Tag Archief van: kunstenaar

Sterrenstof

/in

bronzen portret vrouw blauwe lucht

STERRENSTOF

Stenen zijn stof van sterren van buitenaardse orde
Samengedrukte massa, restanten van de oerknal
In het ontstaan is soms besloten dat ze sculpturen worden
Hun lot verbonden aan de beeldhouwer met een inval

Ze liggen in bergen bij steenhouwers te wachten, van klein tot groot
Nietszeggende brokken die ruiken naar moeder aarde
Al hakkend, schavend en schurend geven zij hun essentie bloot
Ontstaat uit gedrevenheid en talent een beeld van onschatbare waarde

Een sculptuur die is zoals het leven zelf, niet anders dan de zon
Op weg naar overal en nergens, een lichtpunt in het heelal
Ontstaan uit de handen van een mens van waaruit het begon
Alleen te vergelijken met pi, een onmetelijk groot getal

De sculptuur is een weerspiegeling van de ziel van de maker
Die intuïtief de verbinding zoekt met de kijker, zoals wel vaker

Dit is een sonnet uit mijn bundel de zin van zijn. In deze bundel leg ik de verbinding tussen mijn gedichten en tekeningen, schilderijen en sculpturen. Voor mij is de combinatie beeld en tekst of tekst met beeld de beste manier om mijn gedachten, ingevingen en boodschappen te delen. Het beeld zelf heeft een ander titel, namelijk Intuïtie. Het origineel is gemaakt in steen.  De bronzen beelden zijn gemaakt in een serie van zeven, waarvan één beeld gestolen is. Als je haar verhaal wilt lezen, klik dan hier.

Sterrenstof / Ad van den Boom / 2019

Vooruitgang

/in

Modern bronzen beeld van een vrouw

Als beeldhouwer heb ik geleerd dat er alleen vooruitgang is. Een stuk steen wat je weggehakt hebt, komt immers niet meer terug. Veel mensen hebben moeite om te accepteren dat dit zo is. Ze houden zich vast aan het hier en nu en daarmee komt in feite alles tot stilstand. Als creatief in de reclame heb ik geleerd dat de realiteit maakbaar is. En dat gegeven ben ik gaan toepassen op mijn eigen leven.

Anders kijken naar de realiteit

Creatief kijken naar je eigen realiteit betekent dat je accepteert dat er altijd een oplossing is. Dan blijf je zoeken hoe je van kansarm, kansrijk kunt maken en hoe je van een negatieve ervaring een positief inzicht kunt krijgen. Als ondernemer heb ik geleerd dat je risico’s moet durven nemen. Vandaag afgewezen worden, betekent niet dat ze je morgen met open armen zullen ontvangen. Geef dus nooit op, maar blijf proberen. Dat doe ik iedere dag met veel plezier en met resultaat. Gewoon omdat ik weet dat er alleen vooruitgang is.

Waar het volgens mij belangrijk is, is dat je negatieve ervaringen niet ziet als negatief, maar als een manier om verder te komen. Negatieve ervaringen heb je ook nog om te realiseren wat positieve ervaringen zijn.

Dus doorgaan als je denkt aan stoppen. Zo zijn mijn beelden en schilderijen de komende tijd op veel plaatsen in Nederland te zien. Hier kun je zien waar.

New York

/in

into the blue ad van den boom new york

Into the blue is een serie die ik gemaakt heb in december 2018. Ontstaan vanuit het niets, op een moment dat ik niet verwachtte en op een plek die ik van te voren had kunnen bedenken, namelijk op Curacao. Met into the blue wordt voor mijzelf opnieuw duidelijk dat crealisme meer is dan anders kijken naar de realiteit. Crealisme betekent dat je door te creëren energie krijgt, energie die je kunt delen. Crealisme betekent dat de weg belangrijker dan het visuele eindresultaat. Natuurlijk moet het werk voldoen aan de hoge eisen die ik aan mijn werk stel. Een aantal werken uit de serie plaatste ik op Instagram en toen gebeurde er iets bijzonders.

