Tag Archief van: advandenboom.com

Duizendmiljoen

schilderij van boom met herfstkleuren

Duizendmiljoen kleuren uit de serie bomen en hun verhalen

Duizendmiljoen kleuren dragen de bladeren die ik draag. Bladeren die samen met mij dit jaar hebben mogen beleven op een manier die bijzonder was. Samen waren we getuige van de wereld om ons heen. Een wereld die ontstond en onderging. Een waanzinnig verhaal van vier jaargetijden, wat ik voor een deel met hen delen kan. Want als ik het laatste jaar overdenk, realiseer ik me dat de bladeren verteerd worden op de grond zonder mij. Drie maanden ben ik een koning zonder kroon, een kale getuige in een nog kaler landschap. Ik heb me voorbereid op de barre tijd die komen gaat. Storm, vorst en wind uit dodelijke richting. Ik ben klaar om te overleven, klaar om na te denken over de kansen die komen.

Duizendmiljoen kleuren zijn de ervaringen die ik draag.

Ervaringen van mensen, van dieren, van de zoektocht. En ik droom, ik droom oneindig van het verhaal om me heen waar ik middenin sta. Een verhaal over leven en sterven, een verhaal over ritselen, een verhaal over zwijgen. Een boom die alles weet… bijna.

Duizendmiljoen kleuren wordt geveild ten behoeve van het Vlle Lustrum van H.D.D. Beaufort van het Amsterdams Studenten Corps.

Uit de serie bomen en hun verhalen.

Kunstroof

bronzen beeld portret van man groene achtergrond

Kunstroof is een nachtmerrie. Het overkwam me een tijdje geleden. Vier van de zes bronzen beelden die in een beeldentuin stonden, zijn gestolen. Onder andere het beeld Oergevoel, wat hierboven is afgebeeld. Een trieste gebeurtenis die me een leeg gevoel geeft.

Twee uur later realiseer ik me dat ik kan zwelgen in verdriet of dat ik er een positieve draai aan kan geven. Een wending die ervoor zorgt dat het onbestemde gevoel verdwijnt.

Je bent nooit te oud om te stoppen met iets wat energie kost, te veranderen omdat je dit de hoogste tijd vindt of om te vernieuwen omdat je mee wilt gaan met de tijd. Naast mijn werk in opdracht probeer ik daarom te vernieuwen. Want er komt een dag dat ik stop met werken en ik iets zinvols in mijn leven wil blijven doen. Daarom schrijf, schilder en beeldhouw ik als ik wat tijd over heb.

Schrijven is een kwestie van focus en geduld. Schilderen geeft je de vrijheid om constant te veranderen. Beeldhouwen is een uitdagend proces met alleen voortuitgang. Een stuk steen wat is verdwenen komt nooit meer terug.

Het bedenken en maken van een beeld is de creatieve fase. Daarna wordt het moeilijker omdat je zakelijke beslissingen moet nemen. Moet je wel beelden van brons laten maken? Kan je wel een galerie vinden voor je werk? Is het überhaupt mogelijk om een beeld van een onbekende kunstenaar voor een paar duizend euro te verkopen?

Het zijn vragen waar je lang over na kunt denken, maar je kunt het ook gewoon doen. Je laat de beelden dus gieten in brons, je vindt een aantal galeries voor je beelden en er zijn veel mensen die een beeld van je willen kopen, met de nadruk op willen.

En dan krijg je de boodschap dat er beelden gestolen zijn. Slachtoffer van een kunstroof Net zo min als bij beeldhouwen is er een weg terug. Er is alleen vooruitgang. Ik besluit om door te gaan. Ik heb geen keus. Beelden kunnen ze stelen, dromen niet.

Dus blijf dromen ook al zit het een keer tegen.

Mao Zedong in het Raadhuis

wereldleiders,mao,zedong,modern,art,portret,schilderij

Portret uit de serie wereldleiders

De wereld vraagt om zingeving en nieuwe ideeën. De wereld vraagt om vrede. Dit was een jaar geleden mijn conclusie toen ik om me heen keek. Op vrijdagavond weerloze burgers neerknallen in hartje Parijs, met een vrachtauto mensen doodrijden op een boulevard als ze de vrijheid vieren, een ambassadeur in de rug schieten als hij in een museum vol vuur spreekt over zijn mooie Rusland. En terwijl ik dit schrijf, inrijden op onschuldige mensen die wandelen op de Ramblas in Barcelona.

Wat kan ik bijdragen om de wereld beter te maken?

Er moest iets gebeuren, maar wat kon ik doen? In een wereld waarin de leiders beschikken over tactische wapens, heb ik alleen pen, papier, olieverf, pastelkrijt en een scanner om het gevecht aan te gaan voor een betere wereld. Bovendien moest ik tijd vrij gaan maken om zelf actie te ondernemen. Ik moest zelf veranderen. Mezelf opnieuw uitvinden. Natuurlijk vind ik het zinvol om verhalen van klanten te vertellen, maar het is minstens zo belangrijk om je eigen verhalen te delen met de wereld om je heen.

