Tag Archief van: bomen

Expositie MH-17 in Hilversum

/in

Expositie MH-17 in Hilversum waar onder andere dit geschilderde hart te zien.De expositie naar aanleiding van de ramp met de MH-17 is, tien jaar na dato, weer te zien in het raadhuis van Hilversum. Deze tragische gebeurtenis was voor mij aanleiding om een serie schilderijen te maken. Volgende week woensdag (17 juli) precies tien jaar geleden. Daarbij kwamen alle 298 inzittenden, waaronder 15 Hilversummers, om het leven.

Elk schilderij is een combinatie van beeld en tekst. Samen belichten ze een breed scala aan thema’s zoals leven en dood, vrede en geweld, vrijheid en onderdrukking, maar ook hoop en troost.

De serie is vanaf dinsdag 16 juli tot en met 18 juli te zien in het Raadhuis van Hilversum. Daarna zijn de werken te vinden in de nieuwe galerie van ART Hilversum aan de ’s-Gravelandseweg 55A in Hilversum.

De serie heeft de afgelopen jaren altijd in een hoekje in mijn atelier gestaan. En steeds weer als ik de werken zie, dan denk ik… Tien jaar geleden ging het al niet goed met onze wereld en sinds die tijd is het alleen maar erger geworden.

De mensheid leert helaas niets van haar fouten. We blijven doorgaan op de weg van verdeeldheid en angst die aangewakkerd wordt door leiders die niet op zoek zijn naar verbinding en begrip.

Er zijn van die dagen dat ik denk, laat ik maar stoppen met het maken van schilderijen en verhalen. De wereld zit niet te wachten op nieuwe inzichten en verhalen over hoop en liefde.

En dan komt er tijdens een open dag in mijn atelier een vrouw binnen. Ze kijkt rustig rond, pakt het boekje van MH-17 beet en begint het te lezen. Terwijl zij aan het lezen is, vertel ik dat de wereld niet zit te wachten op idealisten.  Dat ik wil stoppen waar ik mee  bezig ben. Dan zegt ze met een diepe zucht: ‘Dat moet je zeker niet doen. De wereld kan niet zonder idealisten.’

Lees hier het artikel in de Gooi- en Eemlander

 

Boek

/in

Boek met als titel Bomen en hun verhalen. We zien de cover en een binnenpaginaDe eerste uitgave van mijn boek ‘Bomen en hun verhalen‘ was een groot succes. Reden om een tweede nieuwe uitgebreidere versie uit te brengen met daarin de meest recente werken. Naast een aantal nieuwe schilderijen ook weer een aantal tekeningen opgenomen, zowel in kleur als zwart wit. Uiteraard hebben alle bomen in het boek weer hun eigen verhalen. Verhalen van hoe zij naar ons mensen kijken of naar de natuur om hen heen.

Een must have voor iedereen van die van bomen houdt. En houd je niet van bomen – iets wat ik me nauwelijks kan voorstellen – koop dit boekwerk dan vanwege de verhalen.

De nieuwe uitgave is vanaf 1 juli aanstaande verkrijgbaar bij de Galerie van Art Hilversum – ’s Gravelandseweg 55A en via mijn site te bestellen. De oplage van het boek is 200 exemplaren en heeft 56 pagina’s.

De verkoopprijs van het boek is € 12,50 exclusief verzendkosten. Meer weten of bestellen? Stuur dan een mail

Rondom het boek heb ik ook een workshop ontwikkeld. Het doel van de workshop is dat de deelnemers elkaar beter en op een andere manier leren kennen (de mens achter de professional). Dit zorgt ervoor dat ze vaak anders tegen hun samenwerking of hun gezamenlijke uitdagingen aan kijken. De workshop is geschikt voor groepen van 8 tot maximaal 25 personen. Interesse? Stuur mij dan een mail voor meer informatie.