If you can make it here, you can make it anywhere

Je herkent het vast wel. Je wilt je grenzen verleggen. Je bent met iets bezig waar je helemaal in gelooft en waarvan je overtuigd bent dat het gaat werken. Je deelt het met je omgeving en de reactie is niet waar je op gehoopt had. Het kan niet, het past niet of het is niet het juiste moment. Moet je op zo’n moment stoppen of juist doorgaan? Dat is een vraag die veel mensen bezighoudt. Een vraag die je eigenlijk alleen zelf kunt beantwoorden. Voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat grenzen niet bestaan.

Zo ben ik bijvoorbeeld al een tijdje op zoek naar een galerie in Nederland voor mijn werk. De ene galerie vindt mijn werk echter te commercieel en de andere galerie te kunstzinnig. Die afwijzingen zijn nooit plezierig, ze doen altijd pijn. Ze tasten je ego aan en je bent geneigd om op te geven. Je kunt het ook omdraaien. Het als een stimulans zien om dan juist door te gaan, een test of je wel echt in jezelf en je ideeën gelooft. En dan krijg je op een dag een mail van een galerie uit New York met het verzoek om drie werken op te sturen die ze gezien hebben op Instagram. Mijn werken ‘Into the blue” zijn vanaf nu bij Gallery 104 te zien en te koop.

Week van de transformatie

/in

Vrijdag 2 november 2018 startte ik met de week van de transformatie. In die week heb ik zeven visuals gemaakt van 8 stukjes papier van een mislukt schilderij dat ik verscheurd heb. Ze lagen jarenlang in mijn ladekast te wachten op een moment om er iets mee te doen. Mijn oorspronkelijke plan was om er een vis van te maken en die op een grijs vel papier te plakken. Maar het is anders gegaan. De vis maakt deel uit van de serie, maar is getransformeerd in een aantal andere visuals die ik van te voren nooit had kunnen bedenken.

schilderij transformatie crealism stukje advandenboom

De acht stukjes die transformeren

De reden dat ik dit wil doen is om te laten zien dat je van elke mislukking een succes kunt maken. En dan is er nog een andere reden om de stukjes papier te laten transformeren. Het is om duidelijk te maken dat creativiteit geen grenzen kent als je erkent dat er geen grenzen zijn. Voor veel mensen is dit moeilijk, omdat ze bang zijn om te falen. Maar iets scheppen heeft niets te maken met falen, maar alles met iets te laten ontstaan uit het niets. Meer werken uit de serie transformatie zijn te zien op instagram ad_vandenboom

Zwitsers

/in
zwitserland,berglandschap,jungen,moderne,kunst,schilderij

Het Zwitserse dorp Jungen in de zomer

Wat we van Zwitsers kunnen leren

De afgelopen twee weken was ik in Zwitserland om te werken en te schilderen. En al na paar dagen weg uit het vertrouwde Nederland valt je iets op. In eerste instantie kun je dit alleen niet zo goed benoemen.

Op een avond zit je in een restaurant en aan de tafel achter je bestellen mensen een fondue Bourguignon. Een klein half uur later, hoor je het gepruttel van olie en weer wat later ruikt het hele restaurant naar vet en vlees. Dit betekent automatisch dat de kleding die je draagt eigenlijk direct de was in kan. En weet je, er is niemand van de gasten die zich eraan stoort. Dat is het moment dat ik mijn gevoel kan verwoorden. Het is één woord, het woord is respect.

Het draait om respect

De volgende ochtend loop ik door het dorp met dit woord in het achterhoofd. Mensen groeten elkaar hier, hondenbezitters gooien de poep van hun trouwe viervoeters in vuilnisbakken en de straten zijn net zo schoon als een woonkamer die net gestofzuigd is. Zwitsers hebben respect voor elkaar en respect voor de openbare ruimte.

Later die week voetbalt Zwitserland tegen België en wat opvalt is niet zozeer het spel van de Rode Duivels, maar het commentaar. De Zwitserse reporter is enthousiast over de wedstrijd en hij kan net zo lyrisch zijn over de doelpunten van Romelu Lukaku, als over de tegengoal van Mario Gavranovic. Dat is niet alleen mooi om naar te kijken, maar ook prachtig om naar te luisteren.

