Tag Archief van: advandenboom

Grote veranderingen beginnen vaak klein

/in
Sculpturen Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Compleet beeld in brons Ad van den Boom

Grote veranderingen beginnen vaak klein

Veel mensen vragen zich af hoe ze veranderingen in hun leven kunnen aanbrengen. Kan ik mijn werk leuker maken?  Hoe vind ik de balans tussen werk en privé? Hoe ga ik om met de verwachtingen van andere mensen waaraan ik moet voldoen? Vragen die ervoor zorgen dat de energie uit je lichaam stroomt als je voor jezelf niet met oplossingen komt. Ik ben gestopt om mezelf deze vragen te stellen. Niet uit luiheid of gemakzucht, maar omdat het geen vragen zijn die een bijdrage leveren aan mijn geluk of aan het geluk van anderen. In plaats daarvan probeer ik iedere dag kleine veranderingen in mijn leven door te voeren.

Zorg voor afwisseling

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel. Ik maak mijn werk leuker door dingen op andere momenten te doen of op andere plekken of in een andere volgorde. Dat maakt mijn werk afwisselend. Ik zorg er ook altijd voor dat ik eerst de makkelijke dingen doe, omdat die mij snel het gevoel geven dat ik veel gedaan heb. De moeilijke dingen pak ik pas later op, maar daar heb ik dan ook de tijd voor. Nu we het over tijd hebben. Door mijn werk anders in te delen, ontstaat er een andere agenda. Ik ga bijvoorbeeld met mijn vrouw aan het eind van de dag naar de bioscoop. Dat kan ook, omdat ik de volgende ochtend om zes uur opsta om mijn werk te doen. En als ik vroeg opsta heb ik ook de tijd om bijvoorbeeld de keuken op te ruimen of een mail te sturen naar mijn broer die in Qatar woont.

Betekenisvolle momenten

Dat brengt mij bij het voldoen aan verwachtingen van anderen. Ik wil er niet iedere dag voor iedereen zijn, ik wil er alleen zijn als mensen mij nodig hebben en dat zijn vaak belangrijke momenten. Door er op die momenten te zijn kan ik betekenisvol zijn voor de ander en voor mezelf. Door zo te leven voel ik me gelukkig. En misschien kun jij door kleine veranderingen in je leven aan te brengen ook gelukkiger worden. Grote veranderingen beginnen vaak klein.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Picasso

/in
picasso,blog,oud,portret,advandenboom

Pablo Picasso

Soms is oud beter

Een half jaar geleden heb ik een artikel geschreven over mijn oude Saab die elke nieuwe auto overklast als het gaat om autoplezier, vrijheid, romantiek en authenticiteit. Op het artikel heb ik veel reacties gekregen. Bijval van honderden Saabrijders en liefhebbers van andere klassiekers. Maar ook kritische opmerkingen over vervuiling en veiligheid. Reacties die je kunt verwachten natuurlijk. Maar er was ook een reactie die inhaakte op de kop van het artikel; soms is oud beter. De vraag was, hoe ik dacht over oudere professionals in de wereld van communicatie die steeds digitaler wordt. Kunnen die soms beter zijn? Mensen van een jaar of vijftig die als overjarige machines buiten het arbeidsproces worden gezet. Wat vond ik daarvan? Die vraag heeft me een tijdlang beziggehouden.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat leeftijd niets zegt over de vitaliteit van mensen. Dat heb ik vaak in mijn leven gezien. Ik heb gewerkt met consultants van 28 jaar oud en dat waren oude vastgeroeste mannen die voor mijn gevoel zeker een jaar of zestig moesten zijn. Zo ken ik ook professionals van 40 die zich gedragen als pubers, zestigers met de drive van een kerel van in de 20 en twintigers met de wijsheid van een oude geest.

Soms is oud beter. Bij auto’s is dat zeker het geval, dat vind ik althans. Ook bij mensen is dit het geval, want zoals ik hierboven al schreef zegt leeftijd niets over prestaties, veerkracht, doorzettingsvermogen, authenticiteit en al helemaal niets over talent. Picasso maakte de meeste werken aan het eind van zijn leven, Beethoven schreef de mooiste stukken toen hij oud en zelfs doof was.

We leven langer, we werken langer. En dat betekent eigenlijk maar één ding. Een mens moet in zijn leven veranderen. Mensen moeten hun eigen toekomst creëren, en dat is een continu proces.

