde voor iets of iemand nooit vanzelfsprekend is en dat je op momenten dat het mis gaat pas beseft wat liefde of geluk is.
Grote veranderingen beginnen vaak klein
/in BlogGrote veranderingen beginnen vaak klein
Veel mensen vragen zich af hoe ze veranderingen in hun leven kunnen aanbrengen. Kan ik mijn werk leuker maken? Hoe vind ik de balans tussen werk en privé? Hoe ga ik om met de verwachtingen van andere mensen waaraan ik moet voldoen? Vragen die ervoor zorgen dat de energie uit je lichaam stroomt als je voor jezelf niet met oplossingen komt. Ik ben gestopt om mezelf deze vragen te stellen. Niet uit luiheid of gemakzucht, maar omdat het geen vragen zijn die een bijdrage leveren aan mijn geluk of aan het geluk van anderen. In plaats daarvan probeer ik iedere dag kleine veranderingen in mijn leven door te voeren.
Zorg voor afwisseling
Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel. Ik maak mijn werk leuker door dingen op andere momenten te doen of op andere plekken of in een andere volgorde. Dat maakt mijn werk afwisselend. Ik zorg er ook altijd voor dat ik eerst de makkelijke dingen doe, omdat die mij snel het gevoel geven dat ik veel gedaan heb. De moeilijke dingen pak ik pas later op, maar daar heb ik dan ook de tijd voor. Nu we het over tijd hebben. Door mijn werk anders in te delen, ontstaat er een andere agenda. Ik ga bijvoorbeeld met mijn vrouw aan het eind van de dag naar de bioscoop. Dat kan ook, omdat ik de volgende ochtend om zes uur opsta om mijn werk te doen. En als ik vroeg opsta heb ik ook de tijd om bijvoorbeeld de keuken op te ruimen of een mail te sturen naar mijn broer die in Qatar woont.
Betekenisvolle momenten
Dat brengt mij bij het voldoen aan verwachtingen van anderen. Ik wil er niet iedere dag voor iedereen zijn, ik wil er alleen zijn als mensen mij nodig hebben en dat zijn vaak belangrijke momenten. Door er op die momenten te zijn kan ik betekenisvol zijn voor de ander en voor mezelf. Door zo te leven voel ik me gelukkig. En misschien kun jij door kleine veranderingen in je leven aan te brengen ook gelukkiger worden. Grote veranderingen beginnen vaak klein.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
Picasso
/in BlogSoms is oud beter
Een half jaar geleden heb ik een artikel geschreven over mijn oude Saab die elke nieuwe auto overklast als het gaat om autoplezier, vrijheid, romantiek en authenticiteit. Op het artikel heb ik veel reacties gekregen. Bijval van honderden Saabrijders en liefhebbers van andere klassiekers. Maar ook kritische opmerkingen over vervuiling en veiligheid. Reacties die je kunt verwachten natuurlijk. Maar er was ook een reactie die inhaakte op de kop van het artikel; soms is oud beter. De vraag was, hoe ik dacht over oudere professionals in de wereld van communicatie die steeds digitaler wordt. Kunnen die soms beter zijn? Mensen van een jaar of vijftig die als overjarige machines buiten het arbeidsproces worden gezet. Wat vond ik daarvan? Die vraag heeft me een tijdlang beziggehouden.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat leeftijd niets zegt over de vitaliteit van mensen. Dat heb ik vaak in mijn leven gezien. Ik heb gewerkt met consultants van 28 jaar oud en dat waren oude vastgeroeste mannen die voor mijn gevoel zeker een jaar of zestig moesten zijn. Zo ken ik ook professionals van 40 die zich gedragen als pubers, zestigers met de drive van een kerel van in de 20 en twintigers met de wijsheid van een oude geest.
Soms is oud beter. Bij auto’s is dat zeker het geval, dat vind ik althans. Ook bij mensen is dit het geval, want zoals ik hierboven al schreef zegt leeftijd niets over prestaties, veerkracht, doorzettingsvermogen, authenticiteit en al helemaal niets over talent. Picasso maakte de meeste werken aan het eind van zijn leven, Beethoven schreef de mooiste stukken toen hij oud en zelfs doof was.
We leven langer, we werken langer. En dat betekent eigenlijk maar één ding. Een mens moet in zijn leven veranderen. Mensen moeten hun eigen toekomst creëren, en dat is een continu proces.
De afgelopen jaren heb ik veel bedrijven mogen helpen bij veranderprocessen en dat doe ik nog steeds. Dat is niet alleen zinvol maar ook buitengewoon dankbaar. Directies en managementteams stimuleren om anders te kijken naar hun eigen realiteit, hen aansporen om te vernieuwen om daarmee zichzelf en de organisatie weer zinvol te laten zijn. En wat voor hen geldt, geldt ook voor mezelf. Crealisme heb ik dat genoemd.
Sinds twee jaar zit ik zelf in een transformatieproces. Ik wil op termijn niet meer de verhalen vertellen van bedrijven, maar mijn eigen verhalen. ‘Dat kun je natuurlijk altijd doen,’ hoor ik je zeggen. Dat klopt ook, maar ik wil er wel geld mee verdienen. En dat is het begin van een nieuwe carrière.
Ik begin weer bij het begin. Een goede galerie vinden voor mijn schilderijen en beelden, een uitgever vinden voor drie romans die op de plank liggen. Dat betekent dat je teleurstellingen te verwerken krijgt en tegenslagen. Maar ook overwinningen op momenten die je niet verwacht. Beelden bij een Tefaf galerie. Twee tentoonstellingen in het Raadhuis van Hilversum, een expositie in Zermatt en bijvoorbeeld 6000 bezoekers op mijn website in drie maanden. Het begin is er, maar het is geen eenvoudige weg. Opnieuw beginnen houdt ook in dat je moet investeren en dat je zelf moet gaan doen wat je jouw opdrachtgevers altijd aangeraden hebt. Je zult nieuwe vaardigheden moeten ontwikkelen en je kennis anders in moeten zetten. En naast mijn nieuwe carrière blijf ik werken voor mijn klanten. Het is niet of/of maar en/en.
Oudere mensen zijn niet beter dan jongere mensen en omgekeerd is dat ook niet het geval. Mensen zouden beoordeeld moeten worden op hun talent, hun kennis, hun veerkracht, hun creativiteit en hun enthousiasme.
Ik doe een oproep aan alle HR-specialisten, headhunters, directies, leden van de raad van bestuur; ‘Ga vooral in zee met mensen die ergens voor staan, die tegen alle stromingen in durven én willen gaan. Dat zijn de mensen die het verschil kunnen maken. Dat was gisteren al zo en dat zal morgen ook nog zo zijn. Die mensen zijn te waardevol om – net zo goed als mijn 25 jaar oude Saab met 250.000 km op de teller – ergens in een garage stil te laten staan. Soms is oud inderdaad beter.’
