Tag Archief van: perceptie

Save yourself. Save the planet.

/in

We zien vier natuurfoto's van een roos, een boom, een vis en een bos. Het zijn realistische foto's. In de foto's zien we de namen staan van mensen, bijvoorbeeld Daniel Fisch bij de vis of Ad van den Boom bij de boom. In de foto staat verder de tekst red jezelf, red de wereld.Save yourself. Save the planet. Het thema van mijn campagne om de aarde te redden. Dat zou de prioriteit van de mensheid moeten zijn. De realiteit is helaas anders. In Nederland zijn we op veel gebieden al actief bezig om de planeet te redden. Een paar duizend kilometer verderop is een land echter bezig om de wereld van miljoenen mensen te vernietigen. Als je naar het nieuws kijkt en alle ellende ziet, dan vraag je je wel eens af of je nog wel in deze krankzinnige wereld wilt leven. Maar zo moet je niet denken. Niet vandaag en ook niet morgen.

Save yourself. Save the planet.

Ook ik zal alles moeten doen wat in mijn macht ligt om de aarde en de mensheid te redden. Hoe klein die bijdrage ook is. De planeet redden is een grote opdracht. Het is zo groot en abstract dat het je persoonlijk bijna niet meer raakt. Gewoon, omdat je je er niets bij voor kunt stellen. Met deze, door mij ontwikkelde, campagne wilde ik duidelijk maken dat jij zelf de planeet bent. Hoe kon ik dat met zo min mogelijk woorden duidelijk maken? Hoe kon ik mensen inspireren dat zij zelf de natuur moeten redden? Een boodschap die meteen tussen de ogen is. Maar wel op een positieve en onverwachtse manier. Dat was mijn uitdaging. Zo ontstond het idee om de achternamen van mensen te koppelen aan de natuur. Hoe dat zou kunnen werken kun je hierboven zien. Gezien de eenvoud van de campagne kunnen mensen makkelijk hun eigen uiting maken en op die manier zou het mogelijk moeten zijn om via social media bereik op te bouwen. Dit alles zou meer bewustzijn moeten creëren over het leven op aarde.

Het moet anders, het moet beter.

Een aantal keren heb ik geprobeerd om de campagne van de grond te krijgen, maar op de een of andere manier lukt het niet. Het moest dus anders. Het moest dus beter. Dat is ook de reden dat ik de oplossing dichter bij mezelf ben gaan zoeken.  Dat bracht me bij het verhaal van de jongen en de boom. Een waar gebeurd verhaal waar niemand omheen kan.

Atelier

/in

atelier ad van den boom hilversumEen atelier is lang een droom geweest. En als er dan eindelijk de mogelijkheid is om een ruimte te huren, dan moet je direct in actie komen. Zo is het gegaan. Vanaf 15 november heb ik de beschikking over een eigen werkplek in het hartje van Hilversum. Een historische plek omdat mijn atelier ooit de geluidsstudio van de AVRO was. Het is weliswaar een tijdelijk onderkomen, maar wel eentje om voor eeuwig te koesteren. Een heerlijke plek om aan de slag te gaan.

Perceptie management uit onverwachte hoek

/in

petrus percepetie management ad van den boom

 

Perceptie management en creativiteit zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een voorbeeld van wat ik dan bedoel, komt uit een onverwachte hoek.  Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn broer Jan een beeld van een heilige die een grote sleutel vasthoudt. De man met baard kijk je streng aan. Nu heb ik een katholieke achtergrond, maar helaas is mijn kennis niet actueel. Via google kom ik erachter dat het vermoedelijk Petrus is.

Het is een leuk houten beeld, grof gesneden. Als ik het zou voorleggen aan de experts van Kunst en Kitsch, dan zouden ze waarschijnlijk vragen of ik een open haard heb of dat zij het beeld zelf moeten verbranden.

Geschenk uit de hemel

Ik ben het met ze eens; het beeld heeft geen artistieke waarde voor de kunstverzamelaar.  Maar voor iemand die zo ongeveer zijn hele leven bezig is geweest om mensen anders naar hetzelfde te laten kijken, is het een geschenk uit de hemel. Dit beeld gaat namelijk over perceptie management.

