De uitvinders van de typemachine waren niet de uitvinders van de computer. De uitvinders van de auto waren ook niet de uitvinders van het vliegtuig. Wat ik eigenlijk wil zeggen, is dat vernieuwing vaak komt uit onverwachte hoek. Uit de hoofden en handen van mensen die vonden dat het anders moest of omdat ze anders keken naar hetzelfde.

Alexander de Grote, Leonardo Da Vinci, de gebroeders Wright om maar wat voorbeelden te noemen. Maar lang niet al die mensen werden in hun tijd gezien als de grote vernieuwers. Nikola Tesla is daar een voorbeeld van. En een iets minder bekende en verder terug in de tijd Charles Babage, de uitvinder van de verschilmachine, de eerste computer.

Het zijn mensen die geen voorbeeld hadden, maar voor zichzelf een voorbeeld moesten zijn. Deze mensen heb je in alle tijden. Francis Ford Coppola zei eens: ‘Risico is het bepalende element van kunst. Als je geen risico neemt, hoe kan je dan iets moois maken wat nog nooit eerder is vertoond?’

Tijdens mijn laatste expositie raakte ik in gesprek met een kunsttaxateur. Hij vertelde dat hij in de veertig jaar dat hij taxateur is nog nooit een werk in zijn handen heeft gehad wat lijkt op het werk dat ik maak.
Ik vroeg of hij dit positief of negatief bedoelde.
Het was positief bedoeld.

Hij was zelfs vol lof en ik kreeg complimenten voor de vernieuwing, de kwaliteit, de compositie, de techniek en originaliteit.
Wat de taxateur in mijn werk zag, wordt ook gezien door mensen die mijn “bomen” gekocht hebben. De eerste tekeningen, prints en originelen zijn inmiddels verkocht.

Met Bomen en hun verhalen wil ik mensen inspireren om met andere ogen te kijken naar de natuur. En vanuit dat perspectief verhalen te vertellen die mensen creatief naar hun eigen realiteit te laten kijken.
Verhalen van bomen die gaan over vernieuwing en dat je nooit bang moet zijn om risico te nemen.

Studie olie op linnen – 50 x 50 cm – 2023 – Ad van den Boom

Save yourself. Save the planet. Het thema van mijn campagne om de aarde te redden. Dat zou de prioriteit van de mensheid moeten zijn. De realiteit is helaas anders. In Nederland zijn we op veel gebieden al actief bezig om de planeet te redden. Een paar duizend kilometer verderop is een land echter bezig om de wereld van miljoenen mensen te vernietigen. Als je naar het nieuws kijkt en alle ellende ziet, dan vraag je je wel eens af of je nog wel in deze krankzinnige wereld wilt leven. Maar zo moet je niet denken. Niet vandaag en ook niet morgen.

Save yourself. Save the planet.

Ook ik zal alles moeten doen wat in mijn macht ligt om de aarde en de mensheid te redden. Hoe klein die bijdrage ook is. De planeet redden is een grote opdracht. Het is zo groot en abstract dat het je persoonlijk bijna niet meer raakt. Gewoon, omdat je je er niets bij voor kunt stellen. Met deze, door mij ontwikkelde, campagne wilde ik duidelijk maken dat jij zelf de planeet bent. Hoe kon ik dat met zo min mogelijk woorden duidelijk maken? Hoe kon ik mensen inspireren dat zij zelf de natuur moeten redden? Een boodschap die meteen tussen de ogen is. Maar wel op een positieve en onverwachtse manier. Dat was mijn uitdaging. Zo ontstond het idee om de achternamen van mensen te koppelen aan de natuur. Hoe dat zou kunnen werken kun je hierboven zien. Gezien de eenvoud van de campagne kunnen mensen makkelijk hun eigen uiting maken en op die manier zou het mogelijk moeten zijn om via social media bereik op te bouwen. Dit alles zou meer bewustzijn moeten creëren over het leven op aarde.

Het moet anders, het moet beter.

Een aantal keren heb ik geprobeerd om de campagne van de grond te krijgen, maar op de een of andere manier lukt het niet. Het moest dus anders. Het moest dus beter. Dat is ook de reden dat ik de oplossing dichter bij mezelf ben gaan zoeken.  Dat bracht me bij het verhaal van de jongen en de boom. Een waar gebeurd verhaal waar niemand omheen kan.

Perceptie management en creativiteit zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Een voorbeeld van wat ik dan bedoel, komt uit een onverwachte hoek.  Voor mijn verjaardag kreeg ik van mijn broer Jan een beeld van een heilige die een grote sleutel vasthoudt. De man met baard kijk je streng aan. Nu heb ik een katholieke achtergrond, maar helaas is mijn kennis niet actueel. Via google kom ik erachter dat het vermoedelijk Petrus is.

Het is een leuk houten beeld, grof gesneden. Als ik het zou voorleggen aan de experts van Kunst en Kitsch, dan zouden ze waarschijnlijk vragen of ik een open haard heb of dat zij het beeld zelf moeten verbranden.

Geschenk uit de hemel

Ik ben het met ze eens; het beeld heeft geen artistieke waarde voor de kunstverzamelaar.  Maar voor iemand die zo ongeveer zijn hele leven bezig is geweest om mensen anders naar hetzelfde te laten kijken, is het een geschenk uit de hemel. Dit beeld gaat namelijk over perceptie management.

Het staat ergens in een nisje van een kapel of kerk en de gelovigen denken, wat een nietszeggend en somber houten beeld. De heilige Petrus zou zich omdraaien in zijn graf als hij het zag. Geen enkele kerkganger wordt dus in de verleiding gebracht om het beeld goed te bekijken, laat staan mee te nemen. Dat moet ook de bedoeling zijn geweest. Daar is vast en zeker goed over nagedacht.

Wat dit beeld zo bijzonder maakt is dat het open kan. En als je het opent, dan zie je dat het plaats biedt aan een fles drank. Petrus blijkt niet alleen een heilige te zijn, maar is ook de drinkenbroeder van de koster, de kapelaan of de pastoor. Een mooi voorbeeld van religieus perceptie management uit het verre verleden en laat je niet wijsmaken dat ze het trucje in het Vaticaan niet meer kennen.