Tag Archief van: kunstenaar

Menselijk of onmenselijk

/in

Foto van mijn moeder en mij als indiaan verkleed. Het pak heeft mijn moeder zelf gemaakt en het was een verjaardagscadeau. Het is een zwart/wit foto uit de jaren zestig, genomen op 1 oktober in onze achtertuin.

Menselijk of onmenselijk dat is de vraag. Ik was negen jaar oud toen mijn moeder na een lang ziekbed overleed. Vier jaar kanker. Als kind heb ik regelmatig aan God gevraagd om haar uit haar lijden te verlossen. Dat heeft hij ook gedaan, op een mooie zomerse dag in augustus met een strakblauwe lucht.
‘Ze kan zo recht naar de hemel,’ zei ik tegen een vriendje dat aan mij vroeg hoe het met mijn moeder ging.

Dezelfde dag nog, werd mijn smeekbede verhoord. Ik werd naar binnen geroepen om te komen eten. Goed en wel zaten we aan tafel of mijn vader werd aan de telefoon geroepen. Aan de telefoon hoorde mijn vader dat zijn vrouw en onze moeder was overleden.
Mijn familie zat vol tranen aan tafel, maar ik was zielsgelukkig met haar dood. Eindelijk verlost uit haar lijden.

Waarom schrijf ik dit?

Ik schrijf dit om erachter te komen hoe jij kijkt tegen het volgende.
Mijn schoonmoeder is negentig jaar oud tot een maand of acht geleden kon ze alles nog. Met haar Mercedes cruisen door Nederland, boodschappen doen, een ommetje maken met iemand uit de straat.
Dat gaat niet meer.
Ze is aan het dementeren geslagen en wel in een hoog tempo. Die snelheid past wel bij haar. Al die andere dingen niet.

Mensen zien die er niet zijn, naar huis willen terwijl je altijd thuis bent en niet meer weten of het acht uur in de morgen of in de avond is. Ook niet meer weten hoe je computer werkt en zelfs het zetten van een handtekening geeft problemen.

De volgende stap is naar een verzorgingshuis en daarmee gaat definitief al haar zelfstandigheid verloren. En dan begint het grote wachten totdat God haar roept om te komen. Maar mijn schoonmoeder is niet gelovig en zal dus niet horen als zij geroepen wordt. Dus ze zal moeten wachten tot haar lichaam het begeeft. Wie ze is en was zal nog verder verdwijnen en wij mogen toekijken hoe dat allemaal gaat. Ik vind het onmenselijk. En jij?
.
Over de foto: mijn moeder en ik op mijn vierde verjaardag. Als cadeau kreeg ik een door haar gemaakte indianenpak.

Magisch gevoel

/in

Kleurrijk schilderijen waarop bomen te zien zijn in het voorjaar, zomer, herfst en winter bij een vehaal over het magisch gevoel van verbondenheid.

Het Magische Gevoel van Verbondenheid: Een Essay over Natuur, Inspiratie en Verantwoordelijkheid

We leven in een wereld waar angst en verdeeldheid vaak de boventoon voeren. In die wereld is het belangrijk om een stem van hoop en inspiratie te laten klinken. We worden dagelijks geconfronteerd met uitdagingen en problemen die ons lijken te overweldigen. Echter, het is van belang om te erkennen dat het antwoord op deze problemen niet ligt in geweld of destructief gedrag, maar eerder in het vinden van inspiratie en verbondenheid met de wereld om ons heen.

Demonstreren met geweld bijvoorbeeld als middel om de opwarming van de aarde te voorkomen, is niet alleen ineffectief, maar kan ook leiden tot verdere verdeeldheid en onrust. In plaats daarvan zou het beter zijn als we elkaar inspireren met verhalen over de natuur, verhalen die ons herinneren aan de schoonheid en wonderen van het leven op aarde. Door deze verhalen te delen, kunnen we een dieper begrip en respect ontwikkelen voor de planeet die ons met liefde omringt.