De afgelopen jaren heb ik veel bedrijven mogen helpen bij veranderprocessen en dat doe ik nog steeds. Dat is niet alleen zinvol maar ook buitengewoon dankbaar. Directies en managementteams stimuleren om anders te kijken naar hun eigen realiteit, hen aansporen om te vernieuwen om daarmee zichzelf en de organisatie weer zinvol te laten zijn. En wat voor hen geldt, geldt ook voor mezelf. Crealisme heb ik dat genoemd.

Sinds twee jaar zit ik zelf in een transformatieproces. Ik wil op termijn niet meer de verhalen vertellen van bedrijven, maar mijn eigen verhalen. ‘Dat kun je natuurlijk altijd doen,’ hoor ik je zeggen. Dat klopt ook, maar ik wil er wel geld mee verdienen. En dat is het begin van een nieuwe carrière.

Ik begin weer bij het begin. Een goede galerie vinden voor mijn schilderijen en beelden, een uitgever vinden voor drie romans die op de plank liggen. Dat betekent dat je teleurstellingen te verwerken krijgt en tegenslagen. Maar ook overwinningen op momenten die je niet verwacht. Beelden bij een Tefaf galerie. Twee tentoonstellingen in het Raadhuis van Hilversum, een expositie in Zermatt en bijvoorbeeld 6000 bezoekers op mijn website in drie maanden. Het begin is er, maar het is geen eenvoudige weg. Opnieuw beginnen houdt ook in dat je moet investeren en dat je zelf moet gaan doen wat je jouw opdrachtgevers altijd aangeraden hebt. Je zult nieuwe vaardigheden moeten ontwikkelen en je kennis anders in moeten zetten. En naast mijn nieuwe carrière blijf ik werken voor mijn klanten. Het is niet of/of maar en/en.

Oudere mensen zijn niet beter dan jongere mensen en omgekeerd is dat ook niet het geval. Mensen zouden beoordeeld moeten worden op hun talent, hun kennis, hun veerkracht, hun creativiteit en hun enthousiasme.

Ik doe een oproep aan alle HR-specialisten, headhunters, directies, leden van de raad van bestuur; ‘Ga vooral in zee met mensen die ergens voor staan, die tegen alle stromingen in durven én willen gaan. Dat zijn de mensen die het verschil kunnen maken. Dat was gisteren al zo en dat zal morgen ook nog zo zijn. Die mensen zijn te waardevol om – net zo goed als mijn 25 jaar oude Saab met 250.000 km op de teller – ergens in een garage stil te laten staan. Soms is oud inderdaad beter.’

De leugen regeert

/in
leugen,beatrix,portret,advandennboom,

Portret Prinses Beatrix

‘De leugen regeert’ is een uitspraak van Koningin Beatrix. Ze deed deze uitspraak aan het eind van de vorige eeuw. Haar woorden zijn vandaag de dag misschien nog wel actueler dan in die tijd.

Politici die dingen beloven die ze niet kunnen waarmaken. Bedrijven die beweren maatschappelijk verantwoord te ondernemen en er alles aan doen om geen belasting te betalen. Non-profit organisaties die hun ondernemingsdoelen boven maatschappelijke doelen stellen.

Fake news om kiezers te beïnvloeden of gewoon om de publieke opinie te manipuleren. Naast fake news krijgen we bovendien fear news voorgeschoteld. Berichten die de burger moeten voorbereiden op conflicten die nog moeten komen.

De uitspraak van Koningin Beatrix inspireerde mij toentertijd om er een column aan te wijden in Change Your Perspective. Een digitale nieuwsbrief over ontwikkelingen in de wereld van marketing en communicatie.

In mijn column kwam ik tot de conclusie dat reclame eigenlijk het enige in de wereld was, waar mensen op kunnen vertrouwen. Van reclame weet namelijk iedereen dat het ‘fake’ is. “The truth well told” vind ik misschien nog wel de beste omschrijving.

Een leugen blijft niet zonder gevolgen

Overdrijven mag in de reclamewereld niet meer. Adverteerders die de waarheid verdraaien worden aan de schandpaal genageld. De Liegebeestverkiezing van Wakkerdier is daar een mooi voorbeeld van. Reclamemakers die waarden en normen overschrijden, krijgen een tik op de vingers van de reclamecodecommissie. Fabrikanten van homeopathische middelen mogen niets meer beloven als het niet bewezen is. Disclaimers bij financiële producten moeten voorkomen dat consumenten de verkeerde keuzes maken.