De leugen regeert
/in Blog‘De leugen regeert’ is een uitspraak van Koningin Beatrix. Ze deed deze uitspraak aan het eind van de vorige eeuw. Haar woorden zijn vandaag de dag misschien nog wel actueler dan in die tijd.
Politici die dingen beloven die ze niet kunnen waarmaken. Bedrijven die beweren maatschappelijk verantwoord te ondernemen en er alles aan doen om geen belasting te betalen. Non-profit organisaties die hun ondernemingsdoelen boven maatschappelijke doelen stellen.
Fake news om kiezers te beïnvloeden of gewoon om de publieke opinie te manipuleren. Naast fake news krijgen we bovendien fear news voorgeschoteld. Berichten die de burger moeten voorbereiden op conflicten die nog moeten komen.
De uitspraak van Koningin Beatrix inspireerde mij toentertijd om er een column aan te wijden in Change Your Perspective. Een digitale nieuwsbrief over ontwikkelingen in de wereld van marketing en communicatie.
In mijn column kwam ik tot de conclusie dat reclame eigenlijk het enige in de wereld was, waar mensen op kunnen vertrouwen. Van reclame weet namelijk iedereen dat het ‘fake’ is. “The truth well told” vind ik misschien nog wel de beste omschrijving.
Een leugen blijft niet zonder gevolgen
Overdrijven mag in de reclamewereld niet meer. Adverteerders die de waarheid verdraaien worden aan de schandpaal genageld. De Liegebeestverkiezing van Wakkerdier is daar een mooi voorbeeld van. Reclamemakers die waarden en normen overschrijden, krijgen een tik op de vingers van de reclamecodecommissie. Fabrikanten van homeopathische middelen mogen niets meer beloven als het niet bewezen is. Disclaimers bij financiële producten moeten voorkomen dat consumenten de verkeerde keuzes maken.
De rest van de wereld liegt, maar waarom moet reclame eerlijk zijn? Is dat niet de omgekeerde wereld? Moet er geen onderscheiding komen voor de maatschappelijk betrokken organisatie die het niet is? Zou elke nieuwsuitzending niet moeten starten met een waarschuwing. De waarschuwing dat het nieuws nep kan zijn? Zou elke sportwedstrijd bij aanvang niet moeten melden dat er mogelijk doping in het spel is? En zou het niet meer dan terecht zijn als er onderaan een verkiezingsbiljet gemeld werd dat een verkiezingsbelofte geen garantie is?
Elke boodschap die on- of offline gecommuniceerd wordt, zou voorzien moeten worden van een waarschuwing. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. We zullen moeten accepteren dat de leugen in alle hoeken van de samenleving regeert. Behalve dan in de wereld van reclame. En terwijl ik dit schrijf, ben ik opnieuw trots dat ik in die wereld werkzaam ben.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
Het huis van de democratie
/in BlogHet iconische Raadhuis van Hilversum moet op de Werelderfgoedlijst van UNESCO komen te staan. Dat betoogde emeritus hoogleraar Herman Pleij woensdagavond in het tv-programma De Wereld Draait Door. Pleij raakte niet uitgepraat over de schoonheid van het gebouw.
Ik ben het met hem eens dat het een prachtig gebouw is en dat het verdient om op de werelderfgoedlijst te staan. Maar dat is niet de enige reden waarom het raadhuis van Dudok behouden moet worden voor de volgende generaties.
Het raadhuis is voor mij meer dan een indrukwekkend gebouw en een bron van inspiratie. Het raadhuis is voor mij het huis van de democratie. De plek waar politici en leiders vormgeven aan het Hilversum van de toekomst.
Wereldleiders in het Raadhuis
Met mijn expositie Wereldleiders, met het raadhuis als decor, wil ik politici en leiders inspireren om niet langer in te spelen op de angst van mensen, maar in plaats daarvan verhalen te vertellen over hoop en verbondenheid.
In de ideale wereld zouden leiders als Trump, Poetin, Xi Jinping en Angela Merkel als eersten moeten inzien dat het geen zin heeft om langer angst als leidraad te kiezen voor hun leiderschap. We moeten ons niet wapenen tegen elkaar, maar wapenen tegen alle problemen waar de mensheid de komende honderd jaar mee te kampen krijgt. Dat inzicht zou leidend voor hen moeten zijn. De vraag is alleen wie van hen echt en authentiek leiderschap toont. Maar misschien moeten we niet wachten tot de wereldleiders de eerste stap zetten. Is het niet beter om zelf in actie te komen?
Wereldstad Hilversum
Hilversum is een wereldstad waar mensen uit ruim 50 landen samenleven. Mensen die allemaal een andere achtergrond hebben en die allemaal op zoek zijn naar hun eigen identiteit. In die zoektocht vergeten mensen dat er toch iets is wat hen verbindt. Ze zijn allemaal Hilversummer en als iedereen zich dat zou realiseren, dan zouden we automatisch respect hebben voor elkaar hebben. En respect is volgens mij de basis om vreedzaam samen te leven.
Als we dit in Hilversum weten te realiseren, dan zijn we voor de wereld hét voorbeeld van hoe het kan. En dan is het raadhuis van Hilversum niet alleen een mooi gebouw met een verhaal, maar een gebouw met een betekenis, voor alle Hilversummer en voor de hele wereldbevolking.
Nu maar hopen dat het huis van de democratie op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst wordt. Dat gaat zeker lukken als het nieuwe kabinet zich laat leiden door hoop en verbondenheid. Tot 1 december kunnen ze in dit mooie gebouw lezen en zien waar leiderschap volgens mij over zou moeten gaan.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
Leven in vrede
/in BlogLeven in vrede. Het lijkt zover weg. Dit wordt weer eens duidelijk als we kijken naar de spanningen rondom Noord-Korea. Trump noemt Kim ‘kleine raketman’ en Kim noemt Trump ‘gestoorde president’.
Dit soort gebeurtenissen brachten mij een tijd geleden op de volgende gedachte. Stel nou eens dat God een reclamebureau zou inschakelen om een eind te maken aan alle ellende in de wereld, wat zou dan zijn opdracht zijn? Die opdracht zou volgens mij de volgende zijn: bedenk een campagne die mensen ervan overtuigt dat ze zich niet langer moeten laten leiden door angst, maar door hoop en saamhorigheid.
