Tag Archief van: kunstenaar

Expositie MH-17 in Hilversum

/in

Expositie MH-17 in Hilversum waar onder andere dit geschilderde hart te zien.De expositie naar aanleiding van de ramp met de MH-17 is, tien jaar na dato, weer te zien in het raadhuis van Hilversum. Deze tragische gebeurtenis was voor mij aanleiding om een serie schilderijen te maken. Volgende week woensdag (17 juli) precies tien jaar geleden. Daarbij kwamen alle 298 inzittenden, waaronder 15 Hilversummers, om het leven.

Elk schilderij is een combinatie van beeld en tekst. Samen belichten ze een breed scala aan thema’s zoals leven en dood, vrede en geweld, vrijheid en onderdrukking, maar ook hoop en troost.

De serie is vanaf dinsdag 16 juli tot en met 18 juli te zien in het Raadhuis van Hilversum. Daarna zijn de werken te vinden in de nieuwe galerie van ART Hilversum aan de ’s-Gravelandseweg 55A in Hilversum.

De serie heeft de afgelopen jaren altijd in een hoekje in mijn atelier gestaan. En steeds weer als ik de werken zie, dan denk ik… Tien jaar geleden ging het al niet goed met onze wereld en sinds die tijd is het alleen maar erger geworden.

De mensheid leert helaas niets van haar fouten. We blijven doorgaan op de weg van verdeeldheid en angst die aangewakkerd wordt door leiders die niet op zoek zijn naar verbinding en begrip.

Er zijn van die dagen dat ik denk, laat ik maar stoppen met het maken van schilderijen en verhalen. De wereld zit niet te wachten op nieuwe inzichten en verhalen over hoop en liefde.

En dan komt er tijdens een open dag in mijn atelier een vrouw binnen. Ze kijkt rustig rond, pakt het boekje van MH-17 beet en begint het te lezen. Terwijl zij aan het lezen is, vertel ik dat de wereld niet zit te wachten op idealisten.  Dat ik wil stoppen waar ik mee  bezig ben. Dan zegt ze met een diepe zucht: ‘Dat moet je zeker niet doen. De wereld kan niet zonder idealisten.’

Lees hier het artikel in de Gooi- en Eemlander

 

Boek

/in

Boek met als titel Bomen en hun verhalen. We zien de cover en een binnenpaginaDe eerste uitgave van mijn boek ‘Bomen en hun verhalen‘ was een groot succes. Reden om een tweede nieuwe uitgebreidere versie uit te brengen met daarin de meest recente werken. Naast een aantal nieuwe schilderijen ook weer een aantal tekeningen opgenomen, zowel in kleur als zwart wit. Uiteraard hebben alle bomen in het boek weer hun eigen verhalen. Verhalen van hoe zij naar ons mensen kijken of naar de natuur om hen heen.

Een must have voor iedereen van die van bomen houdt. En houd je niet van bomen – iets wat ik me nauwelijks kan voorstellen – koop dit boekwerk dan vanwege de verhalen.

De nieuwe uitgave is vanaf 1 juli aanstaande verkrijgbaar bij de Galerie van Art Hilversum – ’s Gravelandseweg 55A en via mijn site te bestellen. De oplage van het boek is 200 exemplaren en heeft 56 pagina’s.

De verkoopprijs van het boek is € 12,50 exclusief verzendkosten. Meer weten of bestellen? Stuur dan een mail

Rondom het boek heb ik ook een workshop ontwikkeld. Het doel van de workshop is dat de deelnemers elkaar beter en op een andere manier leren kennen (de mens achter de professional). Dit zorgt ervoor dat ze vaak anders tegen hun samenwerking of hun gezamenlijke uitdagingen aan kijken. De workshop is geschikt voor groepen van 8 tot maximaal 25 personen. Interesse? Stuur mij dan een mail voor meer informatie.

Menselijk of onmenselijk

/in

Foto van mijn moeder en mij als indiaan verkleed. Het pak heeft mijn moeder zelf gemaakt en het was een verjaardagscadeau. Het is een zwart/wit foto uit de jaren zestig, genomen op 1 oktober in onze achtertuin.

Menselijk of onmenselijk dat is de vraag. Ik was negen jaar oud toen mijn moeder na een lang ziekbed overleed. Vier jaar kanker. Als kind heb ik regelmatig aan God gevraagd om haar uit haar lijden te verlossen. Dat heeft hij ook gedaan, op een mooie zomerse dag in augustus met een strakblauwe lucht.
‘Ze kan zo recht naar de hemel,’ zei ik tegen een vriendje dat aan mij vroeg hoe het met mijn moeder ging.