De rest van de wereld liegt, maar waarom moet reclame eerlijk zijn? Is dat niet de omgekeerde wereld? Moet er geen onderscheiding komen voor de maatschappelijk betrokken organisatie die het niet is? Zou elke nieuwsuitzending niet moeten starten met een waarschuwing. De waarschuwing  dat het nieuws nep kan zijn? Zou elke sportwedstrijd bij aanvang niet moeten melden dat er mogelijk doping in het spel is? En zou het niet meer dan terecht zijn als er onderaan een verkiezingsbiljet gemeld werd dat een verkiezingsbelofte geen garantie is?

Elke boodschap die on- of offline gecommuniceerd wordt, zou voorzien moeten worden van een waarschuwing. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. We zullen moeten accepteren dat de leugen in alle hoeken van de samenleving regeert. Behalve dan in de wereld van reclame. En terwijl ik dit schrijf, ben ik opnieuw trots dat ik in die wereld werkzaam ben.

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Leven in vrede

/in
trump,wereldleiders,portret,kim,vrede,leven

Portetten uit de serie wereldleiders

Leven in vrede. Het lijkt zover weg. Dit wordt weer eens duidelijk als we kijken naar de spanningen rondom Noord-Korea. Trump noemt Kim ‘kleine raketman’ en Kim noemt Trump ‘gestoorde president’.

Dit soort gebeurtenissen brachten mij een tijd geleden op de volgende gedachte. Stel nou eens dat God een reclamebureau zou inschakelen om een eind te maken aan alle ellende in de wereld, wat zou dan zijn opdracht zijn? Die opdracht zou volgens mij de volgende zijn: bedenk een campagne die mensen ervan overtuigt dat ze zich niet langer moeten laten leiden door angst, maar door hoop en saamhorigheid.

Mensen anders laten kijken naar de realiteit is wat mij boeit. In de afgelopen 30 jaar heb ik als creatief in de wereld van marketing en communicatie geleerd dat je percepties kunt veranderen. Deze keer is het geen traditionele reclamecampagne geworden, maar een expositie met 50 portretten en een verhaal om mensen anders te laten kijken naar de realiteit. Dit alles met als doel om zo een einde te maken aan alle ellende in de wereld. Dit lijkt een onmogelijk iets, maar tijdens het creatieve proces kwam ik erachter dat er eigenlijk niet zoveel voor nodig is om ervoor te zorgen dat mensen in vrede kunnen leven. De belangrijke leiders in deze wereld zouden niet langer moeten inspelen op angst, maar op vertrouwen en saamhorigheid.

De nieuwe wereld bestaat al, we moeten er alleen in durven geloven. Daar is moed voor nodig en doorzettingsvermogen. Dat wordt duidelijk als je mijn expositie wereldleiders bezoekt.

Leven in vrede: Donald Trump en Kim Jong-un in het Raadhuis van Hilversum

De bijgaande portretten maken deel uit van de serie ‘Wereldleiders’. Naast beroemde leiders zijn er onder andere portretten te zien van hedendaagse politici en van bekende en minder bekende inwoners van Hilversum. De expositie ‘Wereldleiders’ start op 27 oktober en is te zien tot 1 december 2017. Het raadhuis van Hilversum is op werkdagen geopend van 08.30 tot 17.00 uur. De toegang is gratis.

BewarenBewaren

Poort naar de oneindigheid

/in

poort,valencia,oneindigheid,foto,

De poort naar de oneindigheid gaat open. Daarachter ligt het dus. Het land waarvan iedereen doomt, maar waar niemand mag komen. Een man stapt uit het duister in het spaarzame licht. Hij draagt een zak op zijn rug. Hij loopt in mijn richting en zucht eens diep als hij mij in het voorbijgaan ziet.

De poort is een gapend gat aan het eind van de steeg. De oneindigheid start op nog geen 50 meter van waar ik zit. Het pad ernaartoe lijkt onwaarschijnlijk ver weg. Ik wil opstaan, maar ik twijfel. Twijfel die aanvoelt als een eeuwigheid. Durf ik het aan om naar de poort te lopen en in het donkere gat te stappen, in een wereld die ik niet ken. Oneindig zwart voor mijn ogen. Elke stap is daar een lichtjaar ver.

Ik voel een hand op mijn schouder. Het is niet de man die ik eerder zag, maar de ober die vraagt of ik betalen kan.Ik wijs naar de poort die nu gesloten is. Heb ik iets gemist?

