Berichten

Herfst

/in /door

Vier bomen in herfstkleuren in een fantasie landschap, schilderij acryl op linnen met als titel HerfsHerfst is het eerste schilderij uit een serie die ik de komende tijd ga maken. De serie is geïnspireerd op de zwart wit tekeningen die ik tijdens de lock downs gemaakt heb. In deze tekeningen zijn geschreven verhalen opgenomen. De meeste teksten zijn geschreven in het Nederlands en voor de meeste mensen op deze wereld dus onleesbaar. Hierdoor zijn het grafische elementen geworden. Ook in de natuur zijn er grafische elementen die we niet kunnen lezen. Zo vertellen alle bomen hun eigen verhaal. Een verhaal over tijd, het leven en dat stilstaan zorgt voor verdieping en diepgewortelde kennis over het bestaan.

Waarom ik steeds verander

Op mijn website kun je zien dat ik niet werk in een stijl, maar dat ik steeds verander. Die dwang om te veranderen heeft te maken met dat ik aan iets anders moet beginnen, zodra mensen vinden dat ik een eigen handschrift moet hebben. Hoe dit komt kun je hier lezen. En dan is er nog een andere reden. Door mijn verleden in de wereld van advertising ben ik gewend om te denken in concepten. En ieder concept vraagt om een andere uitwerking. Vandaar dat ik soms abstract werk en dan weer realistisch. Ik heb dat crealisme genoemd. Even terug naar het schilderij me de titel Herfst. Bij dit schilderij hoort een verhaal wat je hieronder kunt lezen, het is een sonnet.

Eind zonder begin

Rode en gele bladeren aan de bomen

Het gras nog mals, maar ook vol mos

Vogels horen de winter komen

Paddenstoelen vormen een bos

 

Struiken tussen zomer en winter in

De zon verliest elke dag aan kracht

Is dit het eind of is dit een nieuw begin

De herfst bekent kleur, toont haar pracht

 

Regendruppels spatten uiteen op het raam

De wind speelt met de pannen op het dak

Hoog aan de hemel zie ik een ster staan

Het vuur in de haard stelt me op mijn gemak

 

Het is iedere keer een eind zonder begin

Geeft dat misschien het leven zin

 

Voor mensen die dit verhaal lezen in een vertaling. Mijn achternaam betekent boom, vandaar dat ik iets met bomen heb.

Duizendmiljoen

/0 Reacties/in /door
schilderij van boom met herfstkleuren

Duizendmiljoen kleuren uit de serie bomen en hun verhalen

Duizendmiljoen kleuren dragen de bladeren die ik draag. Bladeren die samen met mij dit jaar hebben mogen beleven op een manier die bijzonder was. Samen waren we getuige van de wereld om ons heen. Een wereld die ontstond en onderging. Een waanzinnig verhaal van vier jaargetijden, wat ik voor een deel met hen delen kan. Want als ik het laatste jaar overdenk, realiseer ik me dat de bladeren verteerd worden op de grond zonder mij. Drie maanden ben ik een koning zonder kroon, een kale getuige in een nog kaler landschap. Ik heb me voorbereid op de barre tijd die komen gaat. Storm, vorst en wind uit dodelijke richting. Ik ben klaar om te overleven, klaar om na te denken over de kansen die komen.

Duizendmiljoen kleuren zijn de ervaringen die ik draag.

Ervaringen van mensen, van dieren, van de zoektocht. En ik droom, ik droom oneindig van het verhaal om me heen waar ik middenin sta. Een verhaal over leven en sterven, een verhaal over ritselen, een verhaal over zwijgen. Een boom die alles weet… bijna.

Duizendmiljoen kleuren wordt geveild ten behoeve van het Vlle Lustrum van H.D.D. Beaufort van het Amsterdams Studenten Corps.

Uit de serie bomen en hun verhalen.

200 jaar oude boom

/0 Reacties/in /door

blog 200 jaar

Deze boom staat aan het begin van de oprit naar ons huis. Het is een 200 jaar oude boom die ziek is en alleen nog maar leeft omdat een chirurg iedere twee jaar de zieke takken en parasieten verwijderd. De boom is één van de bomen die mij inspireerde om een serie schilderijen te maken waarin bomen hun ‘persoonlijke’ verhaal vertellen. Het zijn wijze verhalen van oude zielen die kijken naar het leven dat hen omringd. Tijdens het proces van scheppen, kwam ik erachter dat bomen net zoals mensen een bepaalde vorm van bewustzijn moeten hebben. En dat zij hun gevoelens moeten kunnen uiten.

Bomen communiceren met elkaar

Nu zag ik onlangs een documentaire van de BBC over bomen en hoe zij met elkaar communiceren. Dat was natuurlijk bijzonder om te zien. Misschien ook voor jou een reden om eens op een andere manier naar bomen te kijken. Verplaats je eens in een boom en stel je eens voor hoe ze naar jou kijken, niet als voorbijganger maar als mens met een bewustzijn. Een boom waar je misschien iets van kunt leren omdat hij iets vertelt over het leven waar jij nog nooit bij stilgestaan hebt.

Het verhaal van deze 200 jaar oude boom kun je lezen op de pagina bomen en hun verhalen.