Menselijk of onmenselijk

/in

Foto van mijn moeder en mij als indiaan verkleed. Het pak heeft mijn moeder zelf gemaakt en het was een verjaardagscadeau. Het is een zwart/wit foto uit de jaren zestig, genomen op 1 oktober in onze achtertuin.

Menselijk of onmenselijk dat is de vraag. Ik was negen jaar oud toen mijn moeder na een lang ziekbed overleed. Vier jaar kanker. Als kind heb ik regelmatig aan God gevraagd om haar uit haar lijden te verlossen. Dat heeft hij ook gedaan, op een mooie zomerse dag in augustus met een strakblauwe lucht.
‘Ze kan zo recht naar de hemel,’ zei ik tegen een vriendje dat aan mij vroeg hoe het met mijn moeder ging.

Dezelfde dag nog, werd mijn smeekbede verhoord. Ik werd naar binnen geroepen om te komen eten. Goed en wel zaten we aan tafel of mijn vader werd aan de telefoon geroepen. Aan de telefoon hoorde mijn vader dat zijn vrouw en onze moeder was overleden.
Mijn familie zat vol tranen aan tafel, maar ik was zielsgelukkig met haar dood. Eindelijk verlost uit haar lijden.

Waarom schrijf ik dit?

Ik schrijf dit om erachter te komen hoe jij kijkt tegen het volgende.
Mijn schoonmoeder is negentig jaar oud tot een maand of acht geleden kon ze alles nog. Met haar Mercedes cruisen door Nederland, boodschappen doen, een ommetje maken met iemand uit de straat.
Dat gaat niet meer.
Ze is aan het dementeren geslagen en wel in een hoog tempo. Die snelheid past wel bij haar. Al die andere dingen niet.

Mensen zien die er niet zijn, naar huis willen terwijl je altijd thuis bent en niet meer weten of het acht uur in de morgen of in de avond is. Ook niet meer weten hoe je computer werkt en zelfs het zetten van een handtekening geeft problemen.

De volgende stap is naar een verzorgingshuis en daarmee gaat definitief al haar zelfstandigheid verloren. En dan begint het grote wachten totdat God haar roept om te komen. Maar mijn schoonmoeder is niet gelovig en zal dus niet horen als zij geroepen wordt. Dus ze zal moeten wachten tot haar lichaam het begeeft. Wie ze is en was zal nog verder verdwijnen en wij mogen toekijken hoe dat allemaal gaat. Ik vind het onmenselijk. En jij?
.
Over de foto: mijn moeder en ik op mijn vierde verjaardag. Als cadeau kreeg ik een door haar gemaakte indianenpak.

Verwoorden en verbeelden

/in

Twee bomen met duizenden stippen in een fantasie landschap met veel kleuren. Een schilderij dat gemaakt is met acrylverf op doek van linnen

Verwoorden en verbeelden. Een zin die eigenlijk goed omschrijft wat ik doe. Misschien klinkt het een beetje vaag, maar als ik het uitleg wordt het waarschijnlijk vanzelf duidelijk. Dus lees even met me mee. Met verwoorden bedoel ik dat ik woorden zoek die passen bij een schilderij of tekening die ik maak of gemaakt heb. Je kunt het zien als het verhaal achter de creatie.
Alles wat ik schilder, teken of beeldhouw heeft dus een verhaal. Verhalen heb je nodig om ervoor te zorgen dat mensen de boodschap door kunnen vertellen en met alleen beelden is dat een stuk moeilijker. Verhalen krijgen een plek in de hoofden van mensen. Dat vind ik ook belangrijk, want mijn verhalen gaan altijd over hoop en troost.

De perfecte wereld bestaat

Ergens diep in mezelf weet ik dat de perfecte wereld bestaat. En eigenlijk weten we dat allemaal. We handelen er niet naar, omdat we bang zijn om in liefde te leven. Verbeelden begint vaak met een beeld in mijn hoofd dat ik wil maken. Het visualiseert een gevoel wat ik op dat moment niet kan benoemen, maar door dat beeld te creëren kan ik het daarna wel verwoorden.
Beelden laten altijd iets aan de verbeelding over en dat is ook de kracht ervan. Beelden kunnen ervoor zorgen dat de kijker nieuwsgierig wordt naar het verhaal erachter.

