Tag Archief van: Nederlandse kunstenaar

Dudok


Een half jaar geleden werd ik gevraagd om een kunstwerk voor de nieuwe winkel van Van Gestel Optiek in Hilversum te maken. Een winkelinrichting die geïnspireerd is op Dudok, de architect die Hilversum zoveel mooie gebouwen heeft gegeven. Dit is een pentekening geworden van de iconen van Hilversum. Deze tekening is gemaakt in de stijl van Homeland en heeft een formaat van 70 x 70 cm. Naast een origineel, zijn er prints te koop in een beperkte oplage van 30 en in diverse formaten. Stuur een mail voor de prijzen.

De mensen van Van Gestel wilden iets unieks, iets ambachtelijks. Een kunstwerk dat paste bij hun filosofie om van iedere bril iets bijzonders te maken. Bij Van Gestel verkopen ze namelijk geen brillen en ook geen lenzen, ze verkopen aandacht.

Iets wat speciaal voor hen gemaakt was, dat wilden Anja Schipper en Johan van de Steeg. Trouwens niet alleen van mij, maar van alle mensen die bij de verbouwing betrokken waren. En als je door de winkel loopt, voel je aan alles met hoeveel zorg en toewijding het allemaal gemaakt is. Van de muurtegels en de verlichting tot aan hoe de brillen worden gepresenteerd. Loop gerust eens binnen om de winkel van Van Gestel in de stijl van Dudok zelf te ervaren.

New York

into the blue ad van den boom new york

Into the blue is een serie die ik gemaakt heb in december 2018. Ontstaan vanuit het niets, op een moment dat ik niet verwachtte en op een plek die ik van te voren had kunnen bedenken, namelijk op Curacao. Met into the blue wordt voor mijzelf opnieuw duidelijk dat crealisme meer is dan anders kijken naar de realiteit. Crealisme betekent dat je door te creëren energie krijgt, energie die je kunt delen. Crealisme betekent dat de weg belangrijker dan het visuele eindresultaat. Natuurlijk moet het werk voldoen aan de hoge eisen die ik aan mijn werk stel. Een aantal werken uit de serie plaatste ik op Instagram en toen gebeurde er iets bijzonders.

If you can make it here, you can make it anywhere

Je herkent het vast wel. Je wilt je grenzen verleggen. Je bent met iets bezig waar je helemaal in gelooft en waarvan je overtuigd bent dat het gaat werken. Je deelt het met je omgeving en de reactie is niet waar je op gehoopt had. Het kan niet, het past niet of het is niet het juiste moment. Moet je op zo’n moment stoppen of juist doorgaan? Dat is een vraag die veel mensen bezighoudt. Een vraag die je eigenlijk alleen zelf kunt beantwoorden. Voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat grenzen niet bestaan.

Zo ben ik bijvoorbeeld al een tijdje op zoek naar een galerie in Nederland voor mijn werk. De ene galerie vindt mijn werk echter te commercieel en de andere galerie te kunstzinnig. Die afwijzingen zijn nooit plezierig, ze doen altijd pijn. Ze tasten je ego aan en je bent geneigd om op te geven. Je kunt het ook omdraaien. Het als een stimulans zien om dan juist door te gaan, een test of je wel echt in jezelf en je ideeën gelooft. En dan krijg je op een dag een mail van een galerie uit New York met het verzoek om drie werken op te sturen die ze gezien hebben op Instagram. Mijn werken ‘Into the blue” zijn vanaf nu bij Gallery 104 te zien en te koop.

Compleet sculptuur

Mijn stenen beelden vormen doorgaans de basis voor mijn bronzen beelden. Dit beeld vormt hierop een uitzondering en dat heeft alles te maken met de complexiteit van het ontwerp. Dat zit ‘m niet zozeer in het formaat, maar vooral in de symmetrie. Zo zijn de voor- en achterzijden identiek, maar ook de beide helften. Daarnaast zou de smalle mond problemen kunnen veroorzaken bij het hakken in steen.

Ook het formaat (ca. 55 cm doorsnede) en het gewicht zouden ingewikkeld zijn geworden  in steen.In brons weegt het beeld nu circa 24 kilogram. In steen zou dit minimaal 65 kilogram zijn geworden. En om het beeld dan te laten staan zoals nu het geval is, zou een grote constructie noodzakelijk zijn geweest.

Compleet

Vrouwen moeten een goede moeder zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnares en als het even kan een succesvolle zakenvrouw. Mannen moeten een goede vader zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnaar en als het even kan een succesvolle zakenman. Waarom eigenlijk? We zijn uiteindelijk op deze wereld om samen iets te bereiken en daarom zijn we allemaal anders en anders zijn betekent ook dat we niet alles even goed kunnen. Zo zijn er succesvolle zakenvrouwen die gelijkwaardige gesprekspartners zijn, maar niet zulke goede moeders. Zo zijn er goede vaders die succesvolle zakenmannen zijn, maar geen gelijkwaardige gesprekspartners. Moeten we niet gewoon accepteren dat we om gelukkig te zijn niet van die absurde eisen moeten stellen? Niet alleen aan jezelf, maar ook niet aan de ander. Dit betekent dat je accepteert dat de ander wel eens tekortschiet omdat je weet dat jij dat ook wel eens doet. Geluk begint met meer van de ander te houden, dan van jezelf. En dan ben je volgens mij een compleet mens.