Deze wedstrijd zorgt ervoor dat ik ook ga kijken naar Nederland tegen Duitsland. En ik heb meteen al spijt als ik de fluitconcerten hoor als het Duitse volkslied wordt gespeeld. Respectloos, dat is het woord wat bij Nederland hoort.

Respectloos hoe onze premier met zijn volk omgaat, respectloos hoe er over Twan Huys geschreven wordt, respectloos hoe we in het verkeer met elkaar omgaan en respectloos naar andersdenkenden.

Volgens mij kunnen we van Zwitsers leren dat je elkaar de ruimte moet geven om te zijn wie je wilt zijn. Maar ook, dat er grenzen zitten aan hoever je kunt gaan.

Trots

/in
Sculptuur sculpturen Intuitie Groene Serpetijn Ad Van Den Boom

Beeld in groene albast, titel intuïtie Ad van den Boom

Trots, best wel een beetje

Binnenkort staat bovenstaand beeld met als titel ’Intuïtie’ op 1.000 Pinterest borden. Mensen die zelf actief zijn op Pinterest, zullen begrijpen waarom ik hier blij mee ben. Vooral omdat het hier gaat om een zelfgemaakt beeld en niet om een mooie sportwagen of een beroemdheid.

Er zijn maanden dat meer dan 20.000 mensen mijn kunstborden op Pinterest bezoeken en dat vind ik op z’n minst bijzonder. En via Pinterest krijg ik weer extra bezoekers op mijn site.De vraag is wat ik met deze kennis kan. Natuurlijk krijg ik zo nu en dan een mail met de vraag hoeveel het beeld kost, wat het materiaal is etc. Meestal zijn dit vragen vanuit het buitenland. En aangezien het getoonde beeld van steen is, zo’n 70 kilo weegt en de prijs circa 35.000 euro bedraagt, is het begrijpelijk dat het niet zo makkelijk te verkopen is. Dat is jammer, maar niet het allerbelangrijkste.

Wat mij drijft is dat ik iedere dag via internet duizenden mensen in de wereld inspireer met mijn beelden. En bij Galerie Het Noorderlicht in Domburg een paar honderd mensen per week. Trots, best wel een beetje.

Grote veranderingen beginnen vaak klein

/in
Sculpturen Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Grote veranderingen beginnen vaak klein

Veel mensen vragen zich af hoe ze veranderingen in hun leven kunnen aanbrengen. Kan ik mijn werk leuker maken?  Hoe vind ik de balans tussen werk en privé? Hoe ga ik om met de verwachtingen van andere mensen waaraan ik moet voldoen? Vragen die ervoor zorgen dat de energie uit je lichaam stroomt als je voor jezelf niet met oplossingen komt. Ik ben gestopt om mezelf deze vragen te stellen. Niet uit luiheid of gemakzucht, maar omdat het geen vragen zijn die een bijdrage leveren aan mijn geluk of aan het geluk van anderen. In plaats daarvan probeer ik iedere dag kleine veranderingen in mijn leven door te voeren.

Zorg voor afwisseling

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel. Ik maak mijn werk leuker door dingen op andere momenten te doen of op andere plekken of in een andere volgorde. Dat maakt mijn werk afwisselend. Ik zorg er ook altijd voor dat ik eerst de makkelijke dingen doe, omdat die mij snel het gevoel geven dat ik veel gedaan heb. De moeilijke dingen pak ik pas later op, maar daar heb ik dan ook de tijd voor. Nu we het over tijd hebben. Door mijn werk anders in te delen, ontstaat er een andere agenda. Ik ga bijvoorbeeld met mijn vrouw aan het eind van de dag naar de bioscoop. Dat kan ook, omdat ik de volgende ochtend om zes uur opsta om mijn werk te doen. En als ik vroeg opsta heb ik ook de tijd om bijvoorbeeld de keuken op te ruimen of een mail te sturen naar mijn broer die in Qatar woont.

