Tag Archief van: communicatie

Mijn Galerie

/in

Uitnodiging voor de opening van Mijn Galerie in Hilversum met daarop een geschilderde boom door Ad van den Boom

Mijn Galerie in Hilversum gaat zaterdag 13 mei open. Ik ben gevraagd om de openingsexpositie te verzorgen. De titel van mijn expositie is Bomen en hun verhalen. Op deze pagina kun je een aantal schilderijen en tekeningen zien. Hier vind je ook de bijbehorende verhalen. De opening van de expositie wordt verzorgd door Jan Rudolph de Lorm, museumdirecteur Singer Laren. Na het officiële gedeelte is er een borrel met hapjes en muziek.

De nieuwe galerie is een initiatief van Ernst Wallenburg en Bianca van Meerten van Mijn Lijstenmakerij. Het bijzondere van het initiatief is dat kunstenaars hier vier maanden lang kunnen exposeren zonder dat er kosten aan verbonden zijn.

Bianca van Meerten: ‘We willen kunstenaars een platform geven om hun werk te tonen. Dat kunnen kunstenaars zijn uit heel Nederland. En als mediastad kan creativiteit nooit genoeg ruimte en aandacht krijgen. En aangezien we hier op een zichtlocatie zitten en toch al huur betalen, dachten we waarom zouden we niet een galerie beginnen.’

De nieuwe galerie is vooralsnog op hetzelfde adres te vinden als Mijn Lijstenmakerij, dus op de ‘s-Gravelandseweg 27B in Hilversum. De galerie is geopend van dinsdag tot en met zaterdag van 09.30 tot 17.00 uur en op afspraak.

 

Save yourself. Save the planet.

/in

We zien vier natuurfoto's van een roos, een boom, een vis en een bos. Het zijn realistische foto's. In de foto's zien we de namen staan van mensen, bijvoorbeeld Daniel Fisch bij de vis of Ad van den Boom bij de boom. In de foto staat verder de tekst red jezelf, red de wereld.Save yourself. Save the planet. Het thema van mijn campagne om de aarde te redden. Dat zou de prioriteit van de mensheid moeten zijn. De realiteit is helaas anders. In Nederland zijn we op veel gebieden al actief bezig om de planeet te redden. Een paar duizend kilometer verderop is een land echter bezig om de wereld van miljoenen mensen te vernietigen. Als je naar het nieuws kijkt en alle ellende ziet, dan vraag je je wel eens af of je nog wel in deze krankzinnige wereld wilt leven. Maar zo moet je niet denken. Niet vandaag en ook niet morgen.

Save yourself. Save the planet.

Ook ik zal alles moeten doen wat in mijn macht ligt om de aarde en de mensheid te redden. Hoe klein die bijdrage ook is. De planeet redden is een grote opdracht. Het is zo groot en abstract dat het je persoonlijk bijna niet meer raakt. Gewoon, omdat je je er niets bij voor kunt stellen. Met deze, door mij ontwikkelde, campagne wilde ik duidelijk maken dat jij zelf de planeet bent. Hoe kon ik dat met zo min mogelijk woorden duidelijk maken? Hoe kon ik mensen inspireren dat zij zelf de natuur moeten redden? Een boodschap die meteen tussen de ogen is. Maar wel op een positieve en onverwachtse manier. Dat was mijn uitdaging. Zo ontstond het idee om de achternamen van mensen te koppelen aan de natuur. Hoe dat zou kunnen werken kun je hierboven zien. Gezien de eenvoud van de campagne kunnen mensen makkelijk hun eigen uiting maken en op die manier zou het mogelijk moeten zijn om via social media bereik op te bouwen. Dit alles zou meer bewustzijn moeten creëren over het leven op aarde.

Het moet anders, het moet beter.

Een aantal keren heb ik geprobeerd om de campagne van de grond te krijgen, maar op de een of andere manier lukt het niet. Het moest dus anders. Het moest dus beter. Dat is ook de reden dat ik de oplossing dichter bij mezelf ben gaan zoeken.  Dat bracht me bij het verhaal van de jongen en de boom. Een waar gebeurd verhaal waar niemand omheen kan.

Atelier

/in

atelier ad van den boom hilversumEen atelier is lang een droom geweest. En als er dan eindelijk de mogelijkheid is om een ruimte te huren, dan moet je direct in actie komen. Zo is het gegaan. Vanaf 15 november 2022 heb ik de beschikking over een eigen werkplek in het hartje van Hilversum. Een historische plek omdat mijn atelier ooit de geluidsstudio van de AVRO was. Het is weliswaar een tijdelijk onderkomen, maar wel eentje om voor eeuwig te koesteren. Een heerlijke plek om aan de slag te gaan.