Fake Art

/0 Reacties/in /door
fake-art-fakeart-advandenboom.com-sculptures-beelden-moderne-kunst-kunstenaar-hilversum-crealisme-ad-van-den-boom

Titel: Verveling door Ad van den Boom uit de serie Fake Art 2017

Het nieuws staat vol met berichten over nepnieuws. Dat is toch geen nieuws, denk ik. Iedereen weet inmiddels toch dat de media niet zomaar te vertrouwen zijn. En met de komst van de nieuwe media weet je al helemaal niet meer wat echt of nep is. De een schrijft dit en de ander dat en dit blijkt allebei waar te zijn of niet waar. Maar wat maakt het uit. Nieuws is nieuws.

Politici doen beloften die na de verkiezingen nep blijken te zijn. Rechters hebben iemand al veroordeeld voor het proces begint als het zo beter uitkomt en tandartsen geven zich uit voor orthodontisten omdat het beter schuift.

Is er dan niets meer betrouwbaar in de wereld? Jazeker wel. Reclame is betrouwbaar, want van reclame weet iedereen dat het niet waar is of althans niet helemaal waar. Bovendien is reclame aan allerlei wetten gebonden, zodat je allang niet meer kunt zeggen wat je graag zou willen zeggen.

Maar hoe zit het dan eigenlijk in de kunstwereld? Voor kunstenaars was en blijft het moeilijk om bij een vooraanstaand museum binnen te komen. Je moet horen bij een select gezelschap, dat over de wereld al in een aantal collecties opgenomen is om ergens tentoongesteld te worden. Je CV en de lijst met tentoonstellingen lijkt belangrijker dan het werk dat je maakt.

Gelukkig betekenen andere tijden ook andere kunst. We leven in een tijd waarin het normaal is om met fake nieuws te komen. Waarom dan ook geen echte kunst op een fake plek, zoals mijn beeld ‘Verveling’ in de tuin van Museum Voorlinden?

De werkelijkheid bestaat niet, de werkelijkheid moeten je creëren.

Voorbij wat je kunt zien

/0 Reacties/in /door

Kunst raakt mensen omdat bepaalde beelden niet passen in onze hersenen. Kunst doorbreekt daardoor patronen in ons brein. Daarom zet een wit doek met als titel ‘Zonder titel’ mensen aan het denken. Gewoonweg omdat er in onze hersenen geen beeld is opgeslagen daar hiernaar verwijst. Een eskimo zal bij het zien van het doek meteen denken aan sneeuw, omdat dit beeld in de hersenen een plek heeft gekregen.

Patronen doorbreken

Veel kunstenaars maken gebruik van dit gegeven en creëren beelden die niet passen binnen ons referentiekader, maar als we meer van dit soort beelden zien, treedt er gewenning op. Kunst heeft daardoor in onze hoofden een plek gekregen en daardoor bepaalt de geest al snel of iets kunst is of niet. Kunst voldoet daarmee – net als alles – aan een bepaalde verwachting. Vult dus in wat we al denken of vinden.

De werkelijkheid bestaat niet

Mijn hele leven ben ik bezig geweest om de perceptie van mensen te beïnvloeden door hen anders naar de werkelijkheid te laten kijken. De werkelijkheid bestaat immers niet, de werkelijkheid zit in je hoofd. Hieronder kun je lezen hoe het werkt.

percepties voorbij wat je kunt zien percepties ad van den boom

Het beeld hierboven laat een vaas zien, maar ook twee gezichten. En het is allebei waar, hiermee wordt duidelijk dat de realiteit voor ieder mens anders is of kan zijn. Hoe kun je ervoor zorgen dat mensen anders naar hetzelfde gaan kijken? Dat kun je doen met woorden. Woorden die duidelijk maken waar je naar kijkt en zo voorkomen dat je er zelf iets van maakt.

percepties voorbij wat je kunt zien percepties ad van den boom

Titel: Witte vaas in zwarte achtergrond

percepties voorbij wat je kunt zien percepties ad van den boom

Titel: Twee gezichten in witte achtergrond

Percepties veranderen

Het veranderen van percepties is wat mij drijft. Ik zie mezelf niet als kunstenaar, ik zie mezelf als een creatief mens, die de kijker ziet als ontvanger en mezelf als zender. Een creatief mens dat woord en beeld combineert. Niet met de bedoeling om patronen te doorbreken, maar om de toeschouwer te inspireren om anders naar de werkelijkheid te kijken, net zo goed naar zijn eigen werkelijkheid als naar de werkelijkheid om hem heen. Ik probeer dus de perceptie te veranderen. En percepties gaan niet over kijken, maar over constructies in je hoofd.

Voorbij wat je kunt zien

Mijn werk moet je niet beoordelen op wat je ziet, maar moet je beoordelen op wat het met je doet. Bij mij gaat het dus niet zozeer om het beeld, maar om de boodschap. Dat verklaart ook mijn diversiteit in werk en in bepaalde gevallen de snelheid waarmee het gemaakt is. De boodschap bepaalt de vorm en niet omgekeerd.

Creëer je eigen realiteit

De ontvanger die meegaat in mijn verhaal is iemand die begrijpt dat de werkelijkheid een constructie van ervaringen en aannames is. En wie dat durft aan te nemen is in staat om daarnaar te handelen. Dat zijn mensen hierdoor hun leven een wending kunnen geven. Mensen die in staat zijn om een eigen realiteit te creëren. En dat is een vrijheid die ik ieder mens gun.

Lees meer