Kans om een waardevolle bijdrage te leveren

Het is van essentieel belang dat we ons realiseren dat het redden van de aarde niet alleen een verplichting is, maar ook een kans om een waardevolle bijdrage te leveren aan iets groters dan onszelf. Wanneer we de pracht en diversiteit van de natuur om ons heen erkennen en waarderen, wordt het beschermen van de aarde geen last, maar eerder een nobel streven waar we ons met hart en ziel voor willen inzetten.

Met mijn serie schilderijen, met als thema ‘bomen en hun verhalen’, probeer ik mensen bewust te maken van het wonder van het leven op aarde. Door de schoonheid en kracht van bomen te portretteren, nodig ik anderen uit om zich te verbinden met de natuur en het gevoel van verwondering en verbondenheid te ervaren dat inherent is aan het zijn op deze planeet.

Het is een gevoel dat moeilijk in woorden te vatten is, een gevoel dat dieper gaat dan onze rationele geest kan bevatten. Het is een magisch gevoel dat niet volledig verklaard kan worden door natuurkundige wetten, maar eerder door de eindeloze mysteries en wonderen van de natuur die ons elke dag opnieuw omringen.

Juist nu

In deze tijd van onzekerheid en verdeeldheid is het van wezenlijk belang om ons te blijven verbinden met de natuur en met elkaar. Laten we elkaar inspireren met verhalen over de pracht van het leven op aarde en laten we samen streven naar een toekomst waarin liefde, respect en verbondenheid centraal staan. Want uiteindelijk is het onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om deze planeet te koesteren en te beschermen, niet alleen voor onszelf, maar ook voor de generaties die na ons komen. Het magisch gevoel van verbondenheid

Verwoorden en verbeelden

/in

Twee bomen met duizenden stippen in een fantasie landschap met veel kleuren. Een schilderij dat gemaakt is met acrylverf op doek van linnen

Verwoorden en verbeelden. Een zin die eigenlijk goed omschrijft wat ik doe. Misschien klinkt het een beetje vaag, maar als ik het uitleg wordt het waarschijnlijk vanzelf duidelijk. Dus lees even met me mee. Met verwoorden bedoel ik dat ik woorden zoek die passen bij een schilderij of tekening die ik maak of gemaakt heb. Je kunt het zien als het verhaal achter de creatie.
Alles wat ik schilder, teken of beeldhouw heeft dus een verhaal. Verhalen heb je nodig om ervoor te zorgen dat mensen de boodschap door kunnen vertellen en met alleen beelden is dat een stuk moeilijker. Verhalen krijgen een plek in de hoofden van mensen. Dat vind ik ook belangrijk, want mijn verhalen gaan altijd over hoop en troost.

De perfecte wereld bestaat

Ergens diep in mezelf weet ik dat de perfecte wereld bestaat. En eigenlijk weten we dat allemaal. We handelen er niet naar, omdat we bang zijn om in liefde te leven. Verbeelden begint vaak met een beeld in mijn hoofd dat ik wil maken. Het visualiseert een gevoel wat ik op dat moment niet kan benoemen, maar door dat beeld te creëren kan ik het daarna wel verwoorden.
Beelden laten altijd iets aan de verbeelding over en dat is ook de kracht ervan. Beelden kunnen ervoor zorgen dat de kijker nieuwsgierig wordt naar het verhaal erachter.

Een deel van de schilderijen uit de serie Bomen en hun verhalen is trouwens te zijn bij een nieuwe galerie in Hilversum.

Sterrenstof

/in

bronzen portret vrouw blauwe lucht

STERRENSTOF

Stenen zijn stof van sterren van buitenaardse orde
Samengedrukte massa, restanten van de oerknal
In het ontstaan is soms besloten dat ze sculpturen worden
Hun lot verbonden aan de beeldhouwer met een inval

Ze liggen in bergen bij steenhouwers te wachten, van klein tot groot
Nietszeggende brokken die ruiken naar moeder aarde
Al hakkend, schavend en schurend geven zij hun essentie bloot
Ontstaat uit gedrevenheid en talent een beeld van onschatbare waarde