Een deel van de schilderijen uit de serie Bomen en hun verhalen is trouwens te zijn bij een nieuwe galerie in Hilversum.

Herfst

/in

Vier bomen in herfstkleuren in een fantasie landschap, schilderij acryl op linnen met als titel HerfsHerfst is het eerste schilderij uit een serie die ik de komende tijd ga maken. De serie is geïnspireerd op de zwart wit tekeningen die ik tijdens de lock downs gemaakt heb. In deze tekeningen zijn geschreven verhalen opgenomen. De meeste teksten zijn geschreven in het Nederlands en voor de meeste mensen op deze wereld dus onleesbaar. Hierdoor zijn het grafische elementen geworden. Ook in de natuur zijn er grafische elementen die we niet kunnen lezen. Zo vertellen alle bomen hun eigen verhaal. Een verhaal over tijd, het leven en dat stilstaan zorgt voor verdieping en diepgewortelde kennis over het bestaan.

Waarom ik steeds verander

Op mijn website kun je zien dat ik niet werk in een stijl, maar dat ik steeds verander. Die dwang om te veranderen heeft te maken met dat ik aan iets anders moet beginnen, zodra mensen vinden dat ik een eigen handschrift moet hebben. Hoe dit komt kun je hier lezen. En dan is er nog een andere reden. Door mijn verleden in de wereld van advertising ben ik gewend om te denken in concepten. En ieder concept vraagt om een andere uitwerking. Vandaar dat ik soms abstract werk en dan weer realistisch. Ik heb dat crealisme genoemd. Even terug naar het schilderij me de titel Herfst. Bij dit schilderij hoort een verhaal wat je hieronder kunt lezen, het is een sonnet.

Eind zonder begin

Rode en gele bladeren aan de bomen
Het gras nog mals, maar ook vol mos
Vogels horen de winter komen
Paddenstoelen vormen een bos

Struiken tussen zomer en winter in
De zon verliest elke dag aan kracht
Is dit het eind of is dit een nieuw begin
De herfst bekent kleur, toont haar pracht

Regendruppels spatten uiteen op het raam
De wind speelt met de pannen op het dak
Hoog aan de hemel zie ik een ster staan
Het vuur in de haard stelt me op mijn gemak

Het is iedere keer een eind zonder begin
Geeft dat misschien het leven zin

Voor mensen die dit verhaal lezen in een vertaling. Mijn achternaam betekent boom, vandaar dat ik iets met bomen heb.

Rijkdom

/in

Homeland fantasie landschap zwart wit bomen

RIJKDOM. Toen er nog geen mensen waren en alleen bomen met elkaar spraken over de mooie dingen in het leven. En zij op die manier een vruchtbare bodem schiepen waarop de mensheid kon gaan bouwen aan opkomst en ondergang, ontstond op een dag het verhaal van een kind dat opstond en de wereld een nieuw inzicht gaf.

Het kind was een kind van de aarde, niet anders dan jij en ik. Geboren uit een vader en moeder van vlees en bloed met een hartje dat klopte. Met liefde werd het ontvangen, niet alleen door de ouders en de familie maar door alle mensen in de wereld. Was het dan een bijzonder mens? Zeker, in alle opzichten anders dan alle andere mensen. Dat maakt hem net zo uniek als jij en ik. Net zo bijzonder als alle bomen die hem ooit het leven schonken. Het begin van een oneindig verhaal over leven en dood. Een verhaal over liefde en verdriet en over doorgaan waar anderen stoppen. Een gevecht tegen jezelf oneindig diep, diep, diep.