Jack Welsh heeft ooit eens gezegd dat als je zijn bedrijf wilde veranderen, je hem moest veranderen. Een uitspraak die mij geïnspireerd heeft tot mijn project ‘Wereldleiders’. Als reclamemens weet ik dat perceptie realiteit is. In 30 jaar tijd heb ik ook geleerd hoe je percepties kunt veranderen. En als je weet hoe je dat moet doen, dan kun je de wereld veranderen.

Op 26 oktober start mijn expositie ‘Wereldleiders’ in het Raadhuis van Hilversum. Hierbij het eerste portret uit de serie van in totaal ruim 50 portretten. Mao Zedong, een leider uit de periode dat ideologie de verschillen tussen mensen, landen en continenten bepaalde. In de komende weken zal ik meer portretten delen en meer vertellen over de tentoonstelling.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Titanic

perceptie-management-change-apple-dream-fan-brands-advandenboom.com-ad-van-den-boom-titanic-kunstenaar-hilversum-dutchtree-creatief

Venus aangemeerd in de haven van Venetië

Een ZX Spectrum van Clive Sinclair was mijn eerste computer. Met mijn tweede computer, een Commodore 264, zette ik een stap richting digitale mogelijkheden en met mijn aankoop van een Apple Classic ging een droom in vervulling. Het was liefde op het eerste gezicht. De vormgeving en het gemak waarmee je kon werken waren uniek. In 1989 las ik het boek Odyssey: Pepsi to Apple van John Sculley. Ik besefte door dit boek dat mijn band met het merk niet ging over het product, maar over de visie en de passie waarmee de computers gemaakt werden. Apple ging over een man die een droom wilde realiseren, iemand die de wereld beter wilde maken. Dat gegeven sprak mij aan, persoonlijk en professioneel. Een inzicht dat ik gebruikte om bijvoorbeeld voor Amstel Bier de drie vrienden campagne te bedenken. Een campagne die niet ging over bier, maar over vriendschap. Vriendschap met bier als katalysator. Bier dat gebrouwen werd door de beste brouwers en gedronken werd door de beste drinkers (lees vrienden).

Investeren in de droom van Steve

Mijn liefde voor het merk was zo groot, dat ik ook meeging in de nieuwste ontwikkelingen. In 1992 kocht ik een Apple Powerbook 170, waarvoor ik volgens mij zo’n 5500 gulden betaalde. In die tijd werd je in bepaalde café’s als je ‘mobiel’ aan het werken was, gevraagd of je niet ergens anders kon gaan zitten met je televisie. De wereld dacht nog niet aan werken waar je wilde en aan digitale verbindingen waarmee je kon browsen, googlen of mailen. Het merk Apple was zijn tijd ver vooruit. En toen ging het mis. Apple zat opeens met computers die onverkoopbaar waren. Steve Jobs moest weg, van het Apple gevoel was binnen een paar jaar niets meer over dan het logo op de voorkant van het beeldscherm. Het idee van beeldscherm en harde schijf ineen was natuurlijk ook al losgelaten. Desondanks bleef ik het merk trouw en toen de Think Different campagne van start ging, werd ik meteen weer bevestigd in de juistheid van mijn keuze. De grijze Imac G3 die ik kocht, staat al jaren op zolder en niet zonder reden.

Dromen blijken bedrog

Inmiddels werk ik nog steeds met veel plezier met mijn vijfde MacBook. Met liefde voor het merk heeft het echter niet veel meer te maken. Belastingontduiking, medewerkers die uit het raam springen, de dood van Steve Jobs die door het bedrijf verheerlijkt werd als een soort nobele wereldverbeteraar, aandeelhouders die alleen geïnteresseerd zijn in de prijs van het aandeel, innovatieve producten die geen echte innovaties meer zijn. Zo maar wat zaken die je aan het twijfelen brengen. Is Apple nog wel dat mooie merk waar je ooit voor bent gevallen? De film over Steve kan het gevoel niet meer goed maken, hoe mooi de film ook is. En dan kom je in Venetië en daar zie je het schip Venus liggen dat door Steve Jobs is ontworpen samen met Philip Starck. Het is een surrealistisch plaatje; het moderne design dat aan de eeuwenoude kade ligt. Om het schip staat een groot hek en bewaking en hierdoor wordt mijn gevoel bevestigd dat Apple allang niet meer gaat over het realiseren van dromen. Voorbijgangers zijn virussen die tegengehouden moeten worden.