Dezelfde dag nog, werd mijn smeekbede verhoord. Ik werd naar binnen geroepen om te komen eten. Goed en wel zaten we aan tafel of mijn vader werd aan de telefoon geroepen. Aan de telefoon hoorde mijn vader dat zijn vrouw en onze moeder was overleden.
Mijn familie zat vol tranen aan tafel, maar ik was zielsgelukkig met haar dood. Eindelijk verlost uit haar lijden.

Waarom schrijf ik dit?

Ik schrijf dit om erachter te komen hoe jij kijkt tegen het volgende.
Mijn schoonmoeder is negentig jaar oud tot een maand of acht geleden kon ze alles nog. Met haar Mercedes cruisen door Nederland, boodschappen doen, een ommetje maken met iemand uit de straat.
Dat gaat niet meer.
Ze is aan het dementeren geslagen en wel in een hoog tempo. Die snelheid past wel bij haar. Al die andere dingen niet.

Mensen zien die er niet zijn, naar huis willen terwijl je altijd thuis bent en niet meer weten of het acht uur in de morgen of in de avond is. Ook niet meer weten hoe je computer werkt en zelfs het zetten van een handtekening geeft problemen.

De volgende stap is naar een verzorgingshuis en daarmee gaat definitief al haar zelfstandigheid verloren. En dan begint het grote wachten totdat God haar roept om te komen. Maar mijn schoonmoeder is niet gelovig en zal dus niet horen als zij geroepen wordt. Dus ze zal moeten wachten tot haar lichaam het begeeft. Wie ze is en was zal nog verder verdwijnen en wij mogen toekijken hoe dat allemaal gaat. Ik vind het onmenselijk. En jij?
.
Over de foto: mijn moeder en ik op mijn vierde verjaardag. Als cadeau kreeg ik een door haar gemaakte indianenpak.

Verwoorden en verbeelden

/in

Twee bomen met duizenden stippen in een fantasie landschap met veel kleuren. Een schilderij dat gemaakt is met acrylverf op doek van linnen

Verwoorden en verbeelden. Een zin die eigenlijk goed omschrijft wat ik doe. Misschien klinkt het een beetje vaag, maar als ik het uitleg wordt het waarschijnlijk vanzelf duidelijk. Dus lees even met me mee. Met verwoorden bedoel ik dat ik woorden zoek die passen bij een schilderij of tekening die ik maak of gemaakt heb. Je kunt het zien als het verhaal achter de creatie.
Alles wat ik schilder, teken of beeldhouw heeft dus een verhaal. Verhalen heb je nodig om ervoor te zorgen dat mensen de boodschap door kunnen vertellen en met alleen beelden is dat een stuk moeilijker. Verhalen krijgen een plek in de hoofden van mensen. Dat vind ik ook belangrijk, want mijn verhalen gaan altijd over hoop en troost.

De perfecte wereld bestaat

Ergens diep in mezelf weet ik dat de perfecte wereld bestaat. En eigenlijk weten we dat allemaal. We handelen er niet naar, omdat we bang zijn om in liefde te leven. Verbeelden begint vaak met een beeld in mijn hoofd dat ik wil maken. Het visualiseert een gevoel wat ik op dat moment niet kan benoemen, maar door dat beeld te creëren kan ik het daarna wel verwoorden.
Beelden laten altijd iets aan de verbeelding over en dat is ook de kracht ervan. Beelden kunnen ervoor zorgen dat de kijker nieuwsgierig wordt naar het verhaal erachter.

Een deel van de schilderijen uit de serie Bomen en hun verhalen is trouwens te zijn bij een nieuwe galerie in Hilversum.

Atelier

/in

atelier ad van den boom hilversumEen atelier is lang een droom geweest. En als er dan eindelijk de mogelijkheid is om een ruimte te huren, dan moet je direct in actie komen. Zo is het gegaan. Vanaf 15 november 2021 heb ik de beschikking over een eigen werkplek in het hartje van Hilversum. Een historische plek omdat mijn atelier ooit de geluidsstudio van de AVRO was. Het is weliswaar een tijdelijk onderkomen, maar wel eentje om voor eeuwig te koesteren. Een heerlijke plek om aan de slag te gaan.

Werkplezier

Inmiddels werk ik hier al ruim een jaar met veel plezier. Dit heeft denk ik te maken met het feit dat ik deze ruimte me eigen heb kunnen maken. Met beelden, schilderijen en tekeningen die ik zelf gemaakt heb. Met uitzondering van het Mariabeeld dat ik ooit gekocht heb.
Ik ben er niet iedere dag, maar een paar dagen per week. Het is een fijne ruimte met veel licht. Precies wat je nodig hebt om schilderijen en tekeningen te maken. Wat de ruimte ook ideaal maakt, is dat ik weer grote werken kan maken. De serie schilderijen van Bomen en hun Verhalen is hier gemaakt.

