Fake Art
Het nieuws staat vol met berichten over nepnieuws. Dat is toch geen nieuws, denk ik. Iedereen weet inmiddels toch dat de media niet zomaar te vertrouwen zijn. En met de komst van de nieuwe media weet je al helemaal niet meer wat echt of nep is. De een schrijft dit en de ander dat en dit blijkt allebei waar te zijn of niet waar. Maar wat maakt het uit. Nieuws is nieuws.
Politici doen beloften die na de verkiezingen nep blijken te zijn. Rechters hebben iemand al veroordeeld voor het proces begint als het zo beter uitkomt en tandartsen geven zich uit voor orthodontisten omdat het beter schuift.
Is er dan niets meer betrouwbaar in de wereld? Jazeker wel. Reclame is betrouwbaar, want van reclame weet iedereen dat het niet waar is of althans niet helemaal waar. Bovendien is reclame aan allerlei wetten gebonden, zodat je allang niet meer kunt zeggen wat je graag zou willen zeggen.
Maar hoe zit het dan eigenlijk in de kunstwereld? Voor kunstenaars was en blijft het moeilijk om bij een vooraanstaand museum binnen te komen. Je moet horen bij een select gezelschap, dat over de wereld al in een aantal collecties opgenomen is om ergens tentoongesteld te worden. Je CV en de lijst met tentoonstellingen lijkt belangrijker dan het werk dat je maakt.
Gelukkig betekenen andere tijden ook andere kunst. We leven in een tijd waarin het normaal is om met fake nieuws te komen. Waarom dan ook geen echte kunst op een fake plek, zoals mijn beeld ‘Verveling’ in de tuin van Museum Voorlinden?
De werkelijkheid bestaat niet, de werkelijkheid moeten je creëren.