Betekenisvolle momenten

Dat brengt mij bij het voldoen aan verwachtingen van anderen. Ik wil er niet iedere dag voor iedereen zijn, ik wil er alleen zijn als mensen mij nodig hebben en dat zijn vaak belangrijke momenten. Door er op die momenten te zijn kan ik betekenisvol zijn voor de ander en voor mezelf. Door zo te leven voel ik me gelukkig. En misschien kun jij door kleine veranderingen in je leven aan te brengen ook gelukkiger worden. Grote veranderingen beginnen vaak klein.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

De leugen regeert

/in
leugen,beatrix,portret,advandennboom,

Portret Prinses Beatrix

‘De leugen regeert’ is een uitspraak van Koningin Beatrix. Ze deed deze uitspraak aan het eind van de vorige eeuw. Haar woorden zijn vandaag de dag misschien nog wel actueler dan in die tijd.

Politici die dingen beloven die ze niet kunnen waarmaken. Bedrijven die beweren maatschappelijk verantwoord te ondernemen en er alles aan doen om geen belasting te betalen. Non-profit organisaties die hun ondernemingsdoelen boven maatschappelijke doelen stellen.

Fake news om kiezers te beïnvloeden of gewoon om de publieke opinie te manipuleren. Naast fake news krijgen we bovendien fear news voorgeschoteld. Berichten die de burger moeten voorbereiden op conflicten die nog moeten komen.

De uitspraak van Koningin Beatrix inspireerde mij toentertijd om er een column aan te wijden in Change Your Perspective. Een digitale nieuwsbrief over ontwikkelingen in de wereld van marketing en communicatie.

In mijn column kwam ik tot de conclusie dat reclame eigenlijk het enige in de wereld was, waar mensen op kunnen vertrouwen. Van reclame weet namelijk iedereen dat het ‘fake’ is. “The truth well told” vind ik misschien nog wel de beste omschrijving.

Een leugen blijft niet zonder gevolgen

Overdrijven mag in de reclamewereld niet meer. Adverteerders die de waarheid verdraaien worden aan de schandpaal genageld. De Liegebeestverkiezing van Wakkerdier is daar een mooi voorbeeld van. Reclamemakers die waarden en normen overschrijden, krijgen een tik op de vingers van de reclamecodecommissie. Fabrikanten van homeopathische middelen mogen niets meer beloven als het niet bewezen is. Disclaimers bij financiële producten moeten voorkomen dat consumenten de verkeerde keuzes maken.

De rest van de wereld liegt, maar waarom moet reclame eerlijk zijn? Is dat niet de omgekeerde wereld? Moet er geen onderscheiding komen voor de maatschappelijk betrokken organisatie die het niet is? Zou elke nieuwsuitzending niet moeten starten met een waarschuwing. De waarschuwing  dat het nieuws nep kan zijn? Zou elke sportwedstrijd bij aanvang niet moeten melden dat er mogelijk doping in het spel is? En zou het niet meer dan terecht zijn als er onderaan een verkiezingsbiljet gemeld werd dat een verkiezingsbelofte geen garantie is?

Elke boodschap die on- of offline gecommuniceerd wordt, zou voorzien moeten worden van een waarschuwing. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. We zullen moeten accepteren dat de leugen in alle hoeken van de samenleving regeert. Behalve dan in de wereld van reclame. En terwijl ik dit schrijf, ben ik opnieuw trots dat ik in die wereld werkzaam ben.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Huis van de democratie

/in

wereldleiders,modern,art,raadhuis,hilversum,schilderij

Het iconische Raadhuis van Hilversum moet op de Werelderfgoedlijst van UNESCO komen te staan. Dat betoogde emeritus hoogleraar Herman Pleij woensdagavond in het tv-programma De Wereld Draait Door. Pleij raakte niet uitgepraat over de schoonheid van het gebouw.

Ik ben het met hem eens dat het een prachtig gebouw is en dat het verdient om op de werelderfgoedlijst te staan. Maar dat is niet de enige reden waarom het raadhuis van Dudok behouden moet worden voor de volgende generaties.

Het raadhuis is voor mij meer dan een indrukwekkend gebouw en een bron van inspiratie. Het raadhuis is voor mij het huis van de democratie. De plek waar politici en leiders vormgeven aan het Hilversum van de toekomst.