De nieuwe Titanic

Sterke merken hebben de ambitie om het leven van hun klanten waardevoller te maken. Merken die in handen zijn van of in handen komen van mensen die alleen geïnteresseerd zijn in winstmaximalisatie hebben niet langer bestaansrecht. Misschien wordt het hoog tijd dat in een wereld, waarin iedereen het heeft over duurzaam ondernemen en social responsibility, vooraanstaande merken daadwerkelijk betekenis gaan geven aan een betere wereld. Want doen zij dat niet, dan gaan ze ten onder en wordt een schip als Venus een tweede Titanic.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Fake Art

fake-art-fakeart-advandenboom.com-sculptures-beelden-moderne-kunst-kunstenaar-hilversum-crealisme-ad-van-den-boom

Titel: Verveling door Ad van den Boom uit de serie Fake Art 2017

Het nieuws staat vol met berichten over nepnieuws. Dat is toch geen nieuws, denk ik. Iedereen weet inmiddels toch dat de media niet zomaar te vertrouwen zijn. En met de komst van de nieuwe media weet je al helemaal niet meer wat echt of nep is. De een schrijft dit en de ander dat en dit blijkt allebei waar te zijn of niet waar. Maar wat maakt het uit. Nieuws is nieuws.

Politici doen beloften die na de verkiezingen nep blijken te zijn. Rechters hebben iemand al veroordeeld voor het proces begint als het zo beter uitkomt en tandartsen geven zich uit voor orthodontisten omdat het beter schuift.

Is er dan niets meer betrouwbaar in de wereld? Jazeker wel. Reclame is betrouwbaar, want van reclame weet iedereen dat het niet waar is of althans niet helemaal waar. Bovendien is reclame aan allerlei wetten gebonden, zodat je allang niet meer kunt zeggen wat je graag zou willen zeggen.

Maar hoe zit het dan eigenlijk in de kunstwereld? Voor kunstenaars was en blijft het moeilijk om bij een vooraanstaand museum binnen te komen. Je moet horen bij een select gezelschap, dat over de wereld al in een aantal collecties opgenomen is om ergens tentoongesteld te worden. Je CV en de lijst met tentoonstellingen lijkt belangrijker dan het werk dat je maakt.

Gelukkig betekenen andere tijden ook andere kunst. We leven in een tijd waarin het normaal is om met fake nieuws te komen. Waarom dan ook geen echte kunst op een fake plek, zoals mijn beeld ‘Verveling’ in de tuin van Museum Voorlinden?

De werkelijkheid bestaat niet, de werkelijkheid moeten je creëren.

Compleet sculptuur

Mijn stenen beelden vormen doorgaans de basis voor mijn bronzen beelden. Dit beeld vormt hierop een uitzondering en dat heeft alles te maken met de complexiteit van het ontwerp. Dat zit ‘m niet zozeer in het formaat, maar vooral in de symmetrie. Zo zijn de voor- en achterzijden identiek, maar ook de beide helften. Daarnaast zou de smalle mond problemen kunnen veroorzaken bij het hakken in steen.

Ook het formaat (ca. 55 cm doorsnede) en het gewicht zouden ingewikkeld zijn geworden  in steen.In brons weegt het beeld nu circa 24 kilogram. In steen zou dit minimaal 65 kilogram zijn geworden. En om het beeld dan te laten staan zoals nu het geval is, zou een grote constructie noodzakelijk zijn geweest.

Compleet

Vrouwen moeten een goede moeder zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnares en als het even kan een succesvolle zakenvrouw. Mannen moeten een goede vader zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnaar en als het even kan een succesvolle zakenman. Waarom eigenlijk? We zijn uiteindelijk op deze wereld om samen iets te bereiken en daarom zijn we allemaal anders en anders zijn betekent ook dat we niet alles even goed kunnen. Zo zijn er succesvolle zakenvrouwen die gelijkwaardige gesprekspartners zijn, maar niet zulke goede moeders. Zo zijn er goede vaders die succesvolle zakenmannen zijn, maar geen gelijkwaardige gesprekspartners. Moeten we niet gewoon accepteren dat we om gelukkig te zijn niet van die absurde eisen moeten stellen? Niet alleen aan jezelf, maar ook niet aan de ander. Dit betekent dat je accepteert dat de ander wel eens tekortschiet omdat je weet dat jij dat ook wel eens doet. Geluk begint met meer van de ander te houden, dan van jezelf. En dan ben je volgens mij een compleet mens.

KunstRai | Amsterdam 2015

Dit jaar staan mijn bronzen sculpturen op de KunstRai in Amsterdam. Altijd een bijzonder gevoel als je een beurs bezoekt en er werken te zien zijn die door jou zijn gemaakt. Zeker op deze beurs. De KunstRAI is opgericht in 1984 en daarmee de oudste beurs in zijn genre in Nederland. Tevens is het één van de oudste  beurzen in Europa. Eerder dit jaar waren mijn sculpturen ook te zien tijdens ART BREDA.

kunstrai beelden ad van den boom kunstenaar brons

Beelden Ad van den Boom op de KunstRai 2015