Een sculptuur die is zoals het leven zelf, niet anders dan de zon
Op weg naar overal en nergens, een lichtpunt in het heelal
Ontstaan uit de handen van een mens van waaruit het begon
Alleen te vergelijken met pi, een onmetelijk groot getal

De sculptuur is een weerspiegeling van de ziel van de maker
Die intuïtief de verbinding zoekt met de kijker, zoals wel vaker

Dit is een sonnet uit mijn bundel de zin van zijn. In deze bundel leg ik de verbinding tussen mijn gedichten en tekeningen, schilderijen en sculpturen. Voor mij is de combinatie beeld en tekst of tekst met beeld de beste manier om mijn gedachten, ingevingen en boodschappen te delen. Het beeld zelf heeft een ander titel, namelijk Intuïtie. Het origineel is gemaakt in steen.  De bronzen beelden zijn gemaakt in een serie van zeven, waarvan één beeld gestolen is. Als je haar verhaal wilt lezen, klik dan hier.

Sterrenstof / Ad van den Boom / 2019

Vooruitgang

/in

Modern bronzen beeld van een vrouw

Als beeldhouwer heb ik geleerd dat er alleen vooruitgang is. Een stuk steen wat je weggehakt hebt, komt immers niet meer terug. Veel mensen hebben moeite om te accepteren dat dit zo is. Ze houden zich vast aan het hier en nu en daarmee komt in feite alles tot stilstand. Als creatief in de reclame heb ik geleerd dat de realiteit maakbaar is. En dat gegeven ben ik gaan toepassen op mijn eigen leven.

Anders kijken naar de realiteit

Creatief kijken naar je eigen realiteit betekent dat je accepteert dat er altijd een oplossing is. Dan blijf je zoeken hoe je van kansarm, kansrijk kunt maken en hoe je van een negatieve ervaring een positief inzicht kunt krijgen. Als ondernemer heb ik geleerd dat je risico’s moet durven nemen. Vandaag afgewezen worden, betekent niet dat ze je morgen met open armen zullen ontvangen. Geef dus nooit op, maar blijf proberen. Dat doe ik iedere dag met veel plezier en met resultaat. Gewoon omdat ik weet dat er alleen vooruitgang is.

Waar het volgens mij belangrijk is, is dat je negatieve ervaringen niet ziet als negatief, maar als een manier om verder te komen. Negatieve ervaringen heb je ook nog om te realiseren wat positieve ervaringen zijn.

Dus doorgaan als je denkt aan stoppen. Zo zijn mijn beelden en schilderijen de komende tijd op veel plaatsen in Nederland te zien. Hier kun je zien waar.

New York

/in

into the blue ad van den boom new york

Into the blue is een serie die ik gemaakt heb in december 2018. Ontstaan vanuit het niets, op een moment dat ik niet verwachtte en op een plek die ik van te voren had kunnen bedenken, namelijk op Curacao. Met into the blue wordt voor mijzelf opnieuw duidelijk dat crealisme meer is dan anders kijken naar de realiteit. Crealisme betekent dat je door te creëren energie krijgt, energie die je kunt delen. Crealisme betekent dat de weg belangrijker dan het visuele eindresultaat. Natuurlijk moet het werk voldoen aan de hoge eisen die ik aan mijn werk stel. Een aantal werken uit de serie plaatste ik op Instagram en toen gebeurde er iets bijzonders.

If you can make it here, you can make it anywhere

Je herkent het vast wel. Je wilt je grenzen verleggen. Je bent met iets bezig waar je helemaal in gelooft en waarvan je overtuigd bent dat het gaat werken. Je deelt het met je omgeving en de reactie is niet waar je op gehoopt had. Het kan niet, het past niet of het is niet het juiste moment. Moet je op zo’n moment stoppen of juist doorgaan? Dat is een vraag die veel mensen bezighoudt. Een vraag die je eigenlijk alleen zelf kunt beantwoorden. Voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat grenzen niet bestaan.