Nog dieper ligt de essentie van alles wat we zien, voelen en ervaren. Het antwoord op de vraag waarom we hier op aarde zijn. Voor de meeste mensen een vraag die hen in verwarring brengt omdat ze te ver af zijn komen te staan van hun essentie. Ze zijn niet meer in hun bestemming. Van bomen kunnen we leren dat wanneer je een eik bent, je eikels voortbrengt en geen appels die voorbestemd zijn voor de appelboom. We leven om erachter te komen wie we werkelijk zijn. Van daaruit grootste dingen te doen, ook al zijn die oneindig klein.

Maar in een wereld waarin het gaat om uiterlijke schijn en waarachtigheid naar elders is verbannen, gaan de mooiste gedachten van mensen dood. Arm ben je omdat je niets hebt.  En rijk omdat je iets bezit en dat laatste is miljoen keer interessanter om naar te kijken. Het is de grootste dwaling sinds de uitvinding van het geld. Als mensheid zijn niet verder dan duizenden jaren geleden, we zijn niet gegroeid als mensheid. We staan stil in onze eigen grond, ons eigen onvermogen om los te laten en opnieuw te beginnen. We moeten accepteren dat er geen mislukkingen zijn. Voor de bomen in het bos is elke boom even mooi, even waardevol. Het is geen kwestie van overleven of overheersen, het is een kwestie van delen. Rijkdom is wat je kunt missen.

Duizendmiljoen

/in
schilderij van boom met herfstkleuren

Duizendmiljoen kleuren uit de serie bomen en hun verhalen

Duizendmiljoen kleuren dragen de bladeren die ik draag. Bladeren die samen met mij dit jaar hebben mogen beleven op een manier die bijzonder was. Samen waren we getuige van de wereld om ons heen. Een wereld die ontstond en onderging. Een waanzinnig verhaal van vier jaargetijden, wat ik voor een deel met hen delen kan. Want als ik het laatste jaar overdenk, realiseer ik me dat de bladeren verteerd worden op de grond zonder mij. Drie maanden ben ik een koning zonder kroon, een kale getuige in een nog kaler landschap. Ik heb me voorbereid op de barre tijd die komen gaat. Storm, vorst en wind uit dodelijke richting. Ik ben klaar om te overleven, klaar om na te denken over de kansen die komen.

Duizendmiljoen kleuren zijn de ervaringen die ik draag.

Ervaringen van mensen, van dieren, van de zoektocht. En ik droom, ik droom oneindig van het verhaal om me heen waar ik middenin sta. Een verhaal over leven en sterven, een verhaal over ritselen, een verhaal over zwijgen. Een boom die alles weet… bijna.

Duizendmiljoen kleuren wordt geveild ten behoeve van het Vlle Lustrum van H.D.D. Beaufort van het Amsterdams Studenten Corps.

Uit de serie bomen en hun verhalen.

200 jaar oude boom

/in

blog 200 jaar

Deze boom staat aan het begin van de oprit naar ons huis. Het is een 200 jaar oude boom die ziek is en alleen nog maar leeft omdat een chirurg iedere twee jaar de zieke takken en parasieten verwijderd. De boom is één van de bomen die mij inspireerde om een serie schilderijen te maken waarin bomen hun ‘persoonlijke’ verhaal vertellen. Het zijn wijze verhalen van oude zielen die kijken naar het leven dat hen omringd. Tijdens het proces van scheppen, kwam ik erachter dat bomen net zoals mensen een bepaalde vorm van bewustzijn moeten hebben. En dat zij hun gevoelens moeten kunnen uiten.

Bomen communiceren met elkaar

Nu zag ik onlangs een documentaire van de BBC over bomen en hoe zij met elkaar communiceren. Dat was natuurlijk bijzonder om te zien. Misschien ook voor jou een reden om eens op een andere manier naar bomen te kijken. Verplaats je eens in een boom en stel je eens voor hoe ze naar jou kijken, niet als voorbijganger maar als mens met een bewustzijn. Een boom waar je misschien iets van kunt leren omdat hij iets vertelt over het leven waar jij nog nooit bij stilgestaan hebt.

Het verhaal van deze 200 jaar oude boom kun je lezen op de pagina bomen en hun verhalen.