Mensen anders laten kijken naar de realiteit is wat mij boeit. In de afgelopen 30 jaar heb ik als creatief in de wereld van marketing en communicatie geleerd dat je percepties kunt veranderen. Deze keer is het geen traditionele reclamecampagne geworden, maar een expositie met 50 portretten en een verhaal om mensen anders te laten kijken naar de realiteit. Dit alles met als doel om zo een einde te maken aan alle ellende in de wereld. Dit lijkt een onmogelijk iets, maar tijdens het creatieve proces kwam ik erachter dat er eigenlijk niet zoveel voor nodig is om ervoor te zorgen dat mensen in vrede kunnen leven. De belangrijke leiders in deze wereld zouden niet langer moeten inspelen op angst, maar op vertrouwen en saamhorigheid.
De nieuwe wereld bestaat al, we moeten er alleen in durven geloven. Daar is moed voor nodig en doorzettingsvermogen. Dat wordt duidelijk als je mijn expositie wereldleiders bezoekt.
Leven in vrede: Donald Trump en Kim Jong-un in het Raadhuis van Hilversum
De bijgaande portretten maken deel uit van de serie ‘Wereldleiders’. Naast beroemde leiders zijn er onder andere portretten te zien van hedendaagse politici en van bekende en minder bekende inwoners van Hilversum. De expositie ‘Wereldleiders’ start op 27 oktober en is te zien tot 1 december 2017. Het raadhuis van Hilversum is op werkdagen geopend van 08.30 tot 17.00 uur. De toegang is gratis.
BewarenBewaren
Poort naar de oneindigheid
/in BlogDe poort naar de oneindigheid gaat open. Daarachter ligt het dus. Het land waarvan iedereen doomt, maar waar niemand mag komen. Een man stapt uit het duister in het spaarzame licht. Hij draagt een zak op zijn rug. Hij loopt in mijn richting en zucht eens diep als hij mij in het voorbijgaan ziet.
De poort is een gapend gat aan het eind van de steeg. De oneindigheid start op nog geen 50 meter van waar ik zit. Het pad ernaartoe lijkt onwaarschijnlijk ver weg. Ik wil opstaan, maar ik twijfel. Twijfel die aanvoelt als een eeuwigheid. Durf ik het aan om naar de poort te lopen en in het donkere gat te stappen, in een wereld die ik niet ken. Oneindig zwart voor mijn ogen. Elke stap is daar een lichtjaar ver.
Ik voel een hand op mijn schouder. Het is niet de man die ik eerder zag, maar de ober die vraagt of ik betalen kan.Ik wijs naar de poort die nu gesloten is. Heb ik iets gemist?
Mao Zedong in het Raadhuis
/in advandenboomDe wereld vraagt om zingeving en nieuwe ideeën. De wereld vraagt om vrede. Dit was een jaar geleden mijn conclusie toen ik om me heen keek. Op vrijdagavond weerloze burgers neerknallen in hartje Parijs, met een vrachtauto mensen doodrijden op een boulevard als ze de vrijheid vieren, een ambassadeur in de rug schieten als hij in een museum vol vuur spreekt over zijn mooie Rusland. En terwijl ik dit schrijf, inrijden op onschuldige mensen die wandelen op de Ramblas in Barcelona.
Wat kan ik bijdragen om de wereld beter te maken?
Er moest iets gebeuren, maar wat kon ik doen? In een wereld waarin de leiders beschikken over tactische wapens, heb ik alleen pen, papier, olieverf, pastelkrijt en een scanner om het gevecht aan te gaan voor een betere wereld. Bovendien moest ik tijd vrij gaan maken om zelf actie te ondernemen. Ik moest zelf veranderen. Mezelf opnieuw uitvinden. Natuurlijk vind ik het zinvol om verhalen van klanten te vertellen, maar het is minstens zo belangrijk om je eigen verhalen te delen met de wereld om je heen.
Jack Welsh heeft ooit eens gezegd dat als je zijn bedrijf wilde veranderen, je hem moest veranderen. Een uitspraak die mij geïnspireerd heeft tot mijn project ‘Wereldleiders‘. Als reclamemens weet ik dat perceptie realiteit is. In 30 jaar tijd heb ik ook geleerd hoe je percepties kunt veranderen. En als je weet hoe je dat moet doen, dan kun je de wereld veranderen.
Op 26 oktober start mijn expositie ‘Wereldleiders’ in het Raadhuis van Hilversum. Hierbij het eerste portret uit de serie van in totaal ruim 50 portretten. Mao Zedong, een leider uit de periode dat ideologie de verschillen tussen mensen, landen en continenten bepaalde. In de komende weken zal ik meer portretten delen en meer vertellen over de tentoonstelling.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
KL1715
/in advandenboom
KL1715 komt van de grond en de aarde verdwijnt onder mijn voeten. De zon komt langzaam dichterbij. Ik stijg in hoog tempo naar 20.000 voet en ik voel me zweverig. Komt het door de zwaartekracht die ik moet overwinnen, door de wereld onder mij die steeds kleiner wordt of komt het door het magische licht op de vleugel?
Helemaal thuis. Komt het door de piloot in de cockpit die ons op koers houdt? Of komt het door mijn familie die in dezelfde rij naast me zit? Of komt het door het magische licht op de vleugel?
Tussen hemel en aarde. Komt het door het leven dat gewoon doorgaat terwijl ik niet op aarde ben? Of door de wolken die mijn zicht doen verdwijnen in de mist? Of komt het door het magische licht op de vleugel?
Het vliegtuig trilt. Komt het door de turbulentie? Of omdat het vliegtuig verlangt naar een veilige plek om te landen? Of komt het door het magische licht op de vleugel?
De aarde onder mijn voeten, de zon ver weg als altijd. Ik voel me veilig en verbonden met de wereld. Komt het door de piloot die ons vriendelijk bedankt? Of door mijn mobiele telefoon die verbinding maakt met het netwerk? Of door het magische licht op de vleugel?
Ik doe mijn gordel los en kijk – voor ik het vliegtuig verlaat – nog een keer naar het magische licht op de vleugel van de KL1715.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
Wereldberoemd zijn is niet genoeg
/in advandenboomStel dat ING een nieuwe sponsoractiviteit zou zoeken om de naamsbekendheid te vergroten. Zou ik dan, net als begin 2000 opnieuw Formule 1 adviseren? De argumentatie was toen, dat het de meest bekeken sport ter wereld was. Als je wereldberoemd wilde worden, dan was dit veruit de beste manier.
Met 300 km per uur naamsbekendheid opbouwen
ING is vervolgens de koningsklasse van de autosport ingegaan en heeft inderdaad bereikt dat de naamsbekendheid is toegenomen. De organisatie is er echter een paar jaar later mee gestopt omdat het te duur werd. Als ING mij opnieuw zou vragen om iets te bedenken voor het vergroten van de naamsbekendheid, zou dat geen Formule 1 zijn. Zelfrijdende auto’s gaan er namelijk voor zorgen dat mensen op een bepaald moment niet meer weten wat zelf autorijden is.