Werkplezier

Inmiddels werk ik hier al ruim een jaar met veel plezier. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat ik deze ruimte me eigen heb kunnen maken. Met beelden, schilderijen en tekeningen die ik zelf gemaakt heb. Met uitzondering van het Mariabeeld dat ik ooit gekocht heb. Ik ben er niet iedere dag, maar een paar dagen per week. Het is een fijne ruimte met veel licht. Precies wat je nodig hebt om schilderijen en tekeningen te maken.Wat de ruimte ook ideaal maakt, is dat ik weer grote werken kan maken. De serie schilderijen van Bomen en hun Verhalen is hier gemaakt. Deze serie is tot 30 september 2023 te zien bij Mijn Galerie, ‘s-Gravelandseweg 27B in Hilversum. De galerie is op loopafstand gevestigd van mijn atelier.

Bezoek brengen aan mijn atelier

Als je mijn atelier wilt bezoeken, kan dit alleen op afspraak van maandag tot en met vrijdag. En in uitzonderlijke gevallen ook in het weekend. Stuur mij een mail als je geïnteresseerd bent.

 

Perceptie management uit onverwachte hoek

/in

petrus percepetie management ad van den boom

 

Perceptie management en creativiteit zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een voorbeeld van wat ik dan bedoel, komt uit een onverwachte hoek.  Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn broer Jan een beeld van een heilige die een grote sleutel vasthoudt. De man met baard kijk je streng aan. Nu heb ik een katholieke achtergrond, maar helaas is mijn kennis niet actueel. Via google kom ik erachter dat het vermoedelijk Petrus is.

Het is een leuk houten beeld, grof gesneden. Als ik het zou voorleggen aan de experts van Kunst en Kitsch, dan zouden ze waarschijnlijk vragen of ik een open haard heb of dat zij het beeld zelf moeten verbranden.

Geschenk uit de hemel

Ik ben het met ze eens; het beeld heeft geen artistieke waarde voor de kunstverzamelaar.  Maar voor iemand die zo ongeveer zijn hele leven bezig is geweest om mensen anders naar hetzelfde te laten kijken, is het een geschenk uit de hemel. Dit beeld gaat namelijk over perceptie management.

Het staat ergens in een nisje van een kapel of kerk en de gelovigen denken, wat een nietszeggend en somber houten beeld. De heilige Petrus zou zich omdraaien in zijn graf als hij het zag. Geen enkele kerkganger wordt dus in de verleiding gebracht om het beeld goed te bekijken, laat staan mee te nemen. Dat moet ook de bedoeling zijn geweest. Daar is vast en zeker goed over nagedacht.

Wat dit beeld zo bijzonder maakt is dat het open kan. En als je het opent, dan zie je dat het plaats biedt aan een fles drank. Petrus blijkt niet alleen een heilige te zijn, maar is ook de drinkenbroeder van de koster, de kapelaan of de pastoor. Een mooi voorbeeld van religieus perceptie management uit het verre verleden en laat je niet wijsmaken dat ze het trucje in het Vaticaan niet meer kennen.

Rijkdom

/in

Homeland fantasie landschap zwart wit bomen

RIJKDOM. Toen er nog geen mensen waren en alleen bomen met elkaar spraken over de mooie dingen in het leven. En zij op die manier een vruchtbare bodem schiepen waarop de mensheid kon gaan bouwen aan opkomst en ondergang, ontstond op een dag het verhaal van een kind dat opstond en de wereld een nieuw inzicht gaf.

Het kind was een kind van de aarde, niet anders dan jij en ik. Geboren uit een vader en moeder van vlees en bloed met een hartje dat klopte. Met liefde werd het ontvangen, niet alleen door de ouders en de familie maar door alle mensen in de wereld. Was het dan een bijzonder mens? Zeker, in alle opzichten anders dan alle andere mensen. Dat maakt hem net zo uniek als jij en ik. Net zo bijzonder als alle bomen die hem ooit het leven schonken. Het begin van een oneindig verhaal over leven en dood. Een verhaal over liefde en verdriet en over doorgaan waar anderen stoppen. Een gevecht tegen jezelf oneindig diep, diep, diep.