Het staat ergens in een nisje van een kapel of kerk en de gelovigen denken, wat een nietszeggend en somber houten beeld. De heilige Petrus zou zich omdraaien in zijn graf als hij het zag. Geen enkele kerkganger wordt dus in de verleiding gebracht om het beeld goed te bekijken, laat staan mee te nemen. Dat moet ook de bedoeling zijn geweest. Daar is vast en zeker goed over nagedacht.

Wat dit beeld zo bijzonder maakt is dat het open kan. En als je het opent, dan zie je dat het plaats biedt aan een fles drank. Petrus blijkt niet alleen een heilige te zijn, maar is ook de drinkenbroeder van de koster, de kapelaan of de pastoor. Een mooi voorbeeld van religieus perceptie management uit het verre verleden en laat je niet wijsmaken dat ze het trucje in het Vaticaan niet meer kennen.

Rijkdom

/in

Homeland fantasie landschap zwart wit bomen

RIJKDOM. Toen er nog geen mensen waren en alleen bomen met elkaar spraken over de mooie dingen in het leven. En zij op die manier een vruchtbare bodem schiepen waarop de mensheid kon gaan bouwen aan opkomst en ondergang, ontstond op een dag het verhaal van een kind dat opstond en de wereld een nieuw inzicht gaf.

Het kind was een kind van de aarde, niet anders dan jij en ik. Geboren uit een vader en moeder van vlees en bloed met een hartje dat klopte. Met liefde werd het ontvangen, niet alleen door de ouders en de familie maar door alle mensen in de wereld. Was het dan een bijzonder mens? Zeker, in alle opzichten anders dan alle andere mensen. Dat maakt hem net zo uniek als jij en ik. Net zo bijzonder als alle bomen die hem ooit het leven schonken. Het begin van een oneindig verhaal over leven en dood. Een verhaal over liefde en verdriet en over doorgaan waar anderen stoppen. Een gevecht tegen jezelf oneindig diep, diep, diep.

Nog dieper ligt de essentie van alles wat we zien, voelen en ervaren. Het antwoord op de vraag waarom we hier op aarde zijn. Voor de meeste mensen een vraag die hen in verwarring brengt omdat ze te ver af zijn komen te staan van hun essentie. Ze zijn niet meer in hun bestemming. Van bomen kunnen we leren dat wanneer je een eik bent, je eikels voortbrengt en geen appels die voorbestemd zijn voor de appelboom. We leven om erachter te komen wie we werkelijk zijn. Van daaruit grootste dingen te doen, ook al zijn die oneindig klein.

Maar in een wereld waarin het gaat om uiterlijke schijn en waarachtigheid naar elders is verbannen, gaan de mooiste gedachten van mensen dood. Arm ben je omdat je niets hebt.  En rijk omdat je iets bezit en dat laatste is miljoen keer interessanter om naar te kijken. Het is de grootste dwaling sinds de uitvinding van het geld. Als mensheid zijn niet verder dan duizenden jaren geleden, we zijn niet gegroeid als mensheid. We staan stil in onze eigen grond, ons eigen onvermogen om los te laten en opnieuw te beginnen. We moeten accepteren dat er geen mislukkingen zijn. Voor de bomen in het bos is elke boom even mooi, even waardevol. Het is geen kwestie van overleven of overheersen, het is een kwestie van delen. Rijkdom is wat je kunt missen.

