Pieter Broertjes – Het kloppend hart van Hilversum

 

wereldleiders,pieter,broertjes,modern,art,portret,schilderij

Een dag na zijn herbenoeming was ik op bezoek bij Pieter Broertjes. De burgemeester van Hilversum, het dorp waar ik woon en werk. Pieter heeft mijn hart gestolen. Niet zozeer als politicus, maar wel als burgemeester en bovenal als mens. Een mens met een hart. Nu heeft iedereen een hart, maar Pieter heeft het op de juiste plek en dat maakt hem zo bijzonder.

Prachtig gebouw van Dudok

Het raadhuis van Hilversum is volgens veel mensen één van de mooiste gebouwen in z’n soort. Het is inderdaad mooi, maar ook hard en afstandelijk. Zeg maar een soort Mondriaan, maar dan van steen. Een gebouw zonder warmte. Heeft Dudok het misschien ooit zo bedacht? Louter vanuit verstand, ontdaan van alle emotie? Een gebouw dat staat en blijft staan, wat mensen ook denken of vinden.

Bestuurder en mens

Maar dan gebeurt er iets. De loop der dingen krijgt een wending. Er wordt iemand benoemd zonder een actief politiek verleden. Het is wel iemand die staat voor een bepaalde kleur, maar die kleur vormt de basis voor rose tot en met paars. Dat is de invulling die hij eraan weet te geven. En dan heb ik het over leiderschap. Hij is in staat – als een van de weinige bestuurders in dit land – verder te kijken dan wat van hem verwacht wordt. Hij vindt wat hij vindt en dat maakt hem een mens om van te houden.

Het kloppend hart van Hilversum

Ik heb de burgemeester een schilderij geschonken van het raadhuis. De titel van het werk “Het huis heeft eindelijk een vader.” Een vader die er is voor iedereen die iets heeft met Hilversum. Een betrokken en actieve vader die je overal tegenkomt. Net zo goed bij een opening in Museum Hilversum als bij een opening van een snackbar. Als je Pieter een keer persoonlijk ontmoet, begrijp je meteen waarom het kille gebouw met zijn komst een hart heeft gekregen. Een hart dat klopt voor ons allemaal, ook de komende zes jaar.

World Press Photo 2016

In 2016 heb ik van – voor mij – belangrijke gebeurtenissen een schilderij gemaakt. Het laatste beeld uit de serie was bijgaand beeld. Ik was ervan overtuigd dat één van de foto’s World Press Photo 2016 zou winnen. Misschien niet deze foto uit de serie, maar wel gebeurtenis zelf.

Oordeel van de jury World Press Photo 2016

Volgens de jury viel uiteindelijk de keus op het werk van Ozbilici vanwege “de explosieve foto die echt de haat van onze tijd weergeeft”. Juryvoorzitter Stuart Franklin noemt de winnaar een “ongelooflijk moedige man, die zijn werk heroïsch heeft gedaan doordat hij toevallig op een persconferentie was die in zo’n tragedie veranderde”.
Woorden waar ik me volledig bij aansluit, zoals in de bijgaande tekst van het schilderij te lezen is.

Weg van de werkelijkheid ad van den boom vluchten schilderij

World Press Photo 2016 winnaar

Tekst in het beeld

Ankara, 19 december 2016. Vluchten in barbaarsheid. Ambassadeur van Rusland Andrei Karlov speecht tijdens een fototentoonstelling over reizigers in Rusland. Terwijl hij vol liefde praat over zijn mooie land wordt hij van achteren met acht kogels doodgeschoten. De man in het zwart is de dader. Een politieman die zich als beveiliger heeft uitgegeven. Hij pleegt de moord uit naam van God en vaderland. De tijd van het Wilde Westen keert terug in het Midden-Oosten. /// ad van den boom

De hele serie is hier te bekijken.

De omgekeerde wereld

blog omgekeerde wereld ad van den boom helicopter Soms komen we in de omgekeerde wereld terecht en daardoor kan je even van slag raken. Een paar keer jaar ben ik in een dorp waar de helikopters regelmatig onder je doorvliegen en niet over je heen. Dat kan helemaal niet… dat is wat je geest al heeft bepaald. Maar soms kan het dus wel en op die plek komt het zelfs regelmatig voor dat je naar beneden moet kijken als er een helikopter voorbijvliegt.

Een bijzonder dorp

Grächen is een dorpje in Zwitserland. Het ligt in Wallis op 1.600 meter hoogte, in het Duitstalige gedeelte. De mensen die hier wonen zijn katholiek en daardoor is het er bijzonder gemütlich. Ik kom er al jaren en iedere keer als ik er ben, word ik verrast door de pracht van de wereld op deze hoogte. Als ik hier ben, realiseer ik me dat de meeste ellende van de wereld zich onder me afspeelt. Het zal nog lang duren voordat de invloed van Donald Trump via de slingerweg hier het dorpsplein bereikt. Dat maakt het leven hier zo bijzonder.Het is een wereld die in mijn eigen land niet meer bestaat. Mensen in Nederland zijn bang en de mensen met politieke en religieuze macht grijpen alles aan om dit te voeden.

Koester de plek waar je leeft

Met het dorpsgezicht van Grächen wil ik laten zien, dat we allemaal kunnen leven in een mooie wereld. We zouden ons dan wel moeten realiseren, dat de plek waar we wonen een bijzondere plek is. Een plek die we moeten koesteren en door niets en niemand laten afnemen. Gelukkig is dit niet alleen voorbehouden aan het dorp waar helikopters regelmatig onder je doorvliegen.