Zo ben ik bijvoorbeeld al een tijdje op zoek naar een galerie in Nederland voor mijn werk. De ene galerie vindt mijn werk echter te commercieel en de andere galerie te kunstzinnig. Die afwijzingen zijn nooit plezierig, ze doen altijd pijn. Ze tasten je ego aan en je bent geneigd om op te geven. Je kunt het ook omdraaien. Het als een stimulans zien om dan juist door te gaan, een test of je wel echt in jezelf en je ideeën gelooft. En dan krijg je op een dag een mail van een galerie uit New York met het verzoek om drie werken op te sturen die ze gezien hebben op Instagram. Mijn werken ‘Into the blue” zijn vanaf nu bij Gallery 104 te zien en te koop.

Week van de transformatie

/in

Vrijdag 2 november 2018 startte ik met de week van de transformatie. In die week heb ik zeven visuals gemaakt van 8 stukjes papier van een mislukt schilderij dat ik verscheurd heb. Ze lagen jarenlang in mijn ladekast te wachten op een moment om er iets mee te doen. Mijn oorspronkelijke plan was om er een vis van te maken en die op een grijs vel papier te plakken. Maar het is anders gegaan. De vis maakt deel uit van de serie, maar is getransformeerd in een aantal andere visuals die ik van te voren nooit had kunnen bedenken.

schilderij transformatie crealism stukje advandenboom

De acht stukjes die transformeren

De reden dat ik dit wil doen is om te laten zien dat je van elke mislukking een succes kunt maken. En dan is er nog een andere reden om de stukjes papier te laten transformeren. Het is om duidelijk te maken dat creativiteit geen grenzen kent als je erkent dat er geen grenzen zijn. Voor veel mensen is dit moeilijk, omdat ze bang zijn om te falen. Maar iets scheppen heeft niets te maken met falen, maar alles met iets te laten ontstaan uit het niets. Meer werken uit de serie transformatie zijn te zien op instagram ad_vandenboom

Zwitsers

/in
zwitserland,berglandschap,jungen,moderne,kunst,schilderij

Het Zwitserse dorp Jungen in de zomer

Wat we van Zwitsers kunnen leren

De afgelopen twee weken was ik in Zwitserland om te werken en te schilderen. En al na paar dagen weg uit het vertrouwde Nederland valt je iets op. In eerste instantie kun je dit alleen niet zo goed benoemen.

Op een avond zit je in een restaurant en aan de tafel achter je bestellen mensen een fondue Bourguignon. Een klein half uur later, hoor je het gepruttel van olie en weer wat later ruikt het hele restaurant naar vet en vlees. Dit betekent automatisch dat de kleding die je draagt eigenlijk direct de was in kan. En weet je, er is niemand van de gasten die zich eraan stoort. Dat is het moment dat ik mijn gevoel kan verwoorden. Het is één woord, het woord is respect.

Het draait om respect

De volgende ochtend loop ik door het dorp met dit woord in het achterhoofd. Mensen groeten elkaar hier, hondenbezitters gooien de poep van hun trouwe viervoeters in vuilnisbakken en de straten zijn net zo schoon als een woonkamer die net gestofzuigd is. Zwitsers hebben respect voor elkaar en respect voor de openbare ruimte.

Later die week voetbalt Zwitserland tegen België en wat opvalt is niet zozeer het spel van de Rode Duivels, maar het commentaar. De Zwitserse reporter is enthousiast over de wedstrijd en hij kan net zo lyrisch zijn over de doelpunten van Romelu Lukaku, als over de tegengoal van Mario Gavranovic. Dat is niet alleen mooi om naar te kijken, maar ook prachtig om naar te luisteren.

Deze wedstrijd zorgt ervoor dat ik ook ga kijken naar Nederland tegen Duitsland. En ik heb meteen al spijt als ik de fluitconcerten hoor als het Duitse volkslied wordt gespeeld. Respectloos, dat is het woord wat bij Nederland hoort.

Respectloos hoe onze premier met zijn volk omgaat, respectloos hoe er over Twan Huys geschreven wordt, respectloos hoe we in het verkeer met elkaar omgaan en respectloos naar andersdenkenden.