Bezoek brengen aan mijn atelier

Als je mijn atelier wilt bezoeken, kan dit alleen op afspraak van maandag tot en met vrijdag. En in uitzonderlijke gevallen ook in het weekend. Stuur mij een mail als je geïnteresseerd bent.
Vanaf juni 2024 is de galerie van  Art Hilversum  trouwens gevestigd aan de overkant van de ‘s-Gravelandsweg  en is een bezoek goed te combineren. Regelmatig zijn hier ook werken van mij te zien, want sinds 2023 ben ik lid van de vereniging.

 

Sterrenstof

/in

bronzen portret vrouw blauwe lucht

STERRENSTOF

Stenen zijn stof van sterren van buitenaardse orde
Samengedrukte massa, restanten van de oerknal
In het ontstaan is soms besloten dat ze sculpturen worden
Hun lot verbonden aan de beeldhouwer met een inval

Ze liggen in bergen bij steenhouwers te wachten, van klein tot groot
Nietszeggende brokken die ruiken naar moeder aarde
Al hakkend, schavend en schurend geven zij hun essentie bloot
Ontstaat uit gedrevenheid en talent een beeld van onschatbare waarde

Een sculptuur die is zoals het leven zelf, niet anders dan de zon
Op weg naar overal en nergens, een lichtpunt in het heelal
Ontstaan uit de handen van een mens van waaruit het begon
Alleen te vergelijken met pi, een onmetelijk groot getal

De sculptuur is een weerspiegeling van de ziel van de maker
Die intuïtief de verbinding zoekt met de kijker, zoals wel vaker

Dit is een sonnet uit mijn bundel de zin van zijn. In deze bundel leg ik de verbinding tussen mijn gedichten en tekeningen, schilderijen en sculpturen. Voor mij is de combinatie beeld en tekst of tekst met beeld de beste manier om mijn gedachten, ingevingen en boodschappen te delen. Het beeld zelf heeft een ander titel, namelijk Intuïtie. Het origineel is gemaakt in steen.  De bronzen beelden zijn gemaakt in een serie van zeven, waarvan één beeld gestolen is. Als je haar verhaal wilt lezen, klik dan hier.

Sterrenstof / Ad van den Boom / 2019

Vooruitgang

/in

Modern bronzen beeld van een vrouw

Als beeldhouwer heb ik geleerd dat er alleen vooruitgang is. Een stuk steen wat je weggehakt hebt, komt immers niet meer terug. Veel mensen hebben moeite om te accepteren dat dit zo is. Ze houden zich vast aan het hier en nu en daarmee komt in feite alles tot stilstand. Als creatief in de reclame heb ik geleerd dat de realiteit maakbaar is. En dat gegeven ben ik gaan toepassen op mijn eigen leven.

Anders kijken naar de realiteit

Creatief kijken naar je eigen realiteit betekent dat je accepteert dat er altijd een oplossing is. Dan blijf je zoeken hoe je van kansarm, kansrijk kunt maken en hoe je van een negatieve ervaring een positief inzicht kunt krijgen. Als ondernemer heb ik geleerd dat je risico’s moet durven nemen. Vandaag afgewezen worden, betekent niet dat ze je morgen niet met open armen zullen ontvangen. Geef dus nooit op, maar blijf proberen. Dat doe ik iedere dag met veel plezier en met resultaat. Gewoon omdat ik weet dat er alleen vooruitgang is.

Waar het volgens mij belangrijk is, is dat je negatieve ervaringen niet ziet als negatief, maar als een manier om verder te komen. Negatieve ervaringen heb je ook nodig om te realiseren wat positieve ervaringen zijn.

Dus doorgaan als je denkt aan stoppen. Zo zijn mijn beelden en schilderijen de komende tijd op veel plaatsen in Nederland te zien. Hier kun je zien waar.

New York

/in

into the blue ad van den boom new york

Into the blue is een serie die ik gemaakt heb in december 2018. Ontstaan vanuit het niets, op een moment dat ik niet verwachtte en op een plek die ik van te voren had kunnen bedenken, namelijk op Curacao. Met into the blue wordt voor mijzelf opnieuw duidelijk dat crealisme meer is dan anders kijken naar de realiteit. Crealisme betekent dat je door te creëren energie krijgt, energie die je kunt delen. Crealisme betekent dat de weg belangrijker dan het visuele eindresultaat. Natuurlijk moet het werk voldoen aan de hoge eisen die ik aan mijn werk stel. Een aantal werken uit de serie plaatste ik op Instagram en toen gebeurde er iets bijzonders.