Leeftijdsdiscriminatie

/in

percepties leeftijdsdiscriminatie crealisme straatfabriek creativiteit

Bijna 80.000 views en 600 reacties, dat was het effect van twee bijdragen op LinkedIn over leeftijdsdiscriminatie. De feedback heeft mij diep geraakt. Vooraf had ik nooit kunnen bedenken dat leeftijdsdiscriminatie zoveel mensen raakt. Magda Brandenburg was een van de mensen die mij met haar commentaar aan het denken zette. Wat kan ik zelf doen om de perceptie rondom leeftijd te veranderen? Best veel, denk ik. Het veranderen van percepties is namelijk mijn drijfveer als creative director, schilder/beeldhouwer en schrijver. Zo heb ik mijn boek de Straatfabriek geschreven om mensen te laten inzien dat we in onze samenleving op een bizarre manier met tijd omgaan en dus ook met leeftijd. Het gaat volgens mij namelijk niet om tijd, maar om intensiteit. Het boek is te koop voor € 20,51. Maar, omdat ik denk dat dit boek een positieve bijdrage kan leveren aan de oplossing van leeftijdsdiscriminatie, heb ik besloten dat de digitale versie tot en met 19 mei 2019 zonder kosten hier kan worden aangevraagd.

Ik hoop dat veel mensen de Straatfabriek gaan lezen en het ze aan het denken zet. En hoe mooi zou het zijn als we in de toekomst niet meer praten over leeftijd, maar over drijfveren, motivaties, fascinaties en talent. Volgens mij is dat de essentie van het leven en de basis voor succes.

Pech onderweg

/in
saab,pech,onderweg,italie,blog,

Saab met kapotte brandstofpomp

Wat je van een kapotte benzinepomp kunt leren

Rijden met een klassieker brengt risico’s met zich mee. Je kunt te maken krijgen met pech onderweg. Sterker, de kans op pech is nogal groot. In ons geval, hebben we elke vakantie wel een keer pech. Zo liep vorig jaar onze liefde voor de Saab een minuscuul deukje op door een waterslang die het begaf. Gelukkig werd de kapotte slang ingenieus hersteld door een oude monteur waardoor we toch naar huis konden rijden, (zie mijn vorige blog: Oud is gewoon beter).

Dit voorval maakte mij opnieuw duidelijk dat met een oude auto op vakantie gaan, betekent dat deze waarschijnlijk niet gerepareerd kan worden als je ongewild stil komt te staan. Om pech voor te zijn heb ik op advies van een klant (ook een liefhebber van oude Saabs) deze vakantie dan ook een aantal reserveonderdelen meegenomen. Een van de reserveonderdelen was een benzinepomp.

Op de weg naar huis ter hoogte van Milaan op de A8 schokt de motor een aantal keer. Ik kan nog net een SOS parkeerplaats bereiken en dan is het gedaan. “Dit is de laatste keer dat we met de Saab op vakantie gaan,” zegt mijn vrouw teleurgesteld. “Dat denk ik ook,” antwoord ik terwijl ik uitstap. Ik doe de motorkap open en controleer de slangen en de zekeringen. Maar alles lijkt ok. Het moet dus iets anders zijn. Vermoedelijk is het iets met de benzinetoevoer. Ik bel de ANWB en zij schakelen een wegsleepdienst in. Anderhalf uur later staat de Saab weer met vier wielen op de grond van een industrieterrein ergens in de buurt van Milaan.

Pech en toch geluk

Een monteur van eind 50 wordt onze steun en toeverlaat. Hij spreekt geen woord Engels en mijn Italiaans is niet veel beter. Gelukkig hebben we mobiele telefoons die alles kunnen vertalen. Ik vertel tegen mijn mobiel dat ik denk dat we een probleem hebben met de benzinetoevoer en mijn mobiel vertelt het tegen de monteur. Hij knikt, loopt naar binnen en komt terug met een spuitbus die hij in de luchttoevoer van de motor spuit. De monteur vraagt of ik de motor wil starten. De motor slaat aan.“Niente benzina.”

Ik vertel dat ik een reserve benzinepomp bij me heb. Hij kijkt me natuurlijk verbaasd aan. Uit de kofferbak pak ik een tas waar de benzinepomp inzit. Een kneuterig ding, volgens mijn vrouw. Ze had iets heel technisch verwacht.

De monteur vindt het een verademing om weer eens aan een auto te werken die je met hamer en schroevendraaier kunt maken.

