Een dag na zijn herbenoeming was ik op bezoek bij Pieter Broertjes. De burgemeester van Hilversum, het dorp waar ik woon en werk. Pieter heeft mijn hart gestolen. Niet zozeer als politicus, maar wel als burgemeester en bovenal als mens. Een mens met een hart. Nu heeft iedereen een hart, maar Pieter heeft het op de juiste plek en dat maakt hem zo bijzonder.

Prachtig gebouw van Dudok

Het raadhuis van Hilversum is volgens veel mensen één van de mooiste gebouwen in z’n soort. Het is inderdaad mooi, maar ook hard en afstandelijk. Zeg maar een soort Mondriaan, maar dan van steen. Een gebouw zonder warmte. Heeft Dudok het misschien ooit zo bedacht? Louter vanuit verstand, ontdaan van alle emotie? Een gebouw dat staat en blijft staan, wat mensen ook denken of vinden.

Bestuurder en mens

Maar dan gebeurt er iets. De loop der dingen krijgt een wending. Er wordt iemand benoemd zonder een actief politiek verleden. Het is wel iemand die staat voor een bepaalde kleur, maar die kleur vormt de basis voor rose tot en met paars. Dat is de invulling die hij eraan weet te geven. En dan heb ik het over leiderschap. Hij is in staat – als een van de weinige bestuurders in dit land – verder te kijken dan wat van hem verwacht wordt. Hij vindt wat hij vindt en dat maakt hem een mens om van te houden.

Het kloppend hart van Hilversum

Ik heb de burgemeester een schilderij geschonken van het raadhuis. De titel van het werk “Het huis heeft eindelijk een vader.” Een vader die er is voor iedereen die iets heeft met Hilversum. Een betrokken en actieve vader die je overal tegenkomt. Net zo goed bij een opening in Museum Hilversum als bij een opening van een snackbar. Als je Pieter een keer persoonlijk ontmoet, begrijp je meteen waarom het kille gebouw met zijn komst een hart heeft gekregen. Een hart dat klopt voor ons allemaal, ook de komende zes jaar.