Nog dieper ligt de essentie van alles wat we zien, voelen en ervaren. Het antwoord op de vraag waarom we hier op aarde zijn. Voor de meeste mensen een vraag die hen in verwarring brengt omdat ze te ver af zijn komen te staan van hun essentie. Ze zijn niet meer in hun bestemming. Van bomen kunnen we leren dat wanneer je een eik bent, je eikels voortbrengt en geen appels die voorbestemd zijn voor de appelboom. We leven om erachter te komen wie we werkelijk zijn. Van daaruit grootste dingen te doen, ook al zijn die oneindig klein.

Maar in een wereld waarin het gaat om uiterlijke schijn en waarachtigheid naar elders is verbannen, gaan de mooiste gedachten van mensen dood. Arm ben je omdat je niets hebt.  En rijk omdat je iets bezit en dat laatste is miljoen keer interessanter om naar te kijken. Het is de grootste dwaling sinds de uitvinding van het geld. Als mensheid zijn niet verder dan duizenden jaren geleden, we zijn niet gegroeid als mensheid. We staan stil in onze eigen grond, ons eigen onvermogen om los te laten en opnieuw te beginnen. We moeten accepteren dat er geen mislukkingen zijn. Voor de bomen in het bos is elke boom even mooi, even waardevol. Het is geen kwestie van overleven of overheersen, het is een kwestie van delen. Rijkdom is wat je kunt missen.

Duizendmiljoen

/in
schilderij van boom met herfstkleuren

Duizendmiljoen kleuren uit de serie bomen en hun verhalen

Duizendmiljoen kleuren dragen de bladeren die ik draag. Bladeren die samen met mij dit jaar hebben mogen beleven op een manier die bijzonder was. Samen waren we getuige van de wereld om ons heen. Een wereld die ontstond en onderging. Een waanzinnig verhaal van vier jaargetijden, wat ik voor een deel met hen delen kan. Want als ik het laatste jaar overdenk, realiseer ik me dat de bladeren verteerd worden op de grond zonder mij. Drie maanden ben ik een koning zonder kroon, een kale getuige in een nog kaler landschap. Ik heb me voorbereid op de barre tijd die komen gaat. Storm, vorst en wind uit dodelijke richting. Ik ben klaar om te overleven, klaar om na te denken over de kansen die komen.

Duizendmiljoen kleuren zijn de ervaringen die ik draag.

Ervaringen van mensen, van dieren, van de zoektocht. En ik droom, ik droom oneindig van het verhaal om me heen waar ik middenin sta. Een verhaal over leven en sterven, een verhaal over ritselen, een verhaal over zwijgen. Een boom die alles weet… bijna.

Duizendmiljoen kleuren wordt geveild ten behoeve van het Vlle Lustrum van H.D.D. Beaufort van het Amsterdams Studenten Corps.

Uit de serie bomen en hun verhalen.

Leeftijdsdiscriminatie

/in

percepties leeftijdsdiscriminatie crealisme straatfabriek creativiteit

Bijna 80.000 views en 600 reacties, dat was het effect van twee bijdragen op LinkedIn over leeftijdsdiscriminatie. De feedback heeft mij diep geraakt. Vooraf had ik nooit kunnen bedenken dat leeftijdsdiscriminatie zoveel mensen raakt. Magda Brandenburg was een van de mensen die mij met haar commentaar aan het denken zette. Wat kan ik zelf doen om de perceptie rondom leeftijd te veranderen? Best veel, denk ik. Het veranderen van percepties is namelijk mijn drijfveer als creative director, schilder/beeldhouwer en schrijver. Zo heb ik mijn boek de Straatfabriek geschreven om mensen te laten inzien dat we in onze samenleving op een bizarre manier met tijd omgaan en dus ook met leeftijd. Het gaat volgens mij namelijk niet om tijd, maar om intensiteit. Het boek is te koop voor € 20,51. Maar, omdat ik denk dat dit boek een positieve bijdrage kan leveren aan de oplossing van leeftijdsdiscriminatie, heb ik besloten dat de digitale versie tot en met 19 mei 2019 zonder kosten hier kan worden aangevraagd.

Ik hoop dat veel mensen de Straatfabriek gaan lezen en het ze aan het denken zet. En hoe mooi zou het zijn als we in de toekomst niet meer praten over leeftijd, maar over drijfveren, motivaties, fascinaties en talent. Volgens mij is dat de essentie van het leven en de basis voor succes.