Een uur later gaan we weer op weg en na 20 kilometer rijden we voorbij aan de plek waar we stil zijn gevallen. Op dat moment realiseer ik me dat deze kapotte benzinepomp mij geleerd heeft dat liefde voor iets of iemand nooit vanzelfsprekend is en dat je op momenten dat het mis gaat pas beseft wat liefde of geluk is.

De leugen regeert

/in
leugen,beatrix,portret,advandennboom,

Portret Prinses Beatrix

‘De leugen regeert’ is een uitspraak van Koningin Beatrix. Ze deed deze uitspraak aan het eind van de vorige eeuw. Haar woorden zijn vandaag de dag misschien nog wel actueler dan in die tijd.

Politici die dingen beloven die ze niet kunnen waarmaken. Bedrijven die beweren maatschappelijk verantwoord te ondernemen en er alles aan doen om geen belasting te betalen. Non-profit organisaties die hun ondernemingsdoelen boven maatschappelijke doelen stellen.

Fake news om kiezers te beïnvloeden of gewoon om de publieke opinie te manipuleren. Naast fake news krijgen we bovendien fear news voorgeschoteld. Berichten die de burger moeten voorbereiden op conflicten die nog moeten komen.

De uitspraak van Koningin Beatrix inspireerde mij toentertijd om er een column aan te wijden in Change Your Perspective. Een digitale nieuwsbrief over ontwikkelingen in de wereld van marketing en communicatie.

In mijn column kwam ik tot de conclusie dat reclame eigenlijk het enige in de wereld was, waar mensen op kunnen vertrouwen. Van reclame weet namelijk iedereen dat het ‘fake’ is. “The truth well told” vind ik misschien nog wel de beste omschrijving.

Een leugen blijft niet zonder gevolgen

Overdrijven mag in de reclamewereld niet meer. Adverteerders die de waarheid verdraaien worden aan de schandpaal genageld. De Liegebeestverkiezing van Wakkerdier is daar een mooi voorbeeld van. Reclamemakers die waarden en normen overschrijden, krijgen een tik op de vingers van de reclamecodecommissie. Fabrikanten van homeopathische middelen mogen niets meer beloven als het niet bewezen is. Disclaimers bij financiële producten moeten voorkomen dat consumenten de verkeerde keuzes maken.

De rest van de wereld liegt, maar waarom moet reclame eerlijk zijn? Is dat niet de omgekeerde wereld? Moet er geen onderscheiding komen voor de maatschappelijk betrokken organisatie die het niet is? Zou elke nieuwsuitzending niet moeten starten met een waarschuwing. De waarschuwing  dat het nieuws nep kan zijn? Zou elke sportwedstrijd bij aanvang niet moeten melden dat er mogelijk doping in het spel is? En zou het niet meer dan terecht zijn als er onderaan een verkiezingsbiljet gemeld werd dat een verkiezingsbelofte geen garantie is?

Elke boodschap die on- of offline gecommuniceerd wordt, zou voorzien moeten worden van een waarschuwing. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. We zullen moeten accepteren dat de leugen in alle hoeken van de samenleving regeert. Behalve dan in de wereld van reclame. En terwijl ik dit schrijf, ben ik opnieuw trots dat ik in die wereld werkzaam ben.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Poort naar de oneindigheid

/7 Reacties/in

poort,valencia,oneindigheid,foto,

De poort naar de oneindigheid gaat open. Daarachter ligt het dus. Het land waarvan iedereen doomt, maar waar niemand mag komen. Een man stapt uit het duister in het spaarzame licht. Hij draagt een zak op zijn rug. Hij loopt in mijn richting en zucht eens diep als hij mij in het voorbijgaan ziet.

De poort is een gapend gat aan het eind van de steeg. De oneindigheid start op nog geen 50 meter van waar ik zit. Het pad ernaartoe lijkt onwaarschijnlijk ver weg. Ik wil opstaan, maar ik twijfel. Twijfel die aanvoelt als een eeuwigheid. Durf ik het aan om naar de poort te lopen en in het donkere gat te stappen, in een wereld die ik niet ken. Oneindig zwart voor mijn ogen. Elke stap is daar een lichtjaar ver.