Soms is oud gewoon beter

/in

Een autovakantie met een 25 jaar oude Saab 900. Een zwarte cabrio die, zeker voor die tijd, uitgerust is met alle denkbare luxe. Wissers op de koplampen, elektrisch verstelbare buitenspiegels en ramen. Verder stoelverwarming, lederen bekleding, ABS en natuurlijk een turbo.

De reis gaat via Duitsland, de Zwitserse Alpen naar Italië. Ik geniet van het rijden zonder dak, wat nog eens versterkt wordt door het unieke geronk van de motor

De 200 pk van een 900 turbo dwingen je niet tot racen, ze dwingen je om over autorijden na te denken. Of beter gezegd om even stil te staan bij de vrijheid die autorijden met zich meebrengt. Dit gebeurt bijna automatisch als ik in Duitsland met hoge snelheid wordt ingehaald door moderne auto’s. Auto’s met luchtvering, een 8-traps automaat, speed limit info en allerlei connectivity- en navigatiesystemen. Over vijf jaar, als mijn Saab 30 jaar oud is, worden we niet meer ingehaald door mensen die rijden, maar door computers.

saab900-ad-van-den-boom-blog-advandenboom.com-soms-is-oud-beter-somsisoudbeter

Saab 900 bij Antico Borgo Di Tabiano Castello (It)

Het is het verschil tussen techniek en romantiek

Ik ruik het oude leer, de druppel olie die verbrandt op de uitlaat en de zware lucht van benzine. En dan realiseer ik me nog iets. Mijn Saab is bedacht en gebouwd door mensen. Een auto die ontstaan is in een tijd dat internet niet bestond. Er is geen onderdeel in deze auto dat in verbinding staat met een satelliet die precies weet waar ik ben, hoe hard ik rijd of hoeveel brandstof ik in mijn tank heb.

Mijn Saab gaat over vrijheid, over gaan en staan waar je wilt zonder dat iemand meekijkt. Mijn Saab gaat over zelfbeschikking; pomp ik wel of niet mijn banden op, zet ik wel of niet het licht aan in een tunnel, tank ik pas als het lampje brandt of juist niet.

Zonder dat we het ons realiseren wisselen we deze vrijheid in voor technische innovaties die ervoor zorgen dat autorijden niets avontuurlijks meer heeft. Het wordt met de dag meer vervoer van A naar B. Elektrisch en zelfrijdend dat heeft de toekomst. Meer techniek betekent automatisch minder romantiek. En dan komt er een dag dat iedere man zich realiseert dat autorijden vroeger beter was. Ga dus, nu het nog kan, ook op zoek naar een goede klassieker. Een auto met een echte motor, die kraakt als je door de bochten gaat en die elke meter laat voelen dat jij de bestuurder bent. Soms is oud gewoon beter.

World Press Photo 2016

/in

In 2016 heb ik van – voor mij – belangrijke gebeurtenissen een schilderij gemaakt. Het laatste beeld uit de serie was bijgaand beeld. Ik was ervan overtuigd dat één van de foto’s World Press Photo 2016 zou winnen. Misschien niet deze foto uit de serie, maar wel gebeurtenis zelf.

Oordeel van de jury World Press Photo 2016

Volgens de jury viel uiteindelijk de keus op het werk van Ozbilici vanwege “de explosieve foto die echt de haat van onze tijd weergeeft”. Juryvoorzitter Stuart Franklin noemt de winnaar een “ongelooflijk moedige man, die zijn werk heroïsch heeft gedaan doordat hij toevallig op een persconferentie was die in zo’n tragedie veranderde”.
Woorden waar ik me volledig bij aansluit, zoals in de bijgaande tekst van het schilderij te lezen is.

Weg van de werkelijkheid ad van den boom vluchten schilderij

World Press Photo 2016 winnaar

Tekst in het beeld

Ankara, 19 december 2016. Vluchten in barbaarsheid. Ambassadeur van Rusland Andrei Karlov speecht tijdens een fototentoonstelling over reizigers in Rusland. Terwijl hij vol liefde praat over zijn mooie land wordt hij van achteren met acht kogels doodgeschoten. De man in het zwart is de dader. Een politieman die zich als beveiliger heeft uitgegeven. Hij pleegt de moord uit naam van God en vaderland. De tijd van het Wilde Westen keert terug in het Midden-Oosten. /// ad van den boom

De hele serie is hier te bekijken.