Het ultieme autorijden met een biertje in de hand
Mensen en dan vooral mannen kijken naar Formule 1 omdat het de ultieme autobeleving is. De start… het stoplicht op groen… wie is het eerste weg. Je weet wat het is, want soms heel soms speel je dat spelletje ook op de openbare weg. Of net iets te hard door die scherpe bocht… en als je bij Duitsland de grens overgaat wil je toch weten hoe hard-ie echt kan. Om nog maar te zwijgen over de gewaagde inhaalactie, die je moest doen uit noodzaak. Het hart bonkt in je keel. In iedere man schuilt een beetje Ayrton, Michael of Lewis.
Iedereen met een auto kan zich dan ook voorstellen hoe machtig het moet zijn om je bolide met 300 kilometer over het rechte stuk te sturen, 50 meter voor de bocht af te remmen naar bijna nul en dan weer vol gas richting 100, 200 of 300 kilometer per uur. Het kijkplezier is helemaal compleet als Max de race wint, dan ben je bijna net zo trots als Jos. Anderhalf uur genieten van mannelijke bekwaamheid met een biertje in de hand. Maar als we niet meer zelf kunnen rijden, is het dan nog interessant om te kijken naar de ultieme autobeleving? Ik vrees van niet.
Bekend en betekenisvol
Formule 1 zou dus niet meer mijn oplossing zijn. Het zou iets heel anders moeten zijn. Geen sport en ook geen bestaand maatschappelijk doel. Ik zou adviseren om een eigen beursfonds op te richten, het ING Talent Fonds. Een fonds waar mensen (jong en oud) met talent zich kunnen aanmelden om alles uit hun gaven te halen. Dat fonds gaan we wereldwijd noteren aan alle financiële beurzen en mensen die in het fonds geloven, kunnen hierin investeren. Ze krijgen dan geen dividend in de vorm van geld, maar dividend in de vorm van ontwikkeling van talent. Want een ding weet ik zeker. We kunnen wel geloven in co-creating, maar uiteindelijk hebben we geniale mensen nodig die de wereld verder kunnen brengen. En wat is mooier dan als grote financiële instelling aan de basis te staan van een nieuw inzicht dat de mensheid verder brengt. Dan ben je niet alleen wereldberoemd, maar ook betekenisvol en volgens mij gaat het daar uiteindelijk om.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
Oud is gewoon beter
/in advandenboom, Geen onderdeel van een categorieMijn Saab 900 heeft de 37 graden Celsius in Italië probleemloos doorstaan. Ook heen en weer over de Simplonpas, een echte aanrader voor autoliefhebbers overigens, vormde geen enkel probleem. Eenmaal terug in het Zwitserse Grächen voor de zekerheid olie en koelvloeistof gecontroleerd. Het oliepeil is perfect, maar het peil van de koelstof is te laag. Gelukkig heb ik altijd een fles vloeistof in de kofferbak liggen, dus even bijvullen en dan kunnen we weer op pad.
Geluk en pech
Samen met mijn vrouw ga ik naar Zermatt, het dorp iets verderop en dat aan de voet van de Matterhorn ligt. Hier heb ik een afspraak met de directeur van het mooiste hotel van deze wintersportplaats. De aanleiding voor de afspraak is om te kijken of ik tijdens het wintersportseizoen in het hotel kan exposeren met mijn Zwitserse landschappen. Een uur later blijkt dit het geval te zijn en dat betekent dat de landschappen vanaf 15 december voor iedereen in Mont Cervin Palace te zien zijn.
De dag kan niet meer stuk natuurlijk, de Saab daarentegen wel. Dat ontdek ik tenminste als terugkom in de parkeergarage en een grote plas koelvloeistof onder de auto zie liggen. Een moment ben ik teleurgesteld, de garage had toch alles gecontroleerd! Maar dan besef ik dat ook dit bij het ultieme autorijden hoort. Soms loopt het anders dan je denkt of hoopt. Snel vul ik nog wat vloeistof bij en dan op zoek naar een garage. Mijn vrouw kijkt me bedenkelijk aan. Ik weet wat ze denkt: ‘Het is altijd iets met een oude Saab. In Italië was het leuk, maar ik zit hier niet op te wachten.’
Het lek bij de Saab 900 is nog niet boven
Binnen twee minuten rijden, hebben we een garage gevonden die aangesloten is bij de Zwitserse ANWB en met mijn Internationale Reis- en Kredietbrief is dit precies de plaats waar we moeten zijn. Het is kwart over twaalf en de monteur zegt dat hij pas vanaf half twee iets kan doen. Hij geeft ons het advies om naar een restaurant te gaan net om de hoek. Een wereldtent volgens hem. Restaurant Die Walliserkanne is een stukje Portugal op 2500 meter hoogte. Wat een saai tochtje leek, wordt een heerlijke lunch. Sappige biefstukken, Portugese salade, knapperige friet en een glaasje heerlijke wijn.
Twee uur later blijkt dat de monteur ons niet kan helpen. De monteur heeft niet het juiste gereedschap om het koelsysteem van de Saab te testen. Hij adviseert ons om naar garage Touring in Sankt Niklaus te gaan. En daar gebeurt iets moois. De jonge jongens die in de garage werken komen spontaan naar buiten om naar de oude auto te kijken. “Ist das een Saab 900, wirklich?” vraagt de oudste van hen. Een jongen van een jaar of twintig. Ik antwoord dat het een Saab 900 turbo is. En dat turbo klinkt blijkbaar magisch, ze duiken met zijn allen in het motorcompartiment om al het schoons te bekijken. Ik kijk naar mijn vrouw, ze kijkt even trots als ik.
Champagne en koelvloeistof
Het contrast is enorm. In de ochtend zijn we in de wereld van ongekende luxe en een paar uur later zitten we in een garage met mannen met blauwe overalls vol met olie en smeer. En het is allebei even waardevol om mee te maken. De Saab kan die middag niet meer gemaakt worden. Een nieuwe slang kan pas over een week of in Sankt Niklaus afgeleverd worden.
Ik wil de ANWB gaan bellen.
“Kein Problem,” zegt de eigenaar dan. Een oudere man, die twee topjes van zijn vinger aan zijn rechterhand mist, misschien omdat hij ooit draaiende delen heeft geraakt.
“Ich bedenke schon etwas”.
De volgende ochtend staat de Saab op de afgesproken tijd klaar en moeten we afrekenen. Zwitserland is een duur land en ik reken op een paar honderd Franken, maar dat is niet het geval. Ik moet 80 franken betalen.
We moeten wel beloven dat we hem laten weten of we goed zijn aangekomen en dat hebben we ook gedaan.
