Tag Archief van: saab

Pech onderweg

saab,pech,onderweg,italie,blog,

Saab met kapotte brandstofpomp

Wat je van een kapotte benzinepomp kunt leren

Rijden met een klassieker brengt risico’s met zich mee. Je kunt te maken krijgen met pech onderweg. Sterker, de kans op pech is nogal groot. In ons geval, hebben we elke vakantie wel een keer pech. Zo liep vorig jaar onze liefde voor de Saab een minuscuul deukje op door een waterslang die het begaf. Gelukkig werd de kapotte slang ingenieus hersteld door een oude monteur waardoor we toch naar huis konden rijden, (zie mijn vorige blog: Oud is gewoon beter).

Dit voorval maakte mij opnieuw duidelijk dat met een oude auto op vakantie gaan, betekent dat deze waarschijnlijk niet gerepareerd kan worden als je ongewild stil komt te staan. Om pech voor te zijn heb ik op advies van een klant (ook een liefhebber van oude Saabs) deze vakantie dan ook een aantal reserveonderdelen meegenomen. Een van de reserveonderdelen was een benzinepomp.

Op de weg naar huis ter hoogte van Milaan op de A8 schokt de motor een aantal keer. Ik kan nog net een SOS parkeerplaats bereiken en dan is het gedaan. “Dit is de laatste keer dat we met de Saab op vakantie gaan,” zegt mijn vrouw teleurgesteld. “Dat denk ik ook,” antwoord ik terwijl ik uitstap. Ik doe de motorkap open en controleer de slangen en de zekeringen. Maar alles lijkt ok. Het moet dus iets anders zijn. Vermoedelijk is het iets met de benzinetoevoer. Ik bel de ANWB en zij schakelen een wegsleepdienst in. Anderhalf uur later staat de Saab weer met vier wielen op de grond van een industrieterrein ergens in de buurt van Milaan.

Pech en toch geluk

Een monteur van eind 50 wordt onze steun en toeverlaat. Hij spreekt geen woord Engels en mijn Italiaans is niet veel beter. Gelukkig hebben we mobiele telefoons die alles kunnen vertalen. Ik vertel tegen mijn mobiel dat ik denk dat we een probleem hebben met de benzinetoevoer en mijn mobiel vertelt het tegen de monteur. Hij knikt, loopt naar binnen en komt terug met een spuitbus die hij in de luchttoevoer van de motor spuit. De monteur vraagt of ik de motor wil starten. De motor slaat aan.“Niente benzina.”

Ik vertel dat ik een reserve benzinepomp bij me heb. Hij kijkt me natuurlijk verbaasd aan. Uit de kofferbak pak ik een tas waar de benzinepomp inzit. Een kneuterig ding, volgens mijn vrouw. Ze had iets heel technisch verwacht.

De monteur vindt het een verademing om weer eens aan een auto te werken die je met hamer en schroevendraaier kunt maken.

Een uur later gaan we weer op weg en na 20 kilometer rijden we voorbij aan de plek waar we stil zijn gevallen. Op dat moment realiseer ik me dat deze kapotte benzinepomp mij geleerd heeft dat liefde voor iets of iemand nooit vanzelfsprekend is en dat je op momenten dat het mis gaat pas beseft wat liefde of geluk is.

Picasso

picasso,blog,oud,portret,advandenboom

Pablo Picasso

Soms is oud beter

Een half jaar geleden heb ik een artikel geschreven over mijn oude Saab die elke nieuwe auto overklast als het gaat om autoplezier, vrijheid, romantiek en authenticiteit. Op het artikel heb ik veel reacties gekregen. Bijval van honderden Saabrijders en liefhebbers van andere klassiekers. Maar ook kritische opmerkingen over vervuiling en veiligheid. Reacties die je kunt verwachten natuurlijk. Maar er was ook een reactie die inhaakte op de kop van het artikel; soms is oud beter. De vraag was, hoe ik dacht over oudere professionals in de wereld van communicatie die steeds digitaler wordt. Kunnen die soms beter zijn? Mensen van een jaar of vijftig die als overjarige machines buiten het arbeidsproces worden gezet. Wat vond ik daarvan? Die vraag heeft me een tijdlang beziggehouden.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat leeftijd niets zegt over de vitaliteit van mensen. Dat heb ik vaak in mijn leven gezien. Ik heb gewerkt met consultants van 28 jaar oud en dat waren oude vastgeroeste mannen die voor mijn gevoel zeker een jaar of zestig moesten zijn. Zo ken ik ook professionals van 40 die zich gedragen als pubers, zestigers met de drive van een kerel van in de 20 en twintigers met de wijsheid van een oude geest.