De Straatfabriek

/in

romansl roman straatfabriek timemanagement advandenboom

De meeste mensen weten niet dat ik ook romans schrijf. Een van de romans die ik de afgelopen jaren geschreven heb, heeft als titel de Straatfabriek. Ondanks de tientallen mooie reacties van mensen die dit manuscript gelezen hebben, bleef de Straatfabriek uitgeprint op een plank in de kast liggen van mijn kantoor. Opsturen naar een uitgever wilde ik niet meer. De teleurstelling dat een vooraanstaande uitgeverij eerst ‘ja’ gezegd had en later ‘nee’, had me aan het twijfelen gebracht.

De reden dat ze niet met het verhaal door wilden gaan, was dat ze het niet goed konden plaatsen. Wat was het precies? Waar moest het geplaatst worden in hun portfolio. En zolang die vraag niet beantwoord was, kon het niet uitgegeven worden.

De Straatfabriek is inderdaad voor de meeste mensen niet makkelijk te plaatsen. Voor mensen uit de wereld van marketing en communicatie gelukkig wel. Die mensen weten namelijk dat de werkelijkheid niet bestaat, maar gecreëerd wordt. Dus ook al lijkt het geen waar gebeurd verhaal, het zou wel echt gebeurd kunnen zijn. Daarbij is het ook een boek over timemanagement. De Straatfabriek maakt de lezer op een ontwapende en inspirerende bewust van hoe we met onze tijd omgaan.

Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen om een uitgever te zoeken die niet denkt in portfolio’s, maar in verhalen. De Straatfabriek is vanaf nu te bestellen bij elke erkende boekhandel, het ISBN nummer is 978-94-022-4932-3. Het boek is ook te bestellen op boekscout.nl. Hoef je niet te zoeken tussen al die duizenden boeken en dat scheelt weer tijd. Je kunt ook hier een gesigneerd exemplaar bestellen.

Zwitsers

/in
zwitserland,berglandschap,jungen,moderne,kunst,schilderij

Het Zwitserse dorp Jungen in de zomer

Wat we van Zwitsers kunnen leren

De afgelopen twee weken was ik in Zwitserland om te werken en te schilderen. En al na paar dagen weg uit het vertrouwde Nederland valt je iets op. In eerste instantie kun je dit alleen niet zo goed benoemen.

Op een avond zit je in een restaurant en aan de tafel achter je bestellen mensen een fondue Bourguignon. Een klein half uur later, hoor je het gepruttel van olie en weer wat later ruikt het hele restaurant naar vet en vlees. Dit betekent automatisch dat de kleding die je draagt eigenlijk direct de was in kan. En weet je, er is niemand van de gasten die zich eraan stoort. Dat is het moment dat ik mijn gevoel kan verwoorden. Het is één woord, het woord is respect.

Het draait om respect

De volgende ochtend loop ik door het dorp met dit woord in het achterhoofd. Mensen groeten elkaar hier, hondenbezitters gooien de poep van hun trouwe viervoeters in vuilnisbakken en de straten zijn net zo schoon als een woonkamer die net gestofzuigd is. Zwitsers hebben respect voor elkaar en respect voor de openbare ruimte.

Later die week voetbalt Zwitserland tegen België en wat opvalt is niet zozeer het spel van de Rode Duivels, maar het commentaar. De Zwitserse reporter is enthousiast over de wedstrijd en hij kan net zo lyrisch zijn over de doelpunten van Romelu Lukaku, als over de tegengoal van Mario Gavranovic. Dat is niet alleen mooi om naar te kijken, maar ook prachtig om naar te luisteren.

Deze wedstrijd zorgt ervoor dat ik ook ga kijken naar Nederland tegen Duitsland. En ik heb meteen al spijt als ik de fluitconcerten hoor als het Duitse volkslied wordt gespeeld. Respectloos, dat is het woord wat bij Nederland hoort.

Respectloos hoe onze premier met zijn volk omgaat, respectloos hoe er over Twan Huys geschreven wordt, respectloos hoe we in het verkeer met elkaar omgaan en respectloos naar andersdenkenden.

Volgens mij kunnen we van Zwitsers leren dat je elkaar de ruimte moet geven om te zijn wie je wilt zijn. Maar ook, dat er grenzen zitten aan hoever je kunt gaan.