Saai of spannend?
In onze computers op wielen razen we planmatig van ons huis naar de bestemming en wij zijn pas echt blij als het saai is. Terwijl je toch op vakantie gaat voor avontuur, het onverwachtste, die ervaring die je voor eeuwig bijblijft. In mijn geval niet alleen mijn komende expositie in Zermatt, maar ook de vriendelijke en vindingrijke garagerist die mijn Saab repareerde zodat ik op eigen kracht terug naar Nederland kon. Dat avontuur van het autorijden gun ik iedereen. En daarom denk ik nu; oud is gewoon beter.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewarenBewarenBewaren
BewarenBewarenBewarenBewaren
BewarenBewaren
Titanic
/in advandenboomEen ZX Spectrum van Clive Sinclair was mijn eerste computer. Met mijn tweede computer, een Commodore 264, zette ik een stap richting digitale mogelijkheden en met mijn aankoop van een Apple Classic ging een droom in vervulling. Het was liefde op het eerste gezicht. De vormgeving en het gemak waarmee je kon werken waren uniek. In 1989 las ik het boek Odyssey: Pepsi to Apple van John Sculley. Ik besefte door dit boek dat mijn band met het merk niet ging over het product, maar over de visie en de passie waarmee de computers gemaakt werden. Apple ging over een man die een droom wilde realiseren, iemand die de wereld beter wilde maken. Dat gegeven sprak mij aan, persoonlijk en professioneel. Een inzicht dat ik gebruikte om bijvoorbeeld voor Amstel Bier de drie vrienden campagne te bedenken. Een campagne die niet ging over bier, maar over vriendschap. Vriendschap met bier als katalysator. Bier dat gebrouwen werd door de beste brouwers en gedronken werd door de beste drinkers (lees vrienden).
Investeren in de droom van Steve
Mijn liefde voor het merk was zo groot, dat ik ook meeging in de nieuwste ontwikkelingen. In 1992 kocht ik een Apple Powerbook 170, waarvoor ik volgens mij zo’n 5500 gulden betaalde. In die tijd werd je in bepaalde café’s als je ‘mobiel’ aan het werken was, gevraagd of je niet ergens anders kon gaan zitten met je televisie. De wereld dacht nog niet aan werken waar je wilde en aan digitale verbindingen waarmee je kon browsen, googlen of mailen. Het merk Apple was zijn tijd ver vooruit. En toen ging het mis. Apple zat opeens met computers die onverkoopbaar waren. Steve Jobs moest weg, van het Apple gevoel was binnen een paar jaar niets meer over dan het logo op de voorkant van het beeldscherm. Het idee van beeldscherm en harde schijf ineen was natuurlijk ook al losgelaten. Desondanks bleef ik het merk trouw en toen de Think Different campagne van start ging, werd ik meteen weer bevestigd in de juistheid van mijn keuze. De grijze Imac G3 die ik kocht, staat al jaren op zolder en niet zonder reden.
Dromen blijken bedrog
Inmiddels werk ik nog steeds met veel plezier met mijn vijfde MacBook. Met liefde voor het merk heeft het echter niet veel meer te maken. Belastingontduiking, medewerkers die uit het raam springen, de dood van Steve Jobs die door het bedrijf verheerlijkt werd als een soort nobele wereldverbeteraar, aandeelhouders die alleen geïnteresseerd zijn in de prijs van het aandeel, innovatieve producten die geen echte innovaties meer zijn. Zo maar wat zaken die je aan het twijfelen brengen. Is Apple nog wel dat mooie merk waar je ooit voor bent gevallen? De film over Steve kan het gevoel niet meer goed maken, hoe mooi de film ook is. En dan kom je in Venetië en daar zie je het schip Venus liggen dat door Steve Jobs is ontworpen samen met Philip Starck. Het is een surrealistisch plaatje; het moderne design dat aan de eeuwenoude kade ligt. Om het schip staat een groot hek en bewaking en hierdoor wordt mijn gevoel bevestigd dat Apple allang niet meer gaat over het realiseren van dromen. Voorbijgangers zijn virussen die tegengehouden moeten worden.
De nieuwe Titanic
Sterke merken hebben de ambitie om het leven van hun klanten waardevoller te maken. Merken die in handen zijn van of in handen komen van mensen die alleen geïnteresseerd zijn in winstmaximalisatie hebben niet langer bestaansrecht. Misschien wordt het hoog tijd dat in een wereld, waarin iedereen het heeft over duurzaam ondernemen en social responsibility, vooraanstaande merken daadwerkelijk betekenis gaan geven aan een betere wereld. Want doen zij dat niet, dan gaan ze ten onder en wordt een schip als Venus een tweede Titanic.
BewarenBewaren
BewarenBewaren
BewarenBewaren
Soms is oud gewoon beter
/in advandenboomEen autovakantie met een 25 jaar oude Saab 900. Een zwarte cabrio die, zeker voor die tijd, uitgerust is met alle denkbare luxe. Wissers op de koplampen, elektrisch verstelbare buitenspiegels en ramen. Verder stoelverwarming, lederen bekleding, ABS en natuurlijk een turbo.
De reis gaat via Duitsland, de Zwitserse Alpen naar Italië. Ik geniet van het rijden zonder dak, wat nog eens versterkt wordt door het unieke geronk van de motor
De 200 pk van een 900 turbo dwingen je niet tot racen, ze dwingen je om over autorijden na te denken. Of beter gezegd om even stil te staan bij de vrijheid die autorijden met zich meebrengt. Dit gebeurt bijna automatisch als ik in Duitsland met hoge snelheid wordt ingehaald door moderne auto’s. Auto’s met luchtvering, een 8-traps automaat, speed limit info en allerlei connectivity- en navigatiesystemen. Over vijf jaar, als mijn Saab 30 jaar oud is, worden we niet meer ingehaald door mensen die rijden, maar door computers.
Het is het verschil tussen techniek en romantiek
Ik ruik het oude leer, de druppel olie die verbrandt op de uitlaat en de zware lucht van benzine. En dan realiseer ik me nog iets. Mijn Saab is bedacht en gebouwd door mensen. Een auto die ontstaan is in een tijd dat internet niet bestond. Er is geen onderdeel in deze auto dat in verbinding staat met een satelliet die precies weet waar ik ben, hoe hard ik rijd of hoeveel brandstof ik in mijn tank heb.
Mijn Saab gaat over vrijheid, over gaan en staan waar je wilt zonder dat iemand meekijkt. Mijn Saab gaat over zelfbeschikking; pomp ik wel of niet mijn banden op, zet ik wel of niet het licht aan in een tunnel, tank ik pas als het lampje brandt of juist niet.