De omgekeerde wereld

/in

blog omgekeerde wereld ad van den boom helicopter Soms komen we in de omgekeerde wereld terecht en daardoor kan je even van slag raken. Een paar keer jaar ben ik in een dorp waar de helikopters regelmatig onder je doorvliegen en niet over je heen. Dat kan helemaal niet… dat is wat je geest al heeft bepaald. Maar soms kan het dus wel en op die plek komt het zelfs regelmatig voor dat je naar beneden moet kijken als er een helikopter voorbijvliegt.

Een bijzonder dorp

Grächen is een dorpje in Zwitserland. Het ligt in Wallis op 1.600 meter hoogte, in het Duitstalige gedeelte. De mensen die hier wonen zijn katholiek en daardoor is het er bijzonder gemütlich. Ik kom er al jaren en iedere keer als ik er ben, word ik verrast door de pracht van de wereld op deze hoogte. Als ik hier ben, realiseer ik me dat de meeste ellende van de wereld zich onder me afspeelt. Het zal nog lang duren voordat de invloed van Donald Trump via de slingerweg hier het dorpsplein bereikt. Dat maakt het leven hier zo bijzonder.Het is een wereld die in mijn eigen land niet meer bestaat. Mensen in Nederland zijn bang en de mensen met politieke en religieuze macht grijpen alles aan om dit te voeden.

Koester de plek waar je leeft

Met het dorpsgezicht van Grächen wil ik laten zien, dat we allemaal kunnen leven in een mooie wereld. We zouden ons dan wel moeten realiseren, dat de plek waar we wonen een bijzondere plek is. Een plek die we moeten koesteren en door niets en niemand laten afnemen. Gelukkig is dit niet alleen voorbehouden aan het dorp waar helikopters regelmatig onder je doorvliegen.

Compleet sculptuur

/in

Mijn stenen beelden vormen doorgaans de basis voor mijn bronzen beelden. Dit beeld vormt hierop een uitzondering en dat heeft alles te maken met de complexiteit van het ontwerp. Dat zit ‘m niet zozeer in het formaat, maar vooral in de symmetrie. Zo zijn de voor- en achterzijden identiek, maar ook de beide helften. Daarnaast zou de smalle mond problemen kunnen veroorzaken bij het hakken in steen.

Ook het formaat (ca. 55 cm doorsnede) en het gewicht zouden ingewikkeld zijn geworden  in steen.In brons weegt het beeld nu circa 24 kilogram. In steen zou dit minimaal 65 kilogram zijn geworden. En om het beeld dan te laten staan zoals nu het geval is, zou een grote constructie noodzakelijk zijn geweest.

Compleet

Vrouwen moeten een goede moeder zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnares en als het even kan een succesvolle zakenvrouw. Mannen moeten een goede vader zijn, een gelijkwaardige gesprekspartner, een eeuwige minnaar en als het even kan een succesvolle zakenman. Waarom eigenlijk? We zijn uiteindelijk op deze wereld om samen iets te bereiken en daarom zijn we allemaal anders en anders zijn betekent ook dat we niet alles even goed kunnen. Zo zijn er succesvolle zakenvrouwen die gelijkwaardige gesprekspartners zijn, maar niet zulke goede moeders. Zo zijn er goede vaders die succesvolle zakenmannen zijn, maar geen gelijkwaardige gesprekspartners. Moeten we niet gewoon accepteren dat we om gelukkig te zijn niet van die absurde eisen moeten stellen? Niet alleen aan jezelf, maar ook niet aan de ander. Dit betekent dat je accepteert dat de ander wel eens tekortschiet omdat je weet dat jij dat ook wel eens doet. Geluk begint met meer van de ander te houden, dan van jezelf. En dan ben je volgens mij een compleet mens.

KunstRai | Amsterdam 2015

/in

Dit jaar staan mijn bronzen sculpturen op de KunstRai in Amsterdam. Altijd een bijzonder gevoel als je een beurs bezoekt en er werken te zien zijn die door jou zijn gemaakt. Zeker op deze beurs. De KunstRAI is opgericht in 1984 en daarmee de oudste beurs in zijn genre in Nederland. Tevens is het één van de oudste  beurzen in Europa. Eerder dit jaar waren mijn sculpturen ook te zien tijdens ART BREDA.

kunstrai beelden ad van den boom kunstenaar brons

Beelden Ad van den Boom op de KunstRai 2015