Volgens mij kunnen we van Zwitsers leren dat je elkaar de ruimte moet geven om te zijn wie je wilt zijn. Maar ook, dat er grenzen zitten aan hoever je kunt gaan.

Trots

/in
Sculptuur sculpturen Intuitie Groene Serpetijn Ad Van Den Boom

Beeld in groene albast, titel intuïtie Ad van den Boom

Trots, best wel een beetje

Binnenkort staat bovenstaand beeld met als titel ’Intuïtie’ op 1.000 Pinterest borden. Mensen die zelf actief zijn op Pinterest, zullen begrijpen waarom ik hier blij mee ben. Vooral omdat het hier gaat om een zelfgemaakt beeld en niet om een mooie sportwagen of een beroemdheid.

Er zijn maanden dat meer dan 20.000 mensen mijn kunstborden op Pinterest bezoeken en dat vind ik op z’n minst bijzonder. En via Pinterest krijg ik weer extra bezoekers op mijn site.De vraag is wat ik met deze kennis kan. Natuurlijk krijg ik zo nu en dan een mail met de vraag hoeveel het beeld kost, wat het materiaal is etc. Meestal zijn dit vragen vanuit het buitenland. En aangezien het getoonde beeld van steen is, zo’n 70 kilo weegt en de prijs circa 35.000 euro bedraagt, is het begrijpelijk dat het niet zo makkelijk te verkopen is. Dat is jammer, maar niet het allerbelangrijkste.

Wat mij drijft is dat ik iedere dag via internet duizenden mensen in de wereld inspireer met mijn beelden. En bij Galerie Het Noorderlicht in Domburg een paar honderd mensen per week. Trots, best wel een beetje.

Grote veranderingen beginnen vaak klein

/in
Sculpturen Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Grote veranderingen beginnen vaak klein

Veel mensen vragen zich af hoe ze veranderingen in hun leven kunnen aanbrengen. Kan ik mijn werk leuker maken?  Hoe vind ik de balans tussen werk en privé? Hoe ga ik om met de verwachtingen van andere mensen waaraan ik moet voldoen? Vragen die ervoor zorgen dat de energie uit je lichaam stroomt als je voor jezelf niet met oplossingen komt. Ik ben gestopt om mezelf deze vragen te stellen. Niet uit luiheid of gemakzucht, maar omdat het geen vragen zijn die een bijdrage leveren aan mijn geluk of aan het geluk van anderen. In plaats daarvan probeer ik iedere dag kleine veranderingen in mijn leven door te voeren.

Zorg voor afwisseling

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel. Ik maak mijn werk leuker door dingen op andere momenten te doen of op andere plekken of in een andere volgorde. Dat maakt mijn werk afwisselend. Ik zorg er ook altijd voor dat ik eerst de makkelijke dingen doe, omdat die mij snel het gevoel geven dat ik veel gedaan heb. De moeilijke dingen pak ik pas later op, maar daar heb ik dan ook de tijd voor. Nu we het over tijd hebben. Door mijn werk anders in te delen, ontstaat er een andere agenda. Ik ga bijvoorbeeld met mijn vrouw aan het eind van de dag naar de bioscoop. Dat kan ook, omdat ik de volgende ochtend om zes uur opsta om mijn werk te doen. En als ik vroeg opsta heb ik ook de tijd om bijvoorbeeld de keuken op te ruimen of een mail te sturen naar mijn broer die in Qatar woont.

Betekenisvolle momenten

Dat brengt mij bij het voldoen aan verwachtingen van anderen. Ik wil er niet iedere dag voor iedereen zijn, ik wil er alleen zijn als mensen mij nodig hebben en dat zijn vaak belangrijke momenten. Door er op die momenten te zijn kan ik betekenisvol zijn voor de ander en voor mezelf. Door zo te leven voel ik me gelukkig. En misschien kun jij door kleine veranderingen in je leven aan te brengen ook gelukkiger worden. Grote veranderingen beginnen vaak klein.

BewarenBewaren

BewarenBewaren