Zonder dat we het ons realiseren wisselen we deze vrijheid in voor technische innovaties die ervoor zorgen dat autorijden niets avontuurlijks meer heeft. Het wordt met de dag meer vervoer van A naar B. Elektrisch en zelfrijdend dat heeft de toekomst. Meer techniek betekent automatisch minder romantiek. En dan komt er een dag dat iedere man zich realiseert dat autorijden vroeger beter was. Ga dus, nu het nog kan, ook op zoek naar een goede klassieker. Een auto met een echte motor, die kraakt als je door de bochten gaat en die elke meter laat voelen dat jij de bestuurder bent. Soms is oud gewoon beter.
Fake Art
/in advandenboomHet nieuws staat vol met berichten over nepnieuws. Dat is toch geen nieuws, denk ik. Iedereen weet inmiddels toch dat de media niet zomaar te vertrouwen zijn. En met de komst van de nieuwe media weet je al helemaal niet meer wat echt of nep is. De een schrijft dit en de ander dat en dit blijkt allebei waar te zijn of niet waar. Maar wat maakt het uit. Nieuws is nieuws.
Politici doen beloften die na de verkiezingen nep blijken te zijn. Rechters hebben iemand al veroordeeld voor het proces begint als het zo beter uitkomt en tandartsen geven zich uit voor orthodontisten omdat het beter schuift.
Is er dan niets meer betrouwbaar in de wereld? Jazeker wel. Reclame is betrouwbaar, want van reclame weet iedereen dat het niet waar is of althans niet helemaal waar. Bovendien is reclame aan allerlei wetten gebonden, zodat je allang niet meer kunt zeggen wat je graag zou willen zeggen.
Maar hoe zit het dan eigenlijk in de kunstwereld? Voor kunstenaars was en blijft het moeilijk om bij een vooraanstaand museum binnen te komen. Je moet horen bij een select gezelschap, dat over de wereld al in een aantal collecties opgenomen is om ergens tentoongesteld te worden. Je CV en de lijst met tentoonstellingen lijkt belangrijker dan het werk dat je maakt.
Gelukkig betekenen andere tijden ook andere kunst. We leven in een tijd waarin het normaal is om met fake nieuws te komen. Waarom dan ook geen echte kunst op een fake plek, zoals mijn beeld ‘Verveling’ in de tuin van Museum Voorlinden?
De werkelijkheid bestaat niet, de werkelijkheid moeten je creëren.
Voorbij wat je kunt zien
/in advandenboomKunst raakt mensen omdat bepaalde beelden niet passen in onze hersenen. Kunst doorbreekt daardoor patronen in ons brein. Daarom zet een wit doek met als titel ‘Zonder titel’ mensen aan het denken. Gewoonweg omdat er in onze hersenen geen beeld is opgeslagen daar hiernaar verwijst. Een eskimo zal bij het zien van het doek meteen denken aan sneeuw, omdat dit beeld in de hersenen een plek heeft gekregen.
Patronen doorbreken
Veel kunstenaars maken gebruik van dit gegeven en creëren beelden die niet passen binnen ons referentiekader, maar als we meer van dit soort beelden zien, treedt er gewenning op. Kunst heeft daardoor in onze hoofden een plek gekregen en daardoor bepaalt de geest al snel of iets kunst is of niet. Kunst voldoet daarmee – net als alles – aan een bepaalde verwachting. Vult dus in wat we al denken of vinden.
De werkelijkheid bestaat niet
Mijn hele leven ben ik bezig geweest om de perceptie van mensen te beïnvloeden door hen anders naar de werkelijkheid te laten kijken. De werkelijkheid bestaat immers niet, de werkelijkheid zit in je hoofd. Hieronder kun je lezen hoe het werkt.
Het beeld hierboven laat een vaas zien, maar ook twee gezichten. En het is allebei waar, hiermee wordt duidelijk dat de realiteit voor ieder mens anders is of kan zijn. Hoe kun je ervoor zorgen dat mensen anders naar hetzelfde gaan kijken? Dat kun je doen met woorden. Woorden die duidelijk maken waar je naar kijkt en zo voorkomen dat je er zelf iets van maakt.
Percepties veranderen
Het veranderen van percepties is wat mij drijft. Ik zie mezelf niet als kunstenaar, ik zie mezelf als een creatief mens, die de kijker ziet als ontvanger en mezelf als zender. Een creatief mens dat woord en beeld combineert. Niet met de bedoeling om patronen te doorbreken, maar om de toeschouwer te inspireren om anders naar de werkelijkheid te kijken, net zo goed naar zijn eigen werkelijkheid als naar de werkelijkheid om hem heen. Ik probeer dus de perceptie te veranderen. En percepties gaan niet over kijken, maar over constructies in je hoofd.
Voorbij wat je kunt zien
Mijn werk moet je niet beoordelen op wat je ziet, maar moet je beoordelen op wat het met je doet. Bij mij gaat het dus niet zozeer om het beeld, maar om de boodschap. Dat verklaart ook mijn diversiteit in werk en in bepaalde gevallen de snelheid waarmee het gemaakt is. De boodschap bepaalt de vorm en niet omgekeerd.
Creëer je eigen realiteit
De ontvanger die meegaat in mijn verhaal is iemand die begrijpt dat de werkelijkheid een constructie van ervaringen en aannames is. En wie dat durft aan te nemen is in staat om daarnaar te handelen. Dat zijn mensen hierdoor hun leven een wending kunnen geven. Mensen die in staat zijn om een eigen realiteit te creëren. En dat is een vrijheid die ik ieder mens gun.
Pieter Broertjes – Het kloppend hart van Hilversum
/in advandenboom
Een dag na zijn herbenoeming was ik op bezoek bij Pieter Broertjes. De burgemeester van Hilversum, het dorp waar ik woon en werk. Pieter heeft mijn hart gestolen. Niet zozeer als politicus, maar wel als burgemeester en bovenal als mens. Een mens met een hart. Nu heeft iedereen een hart, maar Pieter heeft het op de juiste plek en dat maakt hem zo bijzonder.
Prachtig gebouw van Dudok
Het raadhuis van Hilversum is volgens veel mensen één van de mooiste gebouwen in z’n soort. Het is inderdaad mooi, maar ook hard en afstandelijk. Zeg maar een soort Mondriaan, maar dan van steen. Een gebouw zonder warmte. Heeft Dudok het misschien ooit zo bedacht? Louter vanuit verstand, ontdaan van alle emotie? Een gebouw dat staat en blijft staan, wat mensen ook denken of vinden.