Wereldleiders in het Raadhuis

Met mijn expositie Wereldleiders, met het raadhuis als decor, wil ik politici en leiders inspireren om niet langer in te spelen op de angst van mensen, maar in plaats daarvan verhalen te vertellen over hoop en verbondenheid.

In de ideale wereld zouden leiders als Trump, Poetin, Xi Jinping en Angela Merkel als eersten moeten inzien dat het geen zin heeft om langer angst als leidraad te kiezen voor hun leiderschap. We moeten ons niet wapenen tegen elkaar, maar wapenen tegen alle problemen waar de mensheid de komende honderd jaar mee te kampen krijgt. Dat inzicht zou leidend voor hen moeten zijn. De vraag is alleen wie van hen echt en authentiek leiderschap toont. Maar misschien moeten we niet wachten tot de wereldleiders de eerste stap zetten. Is het niet beter om zelf in actie te komen?

Wereldstad Hilversum

Hilversum is een wereldstad waar mensen uit ruim 50 landen samenleven. Mensen die allemaal een andere achtergrond hebben en die allemaal op zoek zijn naar hun eigen identiteit. In die zoektocht vergeten mensen dat er toch iets is wat hen verbindt. Ze zijn allemaal Hilversummer en als iedereen zich dat zou realiseren, dan zouden we automatisch respect hebben voor elkaar hebben. En respect is volgens mij de basis om vreedzaam samen te leven.

Als we dit in Hilversum weten te realiseren, dan zijn we voor de wereld hét voorbeeld van hoe het kan. En dan is het raadhuis van Hilversum niet alleen een mooi gebouw met een verhaal, maar een gebouw met een betekenis, voor alle Hilversummer en voor de hele wereldbevolking.

Nu maar hopen dat het huis van de democratie op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst wordt. Dat gaat zeker lukken als het nieuwe kabinet zich laat leiden door hoop en verbondenheid. Tot 1 december kunnen ze in dit mooie gebouw lezen en zien waar leiderschap volgens mij over zou moeten gaan.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Mao Zedong in het Raadhuis

/in
wereldleiders,mao,zedong,modern,art,portret,schilderij

Portret uit de serie wereldleiders

De wereld vraagt om zingeving en nieuwe ideeën. De wereld vraagt om vrede. Dit was een jaar geleden mijn conclusie toen ik om me heen keek. Op vrijdagavond weerloze burgers neerknallen in hartje Parijs, met een vrachtauto mensen doodrijden op een boulevard als ze de vrijheid vieren, een ambassadeur in de rug schieten als hij in een museum vol vuur spreekt over zijn mooie Rusland. En terwijl ik dit schrijf, inrijden op onschuldige mensen die wandelen op de Ramblas in Barcelona.

Wat kan ik bijdragen om de wereld beter te maken?

Er moest iets gebeuren, maar wat kon ik doen? In een wereld waarin de leiders beschikken over tactische wapens, heb ik alleen pen, papier, olieverf, pastelkrijt en een scanner om het gevecht aan te gaan voor een betere wereld. Bovendien moest ik tijd vrij gaan maken om zelf actie te ondernemen. Ik moest zelf veranderen. Mezelf opnieuw uitvinden. Natuurlijk vind ik het zinvol om verhalen van klanten te vertellen, maar het is minstens zo belangrijk om je eigen verhalen te delen met de wereld om je heen.

Jack Welsh heeft ooit eens gezegd dat als je zijn bedrijf wilde veranderen, je hem moest veranderen. Een uitspraak die mij geïnspireerd heeft tot mijn project ‘Wereldleiders’. Als reclamemens weet ik dat perceptie realiteit is. In 30 jaar tijd heb ik ook geleerd hoe je percepties kunt veranderen. En als je weet hoe je dat moet doen, dan kun je de wereld veranderen.

Op 26 oktober start mijn expositie ‘Wereldleiders’ in het Raadhuis van Hilversum. Hierbij het eerste portret uit de serie van in totaal ruim 50 portretten. Mao Zedong, een leider uit de periode dat ideologie de verschillen tussen mensen, landen en continenten bepaalde. In de komende weken zal ik meer portretten delen en meer vertellen over de tentoonstelling.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren