Tag Archief van: schilderij

Menselijk of onmenselijk

/in

Foto van mijn moeder en mij als indiaan verkleed. Het pak heeft mijn moeder zelf gemaakt en het was een verjaardagscadeau. Het is een zwart/wit foto uit de jaren zestig, genomen op 1 oktober in onze achtertuin.

Menselijk of onmenselijk dat is de vraag. Ik was negen jaar oud toen mijn moeder na een lang ziekbed overleed. Vier jaar kanker. Als kind heb ik regelmatig aan God gevraagd om haar uit haar lijden te verlossen. Dat heeft hij ook gedaan, op een mooie zomerse dag in augustus met een strakblauwe lucht.
‘Ze kan zo recht naar de hemel,’ zei ik tegen een vriendje dat aan mij vroeg hoe het met mijn moeder ging.

Dezelfde dag nog, werd mijn smeekbede verhoord. Ik werd naar binnen geroepen om te komen eten. Goed en wel zaten we aan tafel of mijn vader werd aan de telefoon geroepen. Aan de telefoon hoorde mijn vader dat zijn vrouw en onze moeder was overleden.
Mijn familie zat vol tranen aan tafel, maar ik was zielsgelukkig met haar dood. Eindelijk verlost uit haar lijden.

Waarom schrijf ik dit?

Ik schrijf dit om erachter te komen hoe jij kijkt tegen het volgende.
Mijn schoonmoeder is negentig jaar oud tot een maand of acht geleden kon ze alles nog. Met haar Mercedes cruisen door Nederland, boodschappen doen, een ommetje maken met iemand uit de straat.
Dat gaat niet meer.
Ze is aan het dementeren geslagen en wel in een hoog tempo. Die snelheid past wel bij haar. Al die andere dingen niet.

Mensen zien die er niet zijn, naar huis willen terwijl je altijd thuis bent en niet meer weten of het acht uur in de morgen of in de avond is. Ook niet meer weten hoe je computer werkt en zelfs het zetten van een handtekening geeft problemen.

De volgende stap is naar een verzorgingshuis en daarmee gaat definitief al haar zelfstandigheid verloren. En dan begint het grote wachten totdat God haar roept om te komen. Maar mijn schoonmoeder is niet gelovig en zal dus niet horen als zij geroepen wordt. Dus ze zal moeten wachten tot haar lichaam het begeeft. Wie ze is en was zal nog verder verdwijnen en wij mogen toekijken hoe dat allemaal gaat. Ik vind het onmenselijk. En jij?
.
Over de foto: mijn moeder en ik op mijn vierde verjaardag. Als cadeau kreeg ik een door haar gemaakte indianenpak.

Magisch gevoel

/in

Kleurrijk schilderijen waarop bomen te zien zijn in het voorjaar, zomer, herfst en winter bij een vehaal over het magisch gevoel van verbondenheid.

Het Magische Gevoel van Verbondenheid: Een Essay over Natuur, Inspiratie en Verantwoordelijkheid

We leven in een wereld waar angst en verdeeldheid vaak de boventoon voeren. In die wereld is het belangrijk om een stem van hoop en inspiratie te laten klinken. We worden dagelijks geconfronteerd met uitdagingen en problemen die ons lijken te overweldigen. Echter, het is van belang om te erkennen dat het antwoord op deze problemen niet ligt in geweld of destructief gedrag, maar eerder in het vinden van inspiratie en verbondenheid met de wereld om ons heen.

Demonstreren met geweld bijvoorbeeld als middel om de opwarming van de aarde te voorkomen, is niet alleen ineffectief, maar kan ook leiden tot verdere verdeeldheid en onrust. In plaats daarvan zou het beter zijn als we elkaar inspireren met verhalen over de natuur, verhalen die ons herinneren aan de schoonheid en wonderen van het leven op aarde. Door deze verhalen te delen, kunnen we een dieper begrip en respect ontwikkelen voor de planeet die ons met liefde omringt.

Kans om een waardevolle bijdrage te leveren

Het is van essentieel belang dat we ons realiseren dat het redden van de aarde niet alleen een verplichting is, maar ook een kans om een waardevolle bijdrage te leveren aan iets groters dan onszelf. Wanneer we de pracht en diversiteit van de natuur om ons heen erkennen en waarderen, wordt het beschermen van de aarde geen last, maar eerder een nobel streven waar we ons met hart en ziel voor willen inzetten.

Met mijn serie schilderijen, met als thema ‘bomen en hun verhalen’, probeer ik mensen bewust te maken van het wonder van het leven op aarde. Door de schoonheid en kracht van bomen te portretteren, nodig ik anderen uit om zich te verbinden met de natuur en het gevoel van verwondering en verbondenheid te ervaren dat inherent is aan het zijn op deze planeet.

Het is een gevoel dat moeilijk in woorden te vatten is, een gevoel dat dieper gaat dan onze rationele geest kan bevatten. Het is een magisch gevoel dat niet volledig verklaard kan worden door natuurkundige wetten, maar eerder door de eindeloze mysteries en wonderen van de natuur die ons elke dag opnieuw omringen.

Juist nu

In deze tijd van onzekerheid en verdeeldheid is het van wezenlijk belang om ons te blijven verbinden met de natuur en met elkaar. Laten we elkaar inspireren met verhalen over de pracht van het leven op aarde en laten we samen streven naar een toekomst waarin liefde, respect en verbondenheid centraal staan. Want uiteindelijk is het onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om deze planeet te koesteren en te beschermen, niet alleen voor onszelf, maar ook voor de generaties die na ons komen. Het magisch gevoel van verbondenheid

Verwoorden en verbeelden

/in

Twee bomen met duizenden stippen in een fantasie landschap met veel kleuren. Een schilderij dat gemaakt is met acrylverf op doek van linnen

Verwoorden en verbeelden. Een zin die eigenlijk goed omschrijft wat ik doe. Misschien klinkt het een beetje vaag, maar als ik het uitleg wordt het waarschijnlijk vanzelf duidelijk. Dus lees even met me mee. Met verwoorden bedoel ik dat ik woorden zoek die passen bij een schilderij of tekening die ik maak of gemaakt heb. Je kunt het zien als het verhaal achter de creatie.
Alles wat ik schilder, teken of beeldhouw heeft dus een verhaal. Verhalen heb je nodig om ervoor te zorgen dat mensen de boodschap door kunnen vertellen en met alleen beelden is dat een stuk moeilijker. Verhalen krijgen een plek in de hoofden van mensen. Dat vind ik ook belangrijk, want mijn verhalen gaan altijd over hoop en troost.

De perfecte wereld bestaat

Ergens diep in mezelf weet ik dat de perfecte wereld bestaat. En eigenlijk weten we dat allemaal. We handelen er niet naar, omdat we bang zijn om in liefde te leven. Verbeelden begint vaak met een beeld in mijn hoofd dat ik wil maken. Het visualiseert een gevoel wat ik op dat moment niet kan benoemen, maar door dat beeld te creëren kan ik het daarna wel verwoorden.
Beelden laten altijd iets aan de verbeelding over en dat is ook de kracht ervan. Beelden kunnen ervoor zorgen dat de kijker nieuwsgierig wordt naar het verhaal erachter.

Een deel van de schilderijen uit de serie Bomen en hun verhalen is trouwens te zijn bij een nieuwe galerie in Hilversum.

Duizendmiljoen

/in
schilderij van boom met herfstkleuren

Duizendmiljoen kleuren uit de serie bomen en hun verhalen

Duizendmiljoen kleuren dragen de bladeren die ik draag. Bladeren die samen met mij dit jaar hebben mogen beleven op een manier die bijzonder was. Samen waren we getuige van de wereld om ons heen. Een wereld die ontstond en onderging. Een waanzinnig verhaal van vier jaargetijden, wat ik voor een deel met hen delen kan. Want als ik het laatste jaar overdenk, realiseer ik me dat de bladeren verteerd worden op de grond zonder mij. Drie maanden ben ik een koning zonder kroon, een kale getuige in een nog kaler landschap. Ik heb me voorbereid op de barre tijd die komen gaat. Storm, vorst en wind uit dodelijke richting. Ik ben klaar om te overleven, klaar om na te denken over de kansen die komen.

Duizendmiljoen kleuren zijn de ervaringen die ik draag.

Ervaringen van mensen, van dieren, van de zoektocht. En ik droom, ik droom oneindig van het verhaal om me heen waar ik middenin sta. Een verhaal over leven en sterven, een verhaal over ritselen, een verhaal over zwijgen. Een boom die alles weet… bijna.

Duizendmiljoen kleuren wordt geveild ten behoeve van het Vlle Lustrum van H.D.D. Beaufort van het Amsterdams Studenten Corps.

Uit de serie bomen en hun verhalen.

200 jaar oude boom

/in

blog 200 jaar

Deze boom staat aan het begin van de oprit naar ons huis. Het is een 200 jaar oude boom die ziek is en alleen nog maar leeft omdat een chirurg iedere twee jaar de zieke takken en parasieten verwijderd. De boom is één van de bomen die mij inspireerde om een serie schilderijen te maken waarin bomen hun ‘persoonlijke’ verhaal vertellen. Het zijn wijze verhalen van oude zielen die kijken naar het leven dat hen omringd. Tijdens het proces van scheppen, kwam ik erachter dat bomen net zoals mensen een bepaalde vorm van bewustzijn moeten hebben. En dat zij hun gevoelens moeten kunnen uiten.

Bomen communiceren met elkaar

Nu zag ik onlangs een documentaire van de BBC over bomen en hoe zij met elkaar communiceren. Dat was natuurlijk bijzonder om te zien. Misschien ook voor jou een reden om eens op een andere manier naar bomen te kijken. Verplaats je eens in een boom en stel je eens voor hoe ze naar jou kijken, niet als voorbijganger maar als mens met een bewustzijn. Een boom waar je misschien iets van kunt leren omdat hij iets vertelt over het leven waar jij nog nooit bij stilgestaan hebt.

Het verhaal van deze 200 jaar oude boom kun je lezen op de pagina bomen en hun verhalen.

De leugen regeert

/in
leugen,beatrix,portret,advandennboom,

Portret Prinses Beatrix

‘De leugen regeert’ is een uitspraak van Koningin Beatrix. Ze deed deze uitspraak aan het eind van de vorige eeuw. Haar woorden zijn vandaag de dag misschien nog wel actueler dan in die tijd.

Politici die dingen beloven die ze niet kunnen waarmaken. Bedrijven die beweren maatschappelijk verantwoord te ondernemen en er alles aan doen om geen belasting te betalen. Non-profit organisaties die hun ondernemingsdoelen boven maatschappelijke doelen stellen.

Fake news om kiezers te beïnvloeden of gewoon om de publieke opinie te manipuleren. Naast fake news krijgen we bovendien fear news voorgeschoteld. Berichten die de burger moeten voorbereiden op conflicten die nog moeten komen.

De uitspraak van Koningin Beatrix inspireerde mij toentertijd om er een column aan te wijden in Change Your Perspective. Een digitale nieuwsbrief over ontwikkelingen in de wereld van marketing en communicatie.

In mijn column kwam ik tot de conclusie dat reclame eigenlijk het enige in de wereld was, waar mensen op kunnen vertrouwen. Van reclame weet namelijk iedereen dat het ‘fake’ is. “The truth well told” vind ik misschien nog wel de beste omschrijving.

Een leugen blijft niet zonder gevolgen

Overdrijven mag in de reclamewereld niet meer. Adverteerders die de waarheid verdraaien worden aan de schandpaal genageld. De Liegebeestverkiezing van Wakkerdier is daar een mooi voorbeeld van. Reclamemakers die waarden en normen overschrijden, krijgen een tik op de vingers van de reclamecodecommissie. Fabrikanten van homeopathische middelen mogen niets meer beloven als het niet bewezen is. Disclaimers bij financiële producten moeten voorkomen dat consumenten de verkeerde keuzes maken.

De rest van de wereld liegt, maar waarom moet reclame eerlijk zijn? Is dat niet de omgekeerde wereld? Moet er geen onderscheiding komen voor de maatschappelijk betrokken organisatie die het niet is? Zou elke nieuwsuitzending niet moeten starten met een waarschuwing. De waarschuwing  dat het nieuws nep kan zijn? Zou elke sportwedstrijd bij aanvang niet moeten melden dat er mogelijk doping in het spel is? En zou het niet meer dan terecht zijn als er onderaan een verkiezingsbiljet gemeld werd dat een verkiezingsbelofte geen garantie is?

Elke boodschap die on- of offline gecommuniceerd wordt, zou voorzien moeten worden van een waarschuwing. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. We zullen moeten accepteren dat de leugen in alle hoeken van de samenleving regeert. Behalve dan in de wereld van reclame. En terwijl ik dit schrijf, ben ik opnieuw trots dat ik in die wereld werkzaam ben.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Huis van de democratie

/in

wereldleiders,modern,art,raadhuis,hilversum,schilderij

Het iconische Raadhuis van Hilversum moet op de Werelderfgoedlijst van UNESCO komen te staan. Dat betoogde emeritus hoogleraar Herman Pleij woensdagavond in het tv-programma De Wereld Draait Door. Pleij raakte niet uitgepraat over de schoonheid van het gebouw.

Ik ben het met hem eens dat het een prachtig gebouw is en dat het verdient om op de werelderfgoedlijst te staan. Maar dat is niet de enige reden waarom het raadhuis van Dudok behouden moet worden voor de volgende generaties.

Het raadhuis is voor mij meer dan een indrukwekkend gebouw en een bron van inspiratie. Het raadhuis is voor mij het huis van de democratie. De plek waar politici en leiders vormgeven aan het Hilversum van de toekomst.

Wereldleiders in het Raadhuis

Met mijn expositie Wereldleiders, met het raadhuis als decor, wil ik politici en leiders inspireren om niet langer in te spelen op de angst van mensen, maar in plaats daarvan verhalen te vertellen over hoop en verbondenheid.

In de ideale wereld zouden leiders als Trump, Poetin, Xi Jinping en Angela Merkel als eersten moeten inzien dat het geen zin heeft om langer angst als leidraad te kiezen voor hun leiderschap. We moeten ons niet wapenen tegen elkaar, maar wapenen tegen alle problemen waar de mensheid de komende honderd jaar mee te kampen krijgt. Dat inzicht zou leidend voor hen moeten zijn. De vraag is alleen wie van hen echt en authentiek leiderschap toont. Maar misschien moeten we niet wachten tot de wereldleiders de eerste stap zetten. Is het niet beter om zelf in actie te komen?

Wereldstad Hilversum

Hilversum is een wereldstad waar mensen uit ruim 50 landen samenleven. Mensen die allemaal een andere achtergrond hebben en die allemaal op zoek zijn naar hun eigen identiteit. In die zoektocht vergeten mensen dat er toch iets is wat hen verbindt. Ze zijn allemaal Hilversummer en als iedereen zich dat zou realiseren, dan zouden we automatisch respect hebben voor elkaar hebben. En respect is volgens mij de basis om vreedzaam samen te leven.

Als we dit in Hilversum weten te realiseren, dan zijn we voor de wereld hét voorbeeld van hoe het kan. En dan is het raadhuis van Hilversum niet alleen een mooi gebouw met een verhaal, maar een gebouw met een betekenis, voor alle Hilversummer en voor de hele wereldbevolking.

Nu maar hopen dat het huis van de democratie op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst wordt. Dat gaat zeker lukken als het nieuwe kabinet zich laat leiden door hoop en verbondenheid. Tot 1 december kunnen ze in dit mooie gebouw lezen en zien waar leiderschap volgens mij over zou moeten gaan.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Mao Zedong in het Raadhuis

/in
wereldleiders,mao,zedong,modern,art,portret,schilderij

Portret uit de serie wereldleiders

De wereld vraagt om zingeving en nieuwe ideeën. De wereld vraagt om vrede. Dit was een jaar geleden mijn conclusie toen ik om me heen keek. Op vrijdagavond weerloze burgers neerknallen in hartje Parijs, met een vrachtauto mensen doodrijden op een boulevard als ze de vrijheid vieren, een ambassadeur in de rug schieten als hij in een museum vol vuur spreekt over zijn mooie Rusland. En terwijl ik dit schrijf, inrijden op onschuldige mensen die wandelen op de Ramblas in Barcelona.

Wat kan ik bijdragen om de wereld beter te maken?

Er moest iets gebeuren, maar wat kon ik doen? In een wereld waarin de leiders beschikken over tactische wapens, heb ik alleen pen, papier, olieverf, pastelkrijt en een scanner om het gevecht aan te gaan voor een betere wereld. Bovendien moest ik tijd vrij gaan maken om zelf actie te ondernemen. Ik moest zelf veranderen. Mezelf opnieuw uitvinden. Natuurlijk vind ik het zinvol om verhalen van klanten te vertellen, maar het is minstens zo belangrijk om je eigen verhalen te delen met de wereld om je heen.

Jack Welsh heeft ooit eens gezegd dat als je zijn bedrijf wilde veranderen, je hem moest veranderen. Een uitspraak die mij geïnspireerd heeft tot mijn project ‘Wereldleiders’. Als reclamemens weet ik dat perceptie realiteit is. In 30 jaar tijd heb ik ook geleerd hoe je percepties kunt veranderen. En als je weet hoe je dat moet doen, dan kun je de wereld veranderen.

Op 26 oktober start mijn expositie ‘Wereldleiders’ in het Raadhuis van Hilversum. Hierbij het eerste portret uit de serie van in totaal ruim 50 portretten. Mao Zedong, een leider uit de periode dat ideologie de verschillen tussen mensen, landen en continenten bepaalde. In de komende weken zal ik meer portretten delen en meer vertellen over de tentoonstelling.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Wijnetiket raadhuisconcerten Hilversum

/in

blog raadhuisconcerten,hilversum, wijnetiket, ad van den boom,

Ik ben gevraagd om het wijnetiket te maken voor de vrienden van de Raadhuisconcerten in Hilversum. Gisteravond werd de wijn uitgereikt na het indrukwekkende concert ‘Ragazze e Giovanotti.’ Het etiket is een rode spetter geworden met daarom heen tekst. Bij het etiket hoort de volgende tekst.

Do, re, mi, fa, sol, la, ti, do

Dat klinkt niet als woorden, dat klinkt als muziek. Muziek die via de oren soms rechtdoor naar de hersenen gaat en herinneringen aan vroeger oproept. Een andere keer gaat de muziek niet naar de hersenen, maar naar binnen. Voorbij het hart naar de ziel met kippenvel als gevolg. Van top tot teen. Toen ik Diamonds & Pearls van Prince voor de eerste keer hoorde, heb ik er drie dagen last van gehad. Ik zat helemaal onder. Naar de huisarts en die noemde het een typisch geval van doremifasollatido. Luister even naar Jan Smit en het is over. Dat heb ik toen maar gedaan.

Do, re, mi, fa, sol, la, ti, do

Dat klinkt als verbinding. Muzikanten die samen een stuk spelen en wij mogen luisteren. Vingers op toetsen en snaren, stembanden die de haartjes in onze oren doen trillen. We mogen genieten van elke do… Plop Dat klinkt niet als een woord. Dat klinkt naar wijn. De zon van de zomer opgeslagen in een druif en met zorg geperst tot een smakelijke drank die de tong streelt. Met als resultaat een mooie ronde afdronk waarin je de… ik ben geen kenner van wijn, ik weet alleen hoe ik van wijn moet genieten. Klinken, proeven, begeren, ontspannen, bezinnen, delen, koesteren, praten en luisteren.

Wijn en do, re, mi, fa, sol, la, ti do. Dat klink mij als muziek in de oren. Een onvergetelijke avond voor jullie allemaal. (En dat is het dankzij Ragazze Quartet en Kapok ook geworden)