Bestuurder en mens
Maar dan gebeurt er iets. De loop der dingen krijgt een wending. Er wordt iemand benoemd zonder een actief politiek verleden. Het is wel iemand die staat voor een bepaalde kleur, maar die kleur vormt de basis voor rose tot en met paars. Dat is de invulling die hij eraan weet te geven. En dan heb ik het over leiderschap. Hij is in staat – als een van de weinige bestuurders in dit land – verder te kijken dan wat van hem verwacht wordt. Hij vindt wat hij vindt en dat maakt hem een mens om van te houden.
Het kloppend hart van Hilversum
Ik heb de burgemeester een schilderij geschonken van het raadhuis. De titel van het werk “Het huis heeft eindelijk een vader.” Een vader die er is voor iedereen die iets heeft met Hilversum. Een betrokken en actieve vader die je overal tegenkomt. Net zo goed bij een opening in Museum Hilversum als bij een opening van een snackbar. Als je Pieter een keer persoonlijk ontmoet, begrijp je meteen waarom het kille gebouw met zijn komst een hart heeft gekregen. Een hart dat klopt voor ons allemaal, ook de komende zes jaar.
World Press Photo 2016
/in advandenboomIn 2016 heb ik van – voor mij – belangrijke gebeurtenissen een schilderij gemaakt. Het laatste beeld uit de serie was bijgaand beeld. Ik was ervan overtuigd dat één van de foto’s World Press Photo 2016 zou winnen. Misschien niet deze foto uit de serie, maar wel gebeurtenis zelf.
Oordeel van de jury World Press Photo 2016
Volgens de jury viel uiteindelijk de keus op het werk van Ozbilici vanwege “de explosieve foto die echt de haat van onze tijd weergeeft”. Juryvoorzitter Stuart Franklin noemt de winnaar een “ongelooflijk moedige man, die zijn werk heroïsch heeft gedaan doordat hij toevallig op een persconferentie was die in zo’n tragedie veranderde”.
Woorden waar ik me volledig bij aansluit, zoals in de bijgaande tekst van het schilderij te lezen is.
Tekst in het beeld
Ankara, 19 december 2016. Vluchten in barbaarsheid. Ambassadeur van Rusland Andrei Karlov speecht tijdens een fototentoonstelling over reizigers in Rusland. Terwijl hij vol liefde praat over zijn mooie land wordt hij van achteren met acht kogels doodgeschoten. De man in het zwart is de dader. Een politieman die zich als beveiliger heeft uitgegeven. Hij pleegt de moord uit naam van God en vaderland. De tijd van het Wilde Westen keert terug in het Midden-Oosten. /// ad van den boom
De hele serie is hier te bekijken.
De omgekeerde wereld
/in advandenboomSoms komen we in de omgekeerde wereld terecht en daardoor kan je even van slag raken. Een paar keer jaar ben ik in een dorp waar de helikopters regelmatig onder je doorvliegen en niet over je heen. Dat kan helemaal niet… dat is wat je geest al heeft bepaald. Maar soms kan het dus wel en op die plek komt het zelfs regelmatig voor dat je naar beneden moet kijken als er een helikopter voorbijvliegt.
Een bijzonder dorp
Grächen is een dorpje in Zwitserland. Het ligt in Wallis op 1.600 meter hoogte, in het Duitstalige gedeelte. De mensen die hier wonen zijn katholiek en daardoor is het er bijzonder gemütlich. Ik kom er al jaren en iedere keer als ik er ben, word ik verrast door de pracht van de wereld op deze hoogte. Als ik hier ben, realiseer ik me dat de meeste ellende van de wereld zich onder me afspeelt. Het zal nog lang duren voordat de invloed van Donald Trump via de slingerweg hier het dorpsplein bereikt. Dat maakt het leven hier zo bijzonder.Het is een wereld die in mijn eigen land niet meer bestaat. Mensen in Nederland zijn bang en de mensen met politieke en religieuze macht grijpen alles aan om dit te voeden.
Koester de plek waar je leeft
Met het dorpsgezicht van Grächen wil ik laten zien, dat we allemaal kunnen leven in een mooie wereld. We zouden ons dan wel moeten realiseren, dat de plek waar we wonen een bijzondere plek is. Een plek die we moeten koesteren en door niets en niemand laten afnemen. Gelukkig is dit niet alleen voorbehouden aan het dorp waar helikopters regelmatig onder je doorvliegen.
Wijnetiket raadhuisconcerten Hilversum
/in advandenboomIk ben gevraagd om het wijnetiket te maken voor de vrienden van de Raadhuisconcerten in Hilversum. Gisteravond werd de wijn uitgereikt na het indrukwekkende concert ‘Ragazze e Giovanotti.’ Het etiket is een rode spetter geworden met daarom heen tekst. Bij het etiket hoort de volgende tekst.
Do, re, mi, fa, sol, la, ti, do
Dat klinkt niet als woorden, dat klinkt als muziek. Muziek die via de oren soms rechtdoor naar de hersenen gaat en herinneringen aan vroeger oproept. Een andere keer gaat de muziek niet naar de hersenen, maar naar binnen. Voorbij het hart naar de ziel met kippenvel als gevolg. Van top tot teen. Toen ik Diamonds & Pearls van Prince voor de eerste keer hoorde, heb ik er drie dagen last van gehad. Ik zat helemaal onder. Naar de huisarts en die noemde het een typisch geval van doremifasollatido. Luister even naar Jan Smit en het is over. Dat heb ik toen maar gedaan.
Do, re, mi, fa, sol, la, ti, do
Dat klinkt als verbinding. Muzikanten die samen een stuk spelen en wij mogen luisteren. Vingers op toetsen en snaren, stembanden die de haartjes in onze oren doen trillen. We mogen genieten van elke do… Plop Dat klinkt niet als een woord. Dat klinkt naar wijn. De zon van de zomer opgeslagen in een druif en met zorg geperst tot een smakelijke drank die de tong streelt. Met als resultaat een mooie ronde afdronk waarin je de… ik ben geen kenner van wijn, ik weet alleen hoe ik van wijn moet genieten. Klinken, proeven, begeren, ontspannen, bezinnen, delen, koesteren, praten en luisteren.
Wijn en do, re, mi, fa, sol, la, ti do. Dat klink mij als muziek in de oren. Een onvergetelijke avond voor jullie allemaal. (En dat is het dankzij Ragazze Quartet en Kapok ook geworden)
Experimenteren
/in Geen onderdeel van een categorieContinu experimenteren is een belangrijk onderdeel van mijn werk. Experimenteren vind ik belangrijk omdat het me enerzijds in staat stelt nieuwe technieken te ontdekken en het me anderzijds op nieuwe ideeën brengt. Een nieuwe vorm of techniek maakt het weer mogelijk om een thema op een unieke en onderscheidende manier uit te voeren.