If you can make it here, you can make it anywhere

Je herkent het vast wel. Je wilt je grenzen verleggen. Je bent met iets bezig waar je helemaal in gelooft en waarvan je overtuigd bent dat het gaat werken. Je deelt het met je omgeving en de reactie is niet waar je op gehoopt had. Het kan niet, het past niet of het is niet het juiste moment. Moet je op zo’n moment stoppen of juist doorgaan? Dat is een vraag die veel mensen bezighoudt. Een vraag die je eigenlijk alleen zelf kunt beantwoorden. Voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat grenzen niet bestaan.

Zo ben ik bijvoorbeeld al een tijdje op zoek naar een galerie in Nederland voor mijn werk. De ene galerie vindt mijn werk echter te commercieel en de andere galerie te kunstzinnig. Die afwijzingen zijn nooit plezierig, ze doen altijd pijn. Ze tasten je ego aan en je bent geneigd om op te geven. Je kunt het ook omdraaien. Het als een stimulans zien om dan juist door te gaan, een test of je wel echt in jezelf en je ideeën gelooft. En dan krijg je op een dag een mail van een galerie uit New York met het verzoek om drie werken op te sturen die ze gezien hebben op Instagram. Mijn werken ‘Into the blue” zijn vanaf nu bij Gallery 104 te zien en te koop.

Week van de transformatie

/in

Vrijdag 2 november 2018 startte ik met de week van de transformatie. In die week heb ik zeven visuals gemaakt van 8 stukjes papier van een mislukt schilderij dat ik verscheurd heb. Ze lagen jarenlang in mijn ladekast te wachten op een moment om er iets mee te doen. Mijn oorspronkelijke plan was om er een vis van te maken en die op een grijs vel papier te plakken. Maar het is anders gegaan. De vis maakt deel uit van de serie, maar is getransformeerd in een aantal andere visuals die ik van te voren nooit had kunnen bedenken.

schilderij transformatie crealism stukje advandenboom

De acht stukjes die transformeren

De reden dat ik dit wil doen is om te laten zien dat je van elke mislukking een succes kunt maken. En dan is er nog een andere reden om de stukjes papier te laten transformeren. Het is om duidelijk te maken dat creativiteit geen grenzen kent als je erkent dat er geen grenzen zijn. Voor veel mensen is dit moeilijk, omdat ze bang zijn om te falen. Maar iets scheppen heeft niets te maken met falen, maar alles met iets te laten ontstaan uit het niets. Meer werken uit de serie transformatie zijn te zien op instagram ad_vandenboom

Zwitsers

/in
zwitserland,berglandschap,jungen,moderne,kunst,schilderij

Het Zwitserse dorp Jungen in de zomer

Wat we van Zwitsers kunnen leren

De afgelopen twee weken was ik in Zwitserland om te werken en te schilderen. En al na paar dagen weg uit het vertrouwde Nederland valt je iets op. In eerste instantie kun je dit alleen niet zo goed benoemen.

Op een avond zit je in een restaurant en aan de tafel achter je bestellen mensen een fondue Bourguignon. Een klein half uur later, hoor je het gepruttel van olie en weer wat later ruikt het hele restaurant naar vet en vlees. Dit betekent automatisch dat de kleding die je draagt eigenlijk direct de was in kan. En weet je, er is niemand van de gasten die zich eraan stoort. Dat is het moment dat ik mijn gevoel kan verwoorden. Het is één woord, het woord is respect.

Het draait om respect

De volgende ochtend loop ik door het dorp met dit woord in het achterhoofd. Mensen groeten elkaar hier, hondenbezitters gooien de poep van hun trouwe viervoeters in vuilnisbakken en de straten zijn net zo schoon als een woonkamer die net gestofzuigd is. Zwitsers hebben respect voor elkaar en respect voor de openbare ruimte.

Later die week voetbalt Zwitserland tegen België en wat opvalt is niet zozeer het spel van de Rode Duivels, maar het commentaar. De Zwitserse reporter is enthousiast over de wedstrijd en hij kan net zo lyrisch zijn over de doelpunten van Romelu Lukaku, als over de tegengoal van Mario Gavranovic. Dat is niet alleen mooi om naar te kijken, maar ook prachtig om naar te luisteren.

Deze wedstrijd zorgt ervoor dat ik ook ga kijken naar Nederland tegen Duitsland. En ik heb meteen al spijt als ik de fluitconcerten hoor als het Duitse volkslied wordt gespeeld. Respectloos, dat is het woord wat bij Nederland hoort.

Respectloos hoe onze premier met zijn volk omgaat, respectloos hoe er over Twan Huys geschreven wordt, respectloos hoe we in het verkeer met elkaar omgaan en respectloos naar andersdenkenden.

Volgens mij kunnen we van Zwitsers leren dat je elkaar de ruimte moet geven om te zijn wie je wilt zijn. Maar ook, dat er grenzen zitten aan hoever je kunt gaan.