Ik voel een hand op mijn schouder. Het is niet de man die ik eerder zag, maar de ober die vraagt of ik betalen kan.Ik wijs naar de poort die nu gesloten is. Heb ik iets gemist?

De omgekeerde wereld

/0 Reacties/in

blog omgekeerde wereld ad van den boom helicopter Soms komen we in de omgekeerde wereld terecht en daardoor kan je even van slag raken. Een paar keer jaar ben ik in een dorp waar de helikopters regelmatig onder je doorvliegen en niet over je heen. Dat kan helemaal niet… dat is wat je geest al heeft bepaald. Maar soms kan het dus wel en op die plek komt het zelfs regelmatig voor dat je naar beneden moet kijken als er een helikopter voorbijvliegt.

Een bijzonder dorp

Grächen is een dorpje in Zwitserland. Het ligt in Wallis op 1.600 meter hoogte, in het Duitstalige gedeelte. De mensen die hier wonen zijn katholiek en daardoor is het er bijzonder gemütlich. Ik kom er al jaren en iedere keer als ik er ben, word ik verrast door de pracht van de wereld op deze hoogte. Als ik hier ben, realiseer ik me dat de meeste ellende van de wereld zich onder me afspeelt. Het zal nog lang duren voordat de invloed van Donald Trump via de slingerweg hier het dorpsplein bereikt. Dat maakt het leven hier zo bijzonder.Het is een wereld die in mijn eigen land niet meer bestaat. Mensen in Nederland zijn bang en de mensen met politieke en religieuze macht grijpen alles aan om dit te voeden.

Koester de plek waar je leeft

Met het dorpsgezicht van Grächen wil ik laten zien, dat we allemaal kunnen leven in een mooie wereld. We zouden ons dan wel moeten realiseren, dat de plek waar we wonen een bijzondere plek is. Een plek die we moeten koesteren en door niets en niemand laten afnemen. Gelukkig is dit niet alleen voorbehouden aan het dorp waar helikopters regelmatig onder je doorvliegen.

Compleet sculptuur

/0 Reacties/in

Mijn stenen beelden vormen doorgaans de basis voor mijn bronzen beelden. Dit beeld vormt hierop een uitzondering en dat heeft alles te maken met de complexiteit van het ontwerp. Dat zit ‘m niet zozeer in het formaat, maar vooral in de symmetrie. Zo zijn de voor- en achterzijden identiek, maar ook de beide helften. Daarnaast zou de smalle mond problemen kunnen veroorzaken bij het hakken in steen.

Ook het formaat (ca. 55 cm doorsnede) en het gewicht zouden ingewikkeld zijn geworden  in steen.In brons weegt het beeld nu circa 24 kilogram. In steen zou dit minimaal 65 kilogram zijn geworden. En om het beeld dan te laten staan zoals nu het geval is, zou een grote constructie noodzakelijk zijn geweest.

Compleet

Vrouwen moeten een goede moeder zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnares en als het even kan een succesvolle zakenvrouw. Mannen moeten een goede vader zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnaar en als het even kan een succesvolle zakenman. Waarom eigenlijk? We zijn uiteindelijk op deze wereld om samen iets te bereiken en daarom zijn we allemaal anders en anders zijn betekent ook dat we niet alles even goed kunnen. Zo zijn er succesvolle zakenvrouwen die gelijkwaardige gesprekspartners zijn, maar niet zulke goede moeders. Zo zijn er goede vaders die succesvolle zakenmannen zijn, maar geen gelijkwaardige gesprekspartners. Moeten we niet gewoon accepteren dat we om gelukkig te zijn niet van die absurde eisen moeten stellen? Niet alleen aan jezelf, maar ook niet aan de ander. Dit betekent dat je accepteert dat de ander wel eens tekortschiet omdat je weet dat jij dat ook wel eens doet. Geluk begint met meer van de ander te houden, dan van jezelf. En dan ben je volgens mij een compleet mens.