Soms is oud beter. Bij auto’s is dat zeker het geval, dat vind ik althans. Ook bij mensen is dit het geval, want zoals ik hierboven al schreef zegt leeftijd niets over prestaties, veerkracht, doorzettingsvermogen, authenticiteit en al helemaal niets over talent. Picasso maakte de meeste werken aan het eind van zijn leven, Beethoven schreef de mooiste stukken toen hij oud en zelfs doof was.

We leven langer, we werken langer. En dat betekent eigenlijk maar één ding. Een mens moet in zijn leven veranderen. Mensen moeten hun eigen toekomst creëren, en dat is een continu proces.

De afgelopen jaren heb ik veel bedrijven mogen helpen bij veranderprocessen en dat doe ik nog steeds. Dat is niet alleen zinvol maar ook buitengewoon dankbaar. Directies en managementteams stimuleren om anders te kijken naar hun eigen realiteit, hen aansporen om te vernieuwen om daarmee zichzelf en de organisatie weer zinvol te laten zijn. En wat voor hen geldt, geldt ook voor mezelf. Crealisme heb ik dat genoemd.

Sinds twee jaar zit ik zelf in een transformatieproces. Ik wil op termijn niet meer de verhalen vertellen van bedrijven, maar mijn eigen verhalen. ‘Dat kun je natuurlijk altijd doen,’ hoor ik je zeggen. Dat klopt ook, maar ik wil er wel geld mee verdienen. En dat is het begin van een nieuwe carrière.

Ik begin weer bij het begin. Een goede galerie vinden voor mijn schilderijen en beelden, een uitgever vinden voor drie romans die op de plank liggen. Dat betekent dat je teleurstellingen te verwerken krijgt en tegenslagen. Maar ook overwinningen op momenten die je niet verwacht. Beelden bij een Tefaf galerie. Twee tentoonstellingen in het Raadhuis van Hilversum, een expositie in Zermatt en bijvoorbeeld 6000 bezoekers op mijn website in drie maanden. Het begin is er, maar het is geen eenvoudige weg. Opnieuw beginnen houdt ook in dat je moet investeren en dat je zelf moet gaan doen wat je jouw opdrachtgevers altijd aangeraden hebt. Je zult nieuwe vaardigheden moeten ontwikkelen en je kennis anders in moeten zetten. En naast mijn nieuwe carrière blijf ik werken voor mijn klanten. Het is niet of/of maar en/en.

Oudere mensen zijn niet beter dan jongere mensen en omgekeerd is dat ook niet het geval. Mensen zouden beoordeeld moeten worden op hun talent, hun kennis, hun veerkracht, hun creativiteit en hun enthousiasme.

Ik doe een oproep aan alle HR-specialisten, headhunters, directies, leden van de raad van bestuur; ‘Ga vooral in zee met mensen die ergens voor staan, die tegen alle stromingen in durven én willen gaan. Dat zijn de mensen die het verschil kunnen maken. Dat was gisteren al zo en dat zal morgen ook nog zo zijn. Die mensen zijn te waardevol om – net zo goed als mijn 25 jaar oude Saab met 250.000 km op de teller – ergens in een garage stil te laten staan. Soms is oud inderdaad beter.’

Oud is gewoon beter

simplonpas-saab900-saab-zermatt-oud-is-gewoon-beter-ad-van-den-boom-valais-wallis-autoplezier

Saab 900 op de Simplonpas

Mijn Saab 900 heeft de 37 graden Celsius in Italië probleemloos doorstaan. Ook heen en weer over de Simplonpas, een echte aanrader voor autoliefhebbers overigens, vormde geen enkel probleem. Eenmaal terug in het Zwitserse Grächen voor de zekerheid olie en koelvloeistof gecontroleerd. Het oliepeil is perfect, maar het peil van de koelstof is te laag. Gelukkig heb ik altijd een fles vloeistof in de kofferbak liggen, dus even bijvullen en dan kunnen we weer op pad.

Geluk en pech

Samen met mijn vrouw ga ik naar Zermatt, het dorp iets verderop en dat aan de voet van de Matterhorn ligt. Hier heb ik een afspraak met de directeur van het mooiste hotel van deze wintersportplaats. De aanleiding voor de afspraak is om te kijken of ik tijdens het wintersportseizoen in het hotel kan exposeren met mijn Zwitserse landschappen. Een uur later blijkt dit het geval te zijn en dat betekent dat de landschappen vanaf 15 december voor iedereen in Mont Cervin Palace te zien zijn.
De dag kan niet meer stuk natuurlijk, de Saab daarentegen wel. Dat ontdek ik tenminste als terugkom in de parkeergarage en een grote plas koelvloeistof onder de auto zie liggen. Een moment ben ik teleurgesteld, de garage had toch alles gecontroleerd! Maar dan besef ik dat ook dit bij het ultieme autorijden hoort. Soms loopt het anders dan je denkt of hoopt. Snel vul ik nog wat vloeistof bij en dan op zoek naar een garage. Mijn vrouw kijkt me bedenkelijk aan. Ik weet wat ze denkt: ‘Het is altijd iets met een oude Saab. In Italië was het leuk, maar ik zit hier niet op te wachten.’

Het lek bij de Saab 900 is nog niet boven

Binnen twee minuten rijden, hebben we een garage gevonden die aangesloten is bij de Zwitserse ANWB en met mijn Internationale Reis- en Kredietbrief is dit precies de plaats waar we moeten zijn. Het is kwart over twaalf en de monteur zegt dat hij pas vanaf half twee iets kan doen. Hij geeft ons het advies om naar een restaurant te gaan net om de hoek. Een wereldtent volgens hem. Restaurant Die Walliserkanne is een stukje Portugal op 2500 meter hoogte. Wat een saai tochtje leek, wordt een heerlijke lunch. Sappige biefstukken, Portugese salade, knapperige friet en een glaasje heerlijke wijn.

Twee uur later blijkt dat de monteur ons niet kan helpen. De monteur heeft niet het juiste gereedschap om het koelsysteem van de Saab te testen. Hij adviseert ons om naar garage Touring in Sankt Niklaus te gaan. En daar gebeurt iets moois. De jonge jongens die in de garage werken komen spontaan naar buiten om naar de oude auto te kijken. “Ist das een Saab 900, wirklich?” vraagt de oudste van hen. Een jongen van een jaar of twintig. Ik antwoord dat het een Saab 900 turbo is. En dat turbo klinkt blijkbaar magisch, ze duiken met zijn allen in het motorcompartiment om al het schoons te bekijken. Ik kijk naar mijn vrouw, ze kijkt even trots als ik.

Champagne en koelvloeistof

saab-900-blog-oud-is-gewoon-beter-ad-van-den-boom

Factuur van de reparatie van koelsysteem

Het contrast is enorm. In de ochtend zijn we in de wereld van ongekende luxe en een paar uur later zitten we in een garage met mannen met blauwe overalls vol met olie en smeer. En het is allebei even waardevol om mee te maken. De Saab kan die middag niet meer gemaakt worden. Een nieuwe slang kan pas over een week of in Sankt Niklaus afgeleverd worden.
Ik wil de ANWB gaan bellen.
“Kein Problem,” zegt de eigenaar dan. Een oudere man, die twee topjes van zijn vinger aan zijn rechterhand mist, misschien omdat hij ooit draaiende delen heeft geraakt.
“Ich bedenke schon etwas”.
De volgende ochtend staat de Saab op de afgesproken tijd klaar en moeten we afrekenen. Zwitserland is een duur land en ik reken op een paar honderd Franken, maar dat is niet het geval. Ik moet 80 franken betalen.
We moeten wel beloven dat we hem laten weten of we goed zijn aangekomen en dat hebben we ook gedaan.

Saai of spannend?

In onze computers op wielen razen we planmatig van ons huis naar de bestemming en wij zijn pas echt blij als het saai is. Terwijl je toch op vakantie gaat voor avontuur, het onverwachtste, die ervaring die je voor eeuwig bijblijft. In mijn geval niet alleen mijn komende expositie in Zermatt, maar ook de vriendelijke en vindingrijke garagerist die mijn Saab repareerde zodat ik op eigen kracht terug naar Nederland kon. Dat avontuur van het autorijden gun ik iedereen. En daarom denk ik nu; oud is gewoon beter.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewarenBewarenBewaren

BewarenBewaren