Picasso

/in
picasso,blog,oud,portret,advandenboom

Pablo Picasso

Soms is oud beter

Een half jaar geleden heb ik een artikel geschreven over mijn oude Saab die elke nieuwe auto overklast als het gaat om autoplezier, vrijheid, romantiek en authenticiteit. Op het artikel heb ik veel reacties gekregen. Bijval van honderden Saabrijders en liefhebbers van andere klassiekers. Maar ook kritische opmerkingen over vervuiling en veiligheid. Reacties die je kunt verwachten natuurlijk. Maar er was ook een reactie die inhaakte op de kop van het artikel; soms is oud beter. De vraag was, hoe ik dacht over oudere professionals in de wereld van communicatie die steeds digitaler wordt. Kunnen die soms beter zijn? Mensen van een jaar of vijftig die als overjarige machines buiten het arbeidsproces worden gezet. Wat vond ik daarvan? Die vraag heeft me een tijdlang beziggehouden.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat leeftijd niets zegt over de vitaliteit van mensen. Dat heb ik vaak in mijn leven gezien. Ik heb gewerkt met consultants van 28 jaar oud en dat waren oude vastgeroeste mannen die voor mijn gevoel zeker een jaar of zestig moesten zijn. Zo ken ik ook professionals van 40 die zich gedragen als pubers, zestigers met de drive van een kerel van in de 20 en twintigers met de wijsheid van een oude geest.

Soms is oud beter. Bij auto’s is dat zeker het geval, dat vind ik althans. Ook bij mensen is dit het geval, want zoals ik hierboven al schreef zegt leeftijd niets over prestaties, veerkracht, doorzettingsvermogen, authenticiteit en al helemaal niets over talent. Picasso maakte de meeste werken aan het eind van zijn leven, Beethoven schreef de mooiste stukken toen hij oud en zelfs doof was.

We leven langer, we werken langer. En dat betekent eigenlijk maar één ding. Een mens moet in zijn leven veranderen. Mensen moeten hun eigen toekomst creëren, en dat is een continu proces.

De afgelopen jaren heb ik veel bedrijven mogen helpen bij veranderprocessen en dat doe ik nog steeds. Dat is niet alleen zinvol maar ook buitengewoon dankbaar. Directies en managementteams stimuleren om anders te kijken naar hun eigen realiteit, hen aansporen om te vernieuwen om daarmee zichzelf en de organisatie weer zinvol te laten zijn. En wat voor hen geldt, geldt ook voor mezelf. Crealisme heb ik dat genoemd.

Sinds twee jaar zit ik zelf in een transformatieproces. Ik wil op termijn niet meer de verhalen vertellen van bedrijven, maar mijn eigen verhalen. ‘Dat kun je natuurlijk altijd doen,’ hoor ik je zeggen. Dat klopt ook, maar ik wil er wel geld mee verdienen. En dat is het begin van een nieuwe carrière.

Ik begin weer bij het begin. Een goede galerie vinden voor mijn schilderijen en beelden, een uitgever vinden voor drie romans die op de plank liggen. Dat betekent dat je teleurstellingen te verwerken krijgt en tegenslagen. Maar ook overwinningen op momenten die je niet verwacht. Beelden bij een Tefaf galerie. Twee tentoonstellingen in het Raadhuis van Hilversum, een expositie in Zermatt en bijvoorbeeld 6000 bezoekers op mijn website in drie maanden. Het begin is er, maar het is geen eenvoudige weg. Opnieuw beginnen houdt ook in dat je moet investeren en dat je zelf moet gaan doen wat je jouw opdrachtgevers altijd aangeraden hebt. Je zult nieuwe vaardigheden moeten ontwikkelen en je kennis anders in moeten zetten. En naast mijn nieuwe carrière blijf ik werken voor mijn klanten. Het is niet of/of maar en/en.

Oudere mensen zijn niet beter dan jongere mensen en omgekeerd is dat ook niet het geval. Mensen zouden beoordeeld moeten worden op hun talent, hun kennis, hun veerkracht, hun creativiteit en hun enthousiasme.

Ik doe een oproep aan alle HR-specialisten, headhunters, directies, leden van de raad van bestuur; ‘Ga vooral in zee met mensen die ergens voor staan, die tegen alle stromingen in durven én willen gaan. Dat zijn de mensen die het verschil kunnen maken. Dat was gisteren al zo en dat zal morgen ook nog zo zijn. Die mensen zijn te waardevol om – net zo goed als mijn 25 jaar oude Saab met 250.000 km op de teller – ergens in een garage stil te laten staan. Soms is oud inderdaad beter.’