Dreamscape serie 1 / #1
Het idee achter Dreamscapes
Ik wilde graag schilderijen maken die in de hoofden van mensen als herinnering opgeslagen zijn. Zo wilde ik bewijzen dat de kijker zich een plek kan herinneren als ik hem bouwstenen geef die een beeld in zijn hoofd vormen. Oppervlakken en lijnen in combinatie met kleuren brengen het geheugen van een beeld tot leven. Ze roepen herinneringen op aan een plek waar je ooit was. Eigenlijk hebben we het dan over percepties. Wat je ziet is een constructies van aannames en veronderstellingen. Dreamscapes zijn dus landschappen die alleen bestaan in het hoofd van de kijker. Het schilderij zoals hierboven te zien, zal bij iedereen verschillende herinneringen oproepen. Dat is ook de reden dat de werken niet gesigneerd zijn op de voorzijde, maar aan de zijkant. De schilderijen hebben geen titel, maar alleen een nummer. De hele serie is hier te bekijken.
Compleet sculptuur
/in advandenboomMijn stenen beelden vormen doorgaans de basis voor mijn bronzen beelden. Dit beeld vormt hierop een uitzondering en dat heeft alles te maken met de complexiteit van het ontwerp. Dat zit ‘m niet zozeer in het formaat, maar vooral in de symmetrie. Zo zijn de voor- en achterzijden identiek, maar ook de beide helften. Daarnaast zou de smalle mond problemen kunnen veroorzaken bij het hakken in steen.
Ook het formaat (ca. 55 cm doorsnede) en het gewicht zouden ingewikkeld zijn geworden in steen.In brons weegt het beeld nu circa 24 kilogram. In steen zou dit minimaal 65 kilogram zijn geworden. En om het beeld dan te laten staan zoals nu het geval is, zou een grote constructie noodzakelijk zijn geweest.
Compleet
Vrouwen moeten een goede moeder zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnares en als het even kan een succesvolle zakenvrouw. Mannen moeten een goede vader zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnaar en als het even kan een succesvolle zakenman. Waarom eigenlijk? We zijn uiteindelijk op deze wereld om samen iets te bereiken en daarom zijn we allemaal anders en anders zijn betekent ook dat we niet alles even goed kunnen. Zo zijn er succesvolle zakenvrouwen die gelijkwaardige gesprekspartners zijn, maar niet zulke goede moeders. Zo zijn er goede vaders die succesvolle zakenmannen zijn, maar geen gelijkwaardige gesprekspartners. Moeten we niet gewoon accepteren dat we om gelukkig te zijn niet van die absurde eisen moeten stellen? Niet alleen aan jezelf, maar ook niet aan de ander. Dit betekent dat je accepteert dat de ander wel eens tekortschiet omdat je weet dat jij dat ook wel eens doet. Geluk begint met meer van de ander te houden, dan van jezelf. En dan ben je volgens mij een compleet mens.
Expositie MH-17
/in Geen onderdeel van een categorieHet is misschien wel het meest bijzondere en dierbare project waar ik de laatste jaren aan gewerkt heb. Het is een serie tekeningen die ik gemaakt heb naar aanleiding van de ramp met de MH-17. De serie is tentoongesteld in het gemeentehuis van Hilversum. Een expositie die zonder de hulp van Jan Rudolph de Lorm – directeur museumzaken Singer Laren– en burgemeester Pieter Broertjes van Hilversum nooit tot stand zou zijn gekomen.
Bijna 300 mensen die sterven omdat iemand een raket afvuurt op een passagiersvliegtuig. Ik voelde de pijn en het verdriet. Iets wat je niet zomaar verwerkt. Dan bedenk ik weer dat ik zelf in 1999 aan de dood ontsnapt ben door niet direct vanuit NY naar Cairo te vliegen, maar eerst een tussenstop via Amsterdam te maken.
Beeldverhaal bestaande uit 12 tekeningen
Om de menselijke tragedie rondom de ramp met de MH-17 te verwerken en mensen troost te bieden en ook hoop, heb ik mijn emoties verwerkt in een beeldverhaal, bestaande uit 12 tekeningen. Een poging om rampen als deze voor altijd te voorkomen.
De grote vraag is alleen of de mensheid wel rampen als deze wil voorkomen. Volgens mij wil de mensheid rampen als deze het liefst zo snel mogelijk vergeten. En dat is een conclusie om verdrietig van te worden. De 12 tekeningen liggen ingelijst in mijn atelier te wachten om ergens in de wereld een plek te krijgen om tentoongesteld te worden. Wat mij betreft is het een plek waar elke dag veel mensen komen. Een opvallende plek zodat ze – wanneer ze de serie zien – zich realiseren hoe kostbaar vrijheid is. En hoe kwetsbaar het leven is. Van jou, van mij, van iedereen. En hoe belangrijk het is om dit soort rampen niet te vergeten, maar om voor eeuwig proberen te voorkomen.
KunstRai | Amsterdam 2015
/in advandenboomDit jaar staan mijn bronzen sculpturen op de KunstRai in Amsterdam. Altijd een bijzonder gevoel als je een beurs bezoekt en er werken te zien zijn die door jou zijn gemaakt. Zeker op deze beurs. De KunstRAI is opgericht in 1984 en daarmee de oudste beurs in zijn genre in Nederland. Tevens is het één van de oudste beurzen in Europa. Eerder dit jaar waren mijn sculpturen ook te zien tijdens ART BREDA.
Art Breda
/in advandenboom
Compleet, beeld in brons, 2015, oplage 10
Expositie Tefaf 2015
/in advandenboom
Hotel Derlon Maastricht tijdens TEFAF 2015
Optimist
/in advandenboomDe optimist is een bronzen beeld, in een oplage van 15, dat is geïnspireerd op Rubin’s vase van Deense psycholoog en filosoof Edgar Rubin. Met deze sculptuur heb ik mijn eigen vertaling gemaakt van de Rubin’s vase (een beeld waarin zowel een vaas als twee gezichten te zien zijn en dit klopt allebei). Mijn hele leven ben ik al bezig met de percepties van mensen te beïnvloeden door hen anders naar de werkelijkheid te laten kijken. De werkelijkheid bestaat immers niet, de werkelijkheid zit in je hoofd. De realiteit is voor ieder mens anders of kan anders zijn. Dit bronzen beeld heeft als titel de optimist. Maar als ik aan mensen vraag of zij de titel kunnen verklaren, dan is het antwoord vaak nee. Zij zien namelijk geen thumps up, maar een vogel, een zwaan om precies te zijn. En ook dat klopt allebei.
De optimist is een beperkte oplage verkrijgbaar en wordt geleverd met een certificaat. De sculptuur is circa 25 cm hoog en is drie cm dik. Op verzoek kan het beeld ook levensgroot geleverd worden. Neem voor prijzen en mogelijkheden contact met